Türkiye siyasetinde “iyi saatte olsunlar” diye bir tanım vardır. Tarifi zor. Pek ortalıkta görünmezler, ama her krizde müdahale edip raydan çıkmak üzere olduğunu düşündükleri treni raya sokar, tekrar kaybolurlar. Bu isim, eskiden askerler için kullanılırdı; zamanla “derin devlet”e yapıştırıldı. Tarihimizde örneği çoktur; bir kısmını, yaptığım belgesellerde işlemiştim.

“Hakkınızı helal edin” dediklerin, depremde ölüme terk ettiklerin… “Ailem enkaz altında, yetiş” diye yalvaranların üç gün imdadına yetişmediğin için hakkımızı helal etmiyoruz. Asker korkusundan orduyu bölgeye göndermediğin, yardıma koşanları da engellediğin, imdat çağrılarının tek aracı sosyal medyayı, aczin ortaya çıkmasın diye kestirdiğin için hakkımızı helal etmiyoruz.

Sıkıysa polis barikatının ardından küfretmekten vazgeç de, korumalarını bırakıp tekbaşına git, üç gün çocuğunun “imdat” çağrısını dinleyerek çaresizce bir iş makinesi beklemiş bir babaya, çadır bulamadığı için yağmur altında titreyen anaya söyle bunları… Bak bakalım ne cevap alacaksın. Duyacakların karşısında hala böyle rahat küfredebilecek misin?

Ama daha derine inildiğinde, demokrasi kültürünü, aile içine taşımanın zaruriyeti de görülüyor. Tek adam saplantısı, büyük ölçüde ataerkil aile düzenine dayanıyor. İtiraz kabul etmeyen, iknaya değil, itaate dayalı bu düzen, en ufak farklı sesi, şiddetle boğuyor. Ailedeki baba figürü, kulları olarak gördüğü aile bireylerini, ayakkabısını yalamaya zorluyor. İşe aileden başlayıp eve, okula, camiye, ofise, sokağa, ekrana itiraz kültürünü, tartışma geleneğini, empati alışkanlığını, katılımcı demokrasiyi sokmadığımız sürece, mecliste, partide, bürokraside, iktidarda daha çok ayakkabı yalayıcısı görürüz.

Artık açıkça belli ki, bu kalplerden biri, seçim öncesi kirli işlere hazırlanıyor. Çakıcı’nın mesajlarından Erdoğan’ın çıkışlarına kadar hissedilen bu hazırlık, SADAT’ın Kılıçdaroğlu röportajına verdiği ilanla hepten açığa çıktı. Artık gizlenmeye gerek duyulmayan, aleni bir hedef gösterme var. Öteki devletin kalbine gelince… Belli ki Kılıçdaroğlu’na içerden bilgi akıyor. Tehditler ciddiyetle değerlendiriliyor ve CHP lideri etrafındaki koruma çemberi artırılıyor. Grup toplantısındaki “Be çakallar” çıkışını biraz da bu çerçevede değerlendirmek lazım. Kılıçdaroğlu, resti gördü, karşı restini çekti. Belki de ön almak istedi.

Erdoğan, kullanım tarihi geçmiş bir silahı, yeniden kılıfından çıkarıyor. Seçim kampanyasına başörtüsünü bayrak yaparak giriyor. İşe yarar mı? Altılı masa bu oyuna gelmezse yaramaz. Ama kampanyada Erdoğan’ın, “Bakın bunlar yine yasak getirecek” yalanıyla ekonomik krizin üzerini başörtüsüyle kapatma taktiğine şimdiden hazırlık yapsalar iyi olur.

Hükümet, “Seçimden sonra tufan” diyerek elde devlet kasasında kalan son kırıntıları ulufe olarak dağıtarak erimeyi durdurmaya çalışıyor. Erdoğan, kendisine sadık generalleri yanyana dizip sözlerini alkışlatarak “Bakın nasıl hepsini muma çevirdim” mesajı veriyor. Çivisi çıkan devlet, darmadağın savruluyor.

Brezilya’dan gelen görüntülere bakınca, Türkiye için kaygılanmamak zor… Son birkaç seçimde iktidar, sandık çalmanın da, seçimi tanımamanın da örneklerini verdi. Seçmen, her seferinde bunları püskürtmeyi ve daha güçlü bir irade ortaya koymayı başardı. Ancak sıradaki seçim, Erdoğan’ın ölümüne asılacağı bir seçim olacak. Amerika’daki ya da Brezilya’daki gibi, devrik rejim taraftarı bir çapulcu ordusunun seçimi inkâra dönük kalkışması ihtimal dâhilindedir. O yüzden, bir yandan seçmenin oyunu kazanmaya çalışırken, öte yandan sandığı sımsıkı korumaya ve seçim sonrasındaki kışkırtmaları önlemeye de akıl yormak ve hazırlıklı olmak, hayati önemdedir.

İstanbul Belediye Başkanı da basın toplantısında “Bu hukuksuzluklara devam ederseniz, vatandaş Ekrem İmamoğlu olarak hiçbir sıfata gerek olmadan mahalle mahalle tüm Türkiye’yi gezerek bunları anlatacağım” dedi. Tanıdık geldi mi? Türkiye, belli aralıklarla birbirine benzer tuzaklar kuran güç odaklarının yarışında bir yüzyılı kaybetti. Dileyelim Cumhuriyet’in ikinci asrı, demokrasinin önündeki tuzakların kapandığı, özgürlüğün yollarının açıldığı dönem olsun.

Danıştay’ın dünkü kararıyla Türkiye resmen İstanbul Sözleşmesi’nden çekilmiş oldu. 2011’de İstanbul’da imzaya açıldığı için adını İstanbul’dan alan sözleşmenin ilk imzacısı olan Türkiye, İslamcıların baskısına boyun eğdi.

“Hiçbir otoriter lider seçimle gitmez” diyenlere, “Sandıkta yenilse milislerle direnir” diye düşünenlere, “Sermaye, kullandığı iktidarı harcatmaz” sananlara Brezilya iyi bir cevap verdi. Türkiye ise siyasal İslam’ın nasıl demokrasiyi kullanarak onu yok edebileceğine örnek oldu. Şimdi onun demokratik yollardan defedilebileceğini dünyaya gösterme zamanı…

Artık belli oldu: İstanbul Belediyesi’ne kayyum geliyor. “Olamaz” denilen birçok musibet gibi bu da olmak üzere… Halkın iradesine el konulacak. İmamoğlu “Gökkubbeyi başınıza yıkarız” dedi. İyi de nasıl? Bu lafın, altı boş bir tehdit olarak kalmaması için, muhalefetin bir hazırlığının olması lazım. İki kez seçimle alınan İstanbul, hülle ile AKP’ye devredildiği gün ne yapacaklar? Şiddetle kınamak, yargıya başvurmak, hesabını sandıkta sormak dışında tabii… Bunların hiçbir işe yaramadığını gördük. Erdoğan, parti kapatmaktan adaylara siyaset yasağı koymaya, meydanları kapatmaktan medyayı tamamen susturmaya kadar bir sürü hazırlık yapıyor. Dahası da gelecek, belli… İktidarı kaybetmemek için, her yolu deneyecek.

85 milyonluk bir stadyuma doluşmuşuz. Sahadaki maçı izliyoruz. Kimimiz açız, kimimiz yoksul, kimimiz adalet arayışında… Kimi umudu kesmiş çoktan, bir ayağı dışarıda… Kimimiz sürgünde, kimimiz hapis… Öfke doluyuz, ama yanımız yöremiz polis; ses etmeden hayatımız üzerine oynanan oyunu izliyoruz. Bizler; namusuyla ölesiye çalıştığı halde evine ekmek götüremeyenler, cephede çocuğu ölenler, işsizler, fakirler, dişinden tırnağından artırıp biriktirdiğine el konanlar… Ölüm-kalım maçımız bu; sonucu, kaderimizi belirleyecek. Ama ses bile çıkaramıyoruz; hiçbir söz hakkımız yok.

Tam diktatörlüğün büyük cezaevini örüyorlar tuğla tuğla; görmüyor musunuz? Cezalandırarak, tokatlayarak, saldırarak bütün toplumu esir etmeye hazırlanıyorlar. Topluca o tokatlayan polisten hesap soracağınıza, birbirinizi tokatlamaktan nasıl bir fayda umuyorsunuz ki? “Bunlar daha muhalefetteyken böyleyse, iktidarda nasıl yönetecekler” sorusuna yol açtığınızı fark etmiyor musunuz? Bir kez daha kaybederseniz bedelinin çok ama çok ağır olacağını görmüyor musunuz? Görüyorsanız neden aranızdaki bu itişmeye bir son vermiyorsunuz?

Onun trajedisine gösterilen toplumsal tepki, günlerdir sessizliğini koruyan Erdoğan’ı sonunda konuşmaya zorladı. Ana muhalefet lideri, Adalet Bakanlığı’nın kapısına dayandı. Günlerdir olayı görmezden gelen yandaş medyanın dili de yeni yeni çözülmeye başladı.

Şimdi daha iyi anlıyoruz; neden İstanbul Sözleşmesi’ne karşı çıktıklarını; neden “aile birliğini yok olur” dediklerini, değil mi? Elbette İstanbul Sözleşmesi’yle gelecek kurallar dizisi, 6 yaşında bir çocuğun, bir tarikat bünyesinde evlendirilip senelerce tecavüze uğramasına engel olurdu. Babası eliyle 6 yaşında kocaya verilen o çocuk, istismar şüphesiyle hastaneye kaldırıldığında kemik yaşı raporu gizlenemezdi. Doktorlar ayağa kalkar, savcılık soruşturma açar, kamuoyu hesap sorardı. Timur Soykan’ın BirGün Gazetesi’nde yazdığı “6 yaşındaki gelin” haberinden hepimiz utandık; hükümet utanmadı. Aile Bakanlığı, bırakın soruşturma açmayı, tepki bile bildirmedi. Devletin tarikatların eline geçtiği bir kez daha anlaşıldı; tabii laikliğin kıymeti de…

Meclis’teki son saldırı, “demokrasinin tapınağı” sayılan kurumun ne hale getirildiğinin son örneği... Haberlerde “Meclis’te kavga” diye verilse de bunun, taş yüzüklü bir Saray fedaisinin Erdoğan’ın gözüne girmek için yaptığı bir saldırı olduğu ortada…

CHP’nin vizyon toplantısında Amerikalı bir uzmanın konuşmasının ardından yandaş medyada “yerli ve milli değiller” saldırısı başladı. ABD’nin teşviki ve desteğiyle iktidara gelmiş, ülkenin tüm kaynaklarını yabancılara peşkeş çekmiş bir parti için komik bir suçlama; ama yine de cevaplanmayı hak ediyor. Geçen gün Timur Soykan, 6 yaşındaki kızını evlendiren bir tarikatçının haberini yaptı. Tamamen “yerli ve milli” bir tarikat bu… Buna karşın dünyanın her yerinde çocuk istismarına karşı mücadele veren örgütler var. Şimdi siz yerli ve milli tecavüzcünün mü yanındasınız, onları deşifre eden dünya gönüllülerinin mi?

Muhalefet, sadece seçim aritmetiğini değiştirmekle kalmayıp, Türkiye’nin kangrenleşmiş Kürt sorununda da bir yeni açılım şansı verecek bu fırsatı değerlendirecek mi? Yoksa ayağına ateş ederek, seçimin kilit partisini dışlayıp Erdoğan’ın mehter yürüyüşüne mi katılacak? Seçimin sonucu, biraz da bu tercihe bağlı…

Yaşlı siyaset, bu talepler karşısında “Sabredin, sandığı bekleyin” dışında bir şey söyleyemiyor. Bu kaçıncı nesil, sandık bekleyen ve bu kaçıncı sandık, çözüm getirmeyen… Bıktılar. Artık beklemiyor, gidiyorlar.

Türkiye, 15 yıl önce rayından çıkarılan demokrasi trenini yeniden rayına koymaya, Erdoğan’ın tek adam rejiminden kurtulmaya çalışıyor. Muhalefetin açıkladığı anayasa taslağının özeti bu: Başkanlık rejimine son verirken, bir daha Erdoğan gibi despotun demokrasiyi kullanarak onu yok etmesinin önüne geçmek…

Sözüm ona aranırken eşi ve oğlunun Saray’da Erdoğan tarafından ağırlanmasının sırrını da açıklayabilirdi Bozkır. Neden konuşmaya karar verdiğini ve konuşunca hangi pazarlıklarla ve ne karşılığında apar topar iade edildiğini de… Neyse; savcının sormadığı bu soruları bir soran olmuştur elbette kendisine… O da çıkar yakında…

Görün artık: Baskıyla, tankla, topla, inkârla, nefretle çözemediniz. NATO’nun en büyük ordusunu beslemek uğruna Avrupa’nın en yoksul halkını yarattınız. Yenildiniz. 50 bin cana malolan bu savaşın ardından bize 80 model Evren nutukları atacağınıza artık bu gerçeği kabullenin. Bırakın. Bir kez de barışa şans tanınsın. Daha fazla kan akmasın, ana babalar ağıt yakmasın. Savaş lortları değil, halklar kazansın.

Bir haftadır ne yüzde 180’i aşan enflasyon var gündemde, ne et fiyatlarını sollayan peynir fiyatı… Erdoğan bu gece kara harekâtı başlatıp 3 ayda mehter marşıyla erken seçime giderse sonuç ne olur sizce?

Altılı Masa konusunda kafalar karışık. Erdoğan’dan bıkmış kitlelerdeki beklenti o kadar yüksek ki, uzayıp giden buluşmalar serisi kolayca yılgınlığa dönüşüyor. Adayın geciktirilip spekülasyonlara fırsat verilmesi, masadan habire çatlak seslerin duyulması, “Bunlardan bir şey çıkmayacak” umutsuzluğunu besliyor. Rutine binen toplantılar, ilk baştaki heyecanı yaratmıyor. İktidarın seçim kampanyasını başlatmasına karşın Millet İttifakı’nın hala “Komisyon kurduk, çalışıyoruz” aşamasında olması, sabırları taşırıyor.

İstiklal’de patlayan bomba, iki gündür herkesin dilinde… Herkesin bir teorisi var: En yaygını, “Seçim yaklaştı, kaos planı devreye sokuldu” teorisi… Ama dış güçlerden, PKK’ya, IŞİD’den istihbarata kadar pek çok muhtemel failin adı da dolaşımda… ilginç olan, pek az insanın hükümetin dediklerine inanması…

Bomba, patladığı andan itibaren, Türkiye’de seçim öncesi, iç ve dış politikada birçok değişim ihtimalini tetiklemiş oldu. Somut sonuçlarını çok yakında daha net göreceğiz.

Dikkat ederseniz, sürekli Batı’nın kendisini devirmek için planlar yaptığını iddia eden Erdoğan hiç bu konuya girmiyor artık. Neden? O suçladığı emperyalist Batı, çıkarı gerektirince kendisinin safına geçti, eleştiriyi kesti de ondan… Hep söylüyorum: Türkiye’de bir değişim olacaksa Batı sayesinde değil, Batı’ya rağmen olacak.

Kolivar, kendisini tutuklayan hâkime “Sözlerim yanlış anlaşıldı” diyeceği yerde “Sözlerimi kanıtladınız” da diyebilirdi. Amaç, seçim yaklaşırken ağzını açanı pişman edip topluma korku salmaktır. Ekmek bahane, ezmek şahane…

Kürtler hayatta AKP’ye oy vermez de, “Hepinize lanet olsun” deyip sandığı protesto ederse, bunun ne sonuç doğuracağının farkındalar mı?

CHP sözcüleri, “bunun hukukta yeri olmaz, vicdanlar kabul etmez” gibi romantik açıklamalar yapacaklarına, karar çıktığında ne tepki vereceklerini planlasalar daha iyi olur. Çünkü İmamoğlu’nun kellesini de verirlerse sıra Kemal Kılıçdaroğlu’na gelecek, belli…

Şimdi, iktidarının 20. yılında, kendisini iktidara getiren koşullar yeniden oluşmuş durumda: Ekonomik kriz, yolsuzluklar ve yorgun bir iktidar… Siyasal İslamcılar, 20 yıl önce, bir kriz ortamında yoksul kitlelerin kendilerine verdiği şansı kendilerini zengin etmek için kullandı. Merkez siyaset eski hatalarını tekrarlamazsa bu kez onlar, sekiz ay sonra sandığa gömülecekler.

Belli ki, ülkenin muhalefetinin karargâhını dinlemişler, kullanmak için ortam kolluyorlar. Böyle bir dinleme skandalı, ABD’de Watergate’i yaratmış, hükümeti devirmişti. Devletin istihbaratını, polisini, askerini muhalefete karşı kullanmak, yolun sonuna geldiklerini kanıtlayan son çılgınlıktır. Muhalefet, korkmadan bu çılgınlığın üzerine gitmeli, devlet zorbalığına karşı kararlılıkla sivil siyaseti savunmalıdır.

Brezilya’da sadece Lula kazanmadı, yoksullar kazandı, Amazon ormanları kazandı, silahlanmaya karşı mücadele kazandı. Dünyada otoriterliğe, azgın sermayeye karşı savaşanlar kazandı. Umut kazandı. Latin Amerika’dan yayılan bu rüzgârın Polonya’dan Macaristan’a, Belarus’tan Tunus’a, Endonezya’dan Guatemala’ya, Botswana’dan Türkiye’ye dek esmesi umuduyla... Darısı başımıza!

Türk Tabipleri Birliği’ni davet edip “Gelin şu iddiaları birlikte inceleyelim” demek yerine ​iddiaların soruşturulmasını isteyen Şebnem Korur Fincancı’yı hapse atarsanız, kuşkuları güçlendirirsiniz.

Meslektaşlarımız kendisi bilir; ancak çıkardığı sansür yasasının mürekkebi kurumadan, gazetecileri ev baskınlarıyla tutuklattığı günün akşamında muhaliflerine balmumlu davetiye yollayana ancak “Hadi ordan” denir.

Türkiye’de doğan Suriyelilerin Türkiye’yi ele geçirmesinden korkan ya da “PKK”nın 10-15 çocuk doğurmasından paniğe kapılan Türkler için ibretlik hikâye… Evet, bu fikre hazır olun: Belki 50 yıl sonra Türkiye’yi de, istanbul doğumlu bir Suriyeli genç yönetecek. Çünkü yurtseverlik, etnik kimliğinizle, aile köklerinizle, dinsel, cinsel tercihlerinizle ilgili bir şey değil; en yurtseverler, çalıp çırpmadan işini en iyi yapanlardır.

Ne demek istediğini herkes anladı aslında: “PKK” derken Kürtleri kastetti; karşısındaki Türk kadınına, “Kürtler çok ürüyor, siz de doğurun” demek istedi. Böylece Kürtlerin çocuk yapmasını terör faaliyeti gibi sunarken, Türklerin çocuk yapmasını bir güvenlik meselesi gibi gösterdi. Tek kelimeyle korkunç… Bu lafları, devletin başındaki adamın zihni melekelerinin zayıflamasıyla ya da ırkçı ideolojik mazisiyle açıklamak yetmez. Burada, herkese ağzına geleni söyleyebilme cüreti ve herkesin hayatına hükmetmeye kalkışma hadsizliği var. Tam da yasada suç sayılan “halkları birbirine karşı kışkırtma” suçu var.

Biz giyotin başımıza inmeden, sansür gerekçelerini sayarken bütün o yasaklanan haberleri yeniden duyurmuş olduk; Sayıştay raporundan Damat’ın titreşen yüzüğüne, torba içindeki kemiklerden Albayrak’a verilen kıyak ihalelere kadar… Bu da size dert olsun.

Aramızdaki temel ve büyük fark şu: Siz, önüne geçilmez, er ya da geç gelecek, göklerden gelen bir karar olduğu inancıyla, önüne geçilebilecek bütün facialara pişkince yüz çevirebiliyorsunuz. Biz, her şeyin başka türlü olma ihtimaline inandığımız ve onun olması için mücadele ettiğimiz için de bizi inançsızlıkla suçluyorsunuz.

Muhalefet, Erdoğan’ın çizdiği sınırlar içinde kalmaya mahkûm demektir. Oysa çoğumuz kendi tecrübemizden biliriz: Ergenlik, ebeveyninin “Âlem ne der” korkusunu yendiğinde biter. Muhalefete bu yolda kolaylıklar dileyelim.

Bugüne kadar eleştirileri ya bas bas bağırarak veya kafa ya da çene okşayarak geçiştiren Soylu, -Schiller’in dediği gibi- bir gün kendi saadetine yenilir elbet… Ama onun ve onun gibi mağrurların yenilmesi için, başta muhalefet olmak üzere herkesin “evindeki yabancı” konusunda tetikte olması şart…

Öcalan’dan nefret edebilir, anılmasına tepki verebilir, gücünüzü kullanıp gösterileri yasaklayabilirsiniz; ama parlamentoda görev yapan, halkın meşru temsilcisine polisi saldırtıp ayağını kırdıktan sonra bir de marifetmiş gibi savunursanız bunun adı “devlet terörü” olur. Ve devlet terörü, yasal kılıf altında yasadışı bir zorbalık olduğu için, her terör eyleminden daha tehlikelidir.

Bence CHP lideri, önce önüne tespih koyup başörtüsü yasası çıkararak muhafazakârların oyunu alabileceği fikrini veren danışmanını kızağa çekmeli, sonra da ev stüdyosunu yeniden halkın canının yandığı yere, mutfağına taşımalıdır.

Biz gazeteciler, 12 Mart’tan 12 Eylül’e nice darbede baskı görmüş, Menderes’ten Özal’a, türlü çeşit otokratın sansürünü savuşturmuşuz; Şair’in deyişiyle “tüzüklerle çarpışarak” büyümüşüz; bununla da başederiz. Asıl onlar, sansürcülerin sonuna bakıp korksun.

Vandallığın böyle önünün açıldığı, kollandıkça azgınlaştığı yerde çare, önce balığı baştan kokutan rol modelin def edilmesi, sonra şiddetin en ağır şekilde cezalandırılması, en önemlisi örgütlü iyiliğin devreye sokulup barbarlığın geriletilmesidir. Ancak birbirimize sahip çıkarak kötülüğü yenebilir, insanı yaşatabilir, yaralarımızı sarabiliriz.

Önyargısız olan herkes, son dönemde altılı ittifakın, yaklaşan seçime dair umut vermekten uzak olduğunu, beklentiyle güven arasındaki dengenin bozulduğunu görüyor. Liderler tepede birbirini ziyaretler ededursun, kurmaylar altta neredeyse birbirinin gözünü oyuyor. “Kim aday olacak” spekülasyonlarına izin verilmesi, bir türlü somut alternatif politikaların gündeme getirilmemesi de cabası…

Hazırlıklı olmalıyız: Türkiye, 2015 tuzağına yeniden düşürülmek istenebilir. Kimi iç güçler, dış güçler, kullanışlı örgütler buna destek verebilir. Önemli olan Türkiye’nin tuzağa düşmeden bu girdaptan çıkmasını isteyenlerin ne yapacağıdır. Uzaktan izlemenin, şiddetle kınamanın, hemen “milli beka sorunu” deyip iktidara yanaşmanın bir işe yaramadığı görüldü. Şimdi her tür provokasyona karşı kitleleri uyarmanın, sürekli tetikte olmanın ve anında demokrasiden yana aktif tavır koymanın zamanıdır. Pazar günü toplanacak Altılı Masa, 2015’in o korkunç beş ayında ne yaşandığını bizzat dönemin Başbakanı Ahmet Davutoğlu’ndan sorup ona göre tavır saptamalıdır.

Avrupa, uzun süre görmezden geldiği yoksulluk, gettolaşma, işsizlik, ırkçılık, göç gibi sorunlarla, şimdi kangrenleşmiş halde yüzleşiyor. Sorunların kökeninde yatan adaletsiz küreselleşmeyi fark etmeyip çözümü, otoriterleşmede, içe kapanmada, mülteci düşmanlığında arıyor.

İmamoğlu bu davadan mahkûm olursa siyasi yasaklı hale gelebilir. Yaparlar mı? CHP İstanbul İl Başkanı Canan Kaftancıoğlu’ndan sonra Belediye Başkanı İmamoğlu’na da yasak koyarlar mı? Siyasetteki yükselişini biraz da benzer bir mahkûmiyet kararına ve kısa tutukluluğuna borçlu olan Erdoğan, seçimdeki muhtemel rakiplerinden birine böyle bir mağduriyet payesi hediye etmek ister mi? Sanırım artık hiç kimse, iyiden iyiye köşeye sıkışan bu iktidar için “şunu yapmaz” diyemiyor; “her şey beklenir” demek daha doğru… Ama sonuç ne olur derseniz; “Böylesi bir karar, yaptığı hatalarla kendi adaylığını riske atan İmamoğlu’na ve iç çekişmelere kapılan muhalefete toparlanma şansı verir” derim.

Erdoğan’ın Şangay zirvesinde çektirdiği fotoğraf, Türkiye’nin girmeye çalıştığı yeni ailenin portresini ortaya koydu: Fotoğrafta Erdoğan, Rusya’nın, Belarus’un, Azerbaycan’ın, Tacikistan’ın devlet başkanlarıyla görünüyordu. Batılı ülkeler bir NATO ülkesi liderinin karşı ittifakın zirvesinde fotoğraf vermesini garipsedi. Bizler için garip olan ise her Türk vatandaşının bu fotoğrafla gurur duymasının istenmesiydi. Türkiye asırlık demokrasi yürüyüşünden vazgeçip “otokratlar kulübü”ne girdi diye niye gurur duyacaktık ki?

Sedat Peker’in Saray’dan iki kelle koparmasının ardından susturma çabaları zirveye çıktı: Önce Birleşik Arap Emirlikleri nezdinde diplomatik baskı artırıldı; Peker’e video kaydından sonra Tweet yasağı da getirildi. Başka bir hesaptan da olsa tweet atmaması rica edildi. Bu, tam anlamıyla bir dijital tecritti. Bir anda “Deli Çavuş” hesabındaki paylaşımlar durdu. Ardından Murat Ağırel, Sedat Peker’in kellesi için ödül konulduğunu uluslararası suç örgütlerine suikastı karşılığı ödül vaat edildiğini duyurdu. Erk Acarer, Peker’e suikast için önerilen paranın 5 milyondan 25 milyona çıkarıldığını yazdı. Son olarak da Peker’in Beykoz’daki evi silahlı saldırıya uğradı, evi korumakla görevli Yılmaz Günay 3 kurşunla yaralandı.

Mafya ağzının adliye kapılarından belediye salonlarına, siyasi sindirme operasyonlarından uluslararası ilişkilere kadar her zeminde kullanılmaya başlaması kaygılandırmalı bizi… Halka “akılsız” diyene “Sensin akılsız” der geçersiniz, ama “akıllı ol” diyerek parmak sallayan biri karşısında halk gerçekten tehdit altındadır. Dileyelim de, iktidardan sonra muhalefete de hâkim olmaya başlayan bu “akıl tutulması” bir an önce son bulsun.

Demirel gidiyor Özal geliyor, ya da Erdoğan’ın yerine Akşener hazırlanıyor, ancak yüzeydeki bu değişimler, devletin derin katmanlarını, Bucakları, Ağarları, Çakıcıları etkilemiyor. Kim bilir, belki de yüzeydeki değişime, bu derindeki dokunulmazlar karar veriyor.

Türkiye ve Yunanistan’ın sadece halkları, yemekleri, iklimleri, müzikleri benzeşmiyor, siyasi ve ekonomik halleri de benzeşiyor. Türkiye’de Haziran’da seçim var, Yunanistan’da Temmuz’da… Erdoğan gibi, Yunan Başbakanı Miçotakis’in popülaritesi de hızla eriyor. Ta Nea’daki son ankete göre iktidardaki Yeni Demokrasi Partisi’nin oyu yüzde 31’e düştü. Muhalefetteki SYRIZA ile aradaki fark, yüzde 6’ya indi. Halkın en büyük sorunu enflasyon… Yani hem Erdoğan’ın hem Miçotakis’in eriyişlerini durdurup enflasyonu unutturacak bir çareye ihtiyacı var. Ve maalesef eldeki en kullanışlı çare, yine Ege’de bir kriz yaratmak…

CHP’li Gürsel Tekin’in laf arasında söylediği bir söz, muhalefet ittifakının açık yarasını ortaya koymaya yetti. Tekin, “HDP’ye de bakanlık verilebilir” cümlesini, demokrasilerdeki doğal bir hak olarak ifade etti, ancak yandaş medya hemen bu cümlenin üzerine atlayıp “Altılı Masa HDP’ye bakanlık verecek” propagandasına başladı.

Polemiğe kapılmak yerine kamuoyuna güven verici bir ortak programla ve uyum içinde hareket etmek… ve en önemlisi, seçimi kazandıktan sonra yapılacaklarla ilgili, şimdiden bir yol haritası belirlemek… Dileriz bu örnekleri ders alarak izliyorlardır.

Batı’da Sedat Peker’i merak edenlere, anlamaya çalışanlara tarif ederken diyorum ki: “Amerika’da Al Capone’un anılarını yazdığını düşünün ya da Sicilya Mafyası’nın rüşvet defterini ele geçirdiğinizi… Peker’in ifşaatları o kadar önemli…”

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin de onayını alan bu örnek iyi incelenmelidir. Orada yapıldığı gibi, seçim sonrası Meclis’te kurulacak bağımsız ve yetkin bir değerlendirme komisyonu ile mesleğine ihanet etmiş yargıç ve savcılar meslekten ihraç edilmeli, suç işleyenler yargılanmalıdır. Ardından hızla yargıda yeniden yapılanma başlamalı, çürüyen sistem en baştan inşa edilmelidir. Dilerim muhalefet ittifakı bunun için gerekli hazırlıkları yapıyordur.

Daha önce Peker’in iddialarını izlemekle yetinen muhalefet partileri, ayan beyan ortaya dökülen büyük soygun karşısında daha fazla sessiz kalamadı ve hep birlikte suç duyurusunda bulundular. Bunun hukuki anlamı yok; ama siyasi anlamı çok: Peker ifşaatları kararlı bir şekilde adım adım, bütün bu suç şebekesini yöneten asıl isme yürüyor. Ve muhalefet bu gelişmeyi görüp Peker’in ifşaatlarını gündeme taşıyor. Sırada üçüncü aşama var. Sanırım o aşamada da Peker, “Erdoğan iyi, çevresi kötü” sananları susturacak.

Cem Yılmaz’dan Gülşen’e, Tarkan’dan Şahan’a, Melek Mosso’dan Birce Akalay’a pek çok popüler kültür şöhreti, tweet’leri ya da sözleriyle iktidarın şimşeklerini üstüne çekiyor. Bu, biraz da onların hala sinmemiş olmasından ve sözlerinin geniş kesimde yankılanmasından kaynaklanıyor. Yoksa mesele din hassasiyeti olsa, aynı hassasiyeti, cami çıkışı eskortlarla buluşan imamlara, tarikat yurdunda tecavüze uğrayan çocuklara, çalıp çırparak kul hakkı yiyen iktidar mensuplarına, her Cuma bir ayet sallayan “Bakara makaracı” bakanlara da göstermezler miydi?

Belli ki, iktidarın çatırtısı işitildikçe, muhalefet üzerinde sermayenin baskısı da artıyor. İktidara aday olanların gözden kaçırmaması gereken bir şey var: “Devlette devamlılık esastır” diyerek bu kirli düzenin süreceğini vaat edenlerin, hukuksuzluktan mağdur olan öfkeli milyonlar karşısında en ufak şansı yok.

Erdoğan’ın “Hepimiz aynı gemideyiz. Batarsa hepimiz boğulacağız” sözleri eleştiriliyor. Gemiyi kayalıklara süren kaptan ile ayağında prangayla kürek çeken milyonların aynı gemide sayılmayacağı anlatılıyor. Ama sanırım bir yanlış anlama var: Erdoğan’ın açıklaması dikkatle okunursa sözlerinin muhatabının bizler, yani sıradan faniler olmadığı kolayca anlaşılabilir. Geminin asırlık kürek mahkûmları, yamakları, miçoları, kamarotları, ikinci sınıf yolcuları, Erdoğan’ın umuru bile değil… O, kendi eliyle büyütüp geminin başköşesine oturttuğu oligarklarına sesleniyor.

Seçim öncesi tavizler verip büyük uzlaşmalar vaat edebilir. Şimdiden Alevilere yaptığı türden jestlerle oy devşirmeyi deneyebilir. “Kim inanır” demeyin; Altılı masada umut görmeyen bazı muhalif kesimlerde, Erdoğan’ın zayıflığından yararlanarak taviz koparma işaretleri gözleniyor. Seçimin kaderini etkileyecek ittifaklar gelişebilir. Aylardır, havalı lüks araçlarla geldikleri parti kapılarında el sıkışıp sadece masa fotoğrafı veren altı liderin, yaptıkları şeyin bir altın gününden fazlası olduğunu kanıtlamasının vakti geldi de geçiyor. Girdiğimiz son düzlük, sonsuz sürprizlere ve tehlikelere gebe…

Ataol Behramoğlu, 12 Eylül’den sonra Maltepe Askeri Cezaevi’nde tuttuğu notlarda şöyle diyordu: “Belki 100 yıldır tekrarlanıp duran bir senaryonun yeni aktörleri gibiyiz. İyi ve akıllı insanlar, belli dönemlerde hapse atılıyor, işsiz bırakılıyor, posaları çıkarılıyor ya da öldürülüyor. Türkiye’de aydının neredeyse değişmez yazgısı…”

Erdoğan, Batı ile Rusya arasında, Ali’nin külahını Veli’ye, Veli’ninkini Ali’ye giydirerek oynadığı bu tehlikeli oyunla, iktidarını korumaya çalışıyor. Ancak Şam yolunda girdiği arazide, daha önce kendisinin döşediği mayınlar birer ikişer patlamaya başlıyor. Dileyelim onun iktidara tutunmak için aldığı riskler, Türkiye’ye pahalıya patlamasın.

Sedat Peker’in konuşmaya başlamasıyla, 50 yıldır Türkiye’yi kana bulayan, kandıran, soyan “Kırkharamiler” çetesi, içerden ağır yara aldı. Açılan kara kutudan sürekli pislik akıyor. Peker’in çektiği her video, attığı her tweet, bize bu çetenin nasıl kan dökerek, bomba atarak, insan kaçırarak, şantaj yaparak semirdiğini, nasıl güçlendikçe devleti teslim aldığını ve Saray’a kadar tırmandığını gösteriyor.

Seçim öncesi en riskli döneme giriyoruz. Önümüzdeki kritik süreçte, AKP’nin eriyen iktidarını korumak için, bütün gücüyle güvenlik tuşuna basacağına dair sayısız işaret var: Ege’de kriz arayışı, Suriye’ye operasyon hazırlığı, HDP’ye kapatma davası, “Camide içki içtiler” propagandası, milislerin kışkırtılması… Operasyonlar ve provokasyonlarla kitlelerde güvensizlik hissi ve panik yaratıp “Bu kaos ortamını, ancak güçlü bir liderle aşarız” diyecekler.

#Erdoğan - #Kılıçdaroğlu mücadelesinin arka planında, devletin eski derin kanadı ile “artık yeter” diyen bir devlet aklının savaştığını düşünüyorum.Yeni karşısında eskinin şansı yok; tek endişe, daha önce sıkça kullandıkları, provokasyon dosyasını açmış olmaları!

İktidar uğruna genç kanların feda edileceği sıcak bir yaz kapıda… Dileriz bu kez muhalefet partileri, Erdoğan’ın seçim kazanmak için başlatacağı yeni bir savaşa alet olmaz, barıştan yana tavır alırlar.

CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu'nun Roboski ziyaretini izleyenler arasında Uludere'nin mülki amirleri de vardı. Kılıçdaroğlu'nun toplantı yaptığı evin çatısında oturan kaymakam, ilçe emniyet müdürü ve jandarma komutanı ziyaretin sonuna kadar köyden ayrılmadı.

Davutoğlu ve Babacan’dan sonra AKP’nin çöküşünün hızlandığı doğru… Ancak özellikle Davutoğlu’nun cevap videosunda gösterdiği, “bizden önceki Erdoğan”, “bizden sonraki Erdoğan” kıyaslaması pek gerçekçi değil. Evet, 2002’deki Erdoğan’ın, 2022’deki Erdoğan’la ilgisi yok; ama bunun tek nedeni, yakın ekibinin onu terk etmesi değil…

Yandaş medya Bozkır’ın büyük bir MİT operasyonuyla Türkiye’ye getirildiğini söylese de muhtemelen bu, Ukrayna’nın drone karşılığı yaptığı bir teslimattan ibaretti. Bozkır, daha önce kendisiyle görüşen Toygun Atilla’ya “Hamlemitoğlu’nu ben öldürmedim. Devlet biliyor. Hedef şaşırtıp cinayeti benim üzerinden örtülmeye çalışılıyor” demişti. İşkence gördüğü belli fotoğrafı çekildikten sonraki ifadesinde cinayette rol aldığını kabullendiği bilgisi basına sızdırıldı. Gözden kaçan bir gerçek de şu ki, Bozkır’ın ifadesinde, cinayete katıldığı iddiasıyla adını verdiği dört kişi de, savcılık tarafından salıverildi.

Daha onlarca örnek var: Rant batağına saplanmış, rüşvete bulaşmış, yolsuzluk çarkının bir parçası haline gelmiş yargı çetesi, çökmekte olan sistemin en rezil parçasını oluşturuyor. Bu sistem yıkılacaksa onlar sayesinde değil, onlara rağmen yıkılacak ve gün geldiğinde savcı koltuklarından kalkıp sanık koltuğuna oturacaklar.

Bugün Sedat Peker’den sonra Levent Göktaş örneğinde, duvarda yeni bir gedik açıldığını görüyoruz. Derin kavga, bir kez daha gün ışığına çıkıyor. Yine eski bir “kahraman”, “hain”e dönüştürülüyor. İnşa edilen kanlı duvarın bir ucu Suriye’ye, bir ucu Saray’a dayanıyor. Devletin kirli sırlarının ortakları, “kullanılıp atılmanın”, büyük ranttan dışlanmanın acısıyla konuşuyor ya da “Konuşup hepinizi yakarım” tehdidiyle koruma veya ranttan pay istiyor. Bizler de bu kavgadan sızan bilgi kırıntılarından, duvarın tümünü görmeye, altından sızan kanın sırrını çözmeye, suçları, suçluları deşifre etmeye çalışıyoruz. Susurluk bir temizlenme fırsatıydı; kaçırıldı. Önümüzde yeni bir fırsat var. Duvardan çatırtı sesleri geliyor yine… Bakalım bu kez de az hasarla atlatacaklar mı, yoksa bu çatlarlar sayesinde duvarın tamamen yıkılmasının yolu açılacak ve ülke aydınlığa kavuşacak mı?

Saldırıyı kınayan herkes, hatta Ali Babacan ve Ahmet Davutoğlu, siviller için başsağlığı mesajı yayınlarken CHP, saldırıya uğrayan büyükelçilik için Dışişleri Bakanı’na “geçmiş olsun” dedi. Bu da Erdoğan’ın “milli birlik havasında seçim” taktiğinin ne kadar işlevsel olabileceğini bir kez daha gösterdi. En kritik aylara girdik. Başta muhalefet olmak üzere herkesin her türlü provokasyona karşı son derece uyanık olması ve oyuna gelmemesi hayatî önemde…

Olağanüstü Hal, 7 kez uzatıldıktan sonra bir torba yasa içinde kalıcılaştırıldı ve 2024’e kadar uzatıldı. Yani Türkiye, 20 Temmuz darbesinin sonuçlarını, 7 yıl sonra gelecek yıl yapılacak seçimde bile hissedecek. “20 Temmuz Darbe Bayramı” bütün AKP’lilere kutlu olsun.

ABD yargısı bilgileri aldı, istihbaratla paylaştı, o bilgiler de ifşa edilmedi, muhtemelen Erdoğan’la pazarlıkta kullanıldı. Korkmaz’da da öyle olacak bence… ABD, Türkiye’de kimlerin rüşvet yediğini öğrenecek, Erdoğan’la görüşme masasına koz olarak getirecek. Biz ne rüşvet alanları öğrenebileceğiz, ne de o bilgiler karşılığı ne taviz verildiğini… Erdoğan’ın ikili görüşmelerde neden diplomatlar yerine aileden tercümanlar kullandığını şimdi daha anlıyoruz iyi değil mi?

Güne, haftaya bu haberlerle başlayan birinin içindeki tebessüm solmaz mı? Her gün Saray’ından nefret yayılan bir ülkenin sokakları öfke seliyle dolmaz mı? En ağır baskı dönemlerinde bile mizaha tutunmuş, zalime karşı hakkını taşlamayla savunmuş bir halk, dünyanın en az gülen halkı haline gelmişse, gerisini siz düşünün. Muhalefetin ilk iktidar vaatlerinden biri, “halkın yüzünü güldüreceğiz” olmalı…

Erdoğan’ın tek adam rejimiyle birlikte, ordu tamamen “Tak-Şak” düzenine geçti. Ancak 15 Temmuz deneyimi, o zeminin sanıldığı kadar sağlam olmadığını gösterdi. Şimdi Erdoğan, Silahlı Kuvvetler’deki cumhuriyetçilerden sonra, orduya yerleşmesine gözyumduğu kadroları da temizlemeye çabalıyor. Ama o işi büyük oranda Cemaat’e teslim ettiği için orduda kendi tabanı yok. O yüzden, kendi siyasi ömrüyle birlikte devşirdiği komutanların görev süresini de uzatarak iktidarını bir darbe tehlikesinden korumaya çalışıyor. İşi zor. Çok zor.

Savaşın ortasında Ukrayna’nın Türk işadamlarınca dolandırılması konusunda Türk Hükümeti’nin ne cevap verdiğini henüz bilmiyoruz; tek bildiğimiz, bu türden her katakullide olduğu gibi Koray Altınel’in de İçişleri Bakanı Soylu ile yıllara dayanan dostluğunu belgeleyen fotoğrafların olduğu… Erdoğan mı? Bu skandalda dahli var mı belli değil. Zaten Hande’yi aradığında yayında olduğunu da bilmiyormuş. Bayramını kutlamak için aramış.

Peker’in muhtemel bir suikast veya kaçırma tehdidine karşı, arşivini yedeklediğini veya birilerine emanet ettiğini varsayabiliriz. O yüzden iktidar açısından onunla uzlaşma dışında bir çare görünmüyor. Erdoğan’ın, Soylu’nun Mehmet Cengiz’in, Yıldırım Demirören’in ortaya çıkan bunca pisliğe tek kelimeyle cevap verememesi, bazısının Peker’i susturmak Dubai’ye aracılar göndermesi, suç ortaklarının çaresizliğini ve paniğini göstermiyor mu? Zamanında Kozmik Oda yerine Peker’in arşivini bastırmadıkları için dövünüyorlardır şimdi…

Batı, Erdoğan’ı devirme değil, yaşatma derdinde… Bu baskı rejimi yıkılacaksa dış dinamikle değil, dış dinamiğe rağmen yıkılacak.

Altılı Masa’dakiler tavanda buluşurken, tabanda buluşmanın daha kalıcı olacağına hükmettik. Tabanı genişletmeye, birlikte hareket etmeye, mücadeleyi büyütmeye karar verdik. Şimdi sırada Paris var. Konferans, gittiği her ülkede biraz daha büyüyerek, nihai toplantısını İstanbul’da yapmayı hedefliyor.

Krizlerden besleniyor Erdoğan, ama yol açtığı krizlerin ve açlık sınırındaki halka “Cambaza bak” demesi artık ona dışarda itibar, içerde oy kazandırmıyor. Dünya, mehterin ardında bir ordu olmadığını anladı; kuru gürültü de kimseyi korkutmuyor artık…

Bugün, vicdanının sesine ya da toplumun beklentisine göre değil, imaj danışmanlarının tavsiyesine, sponsor ve reklam ajansının hassasiyetine göre tavır belirleyen ve şöhretini riske atmaktan ölesiye çekinen starların eline kaldığımız için biraz da bu kadar üzgünüz, Cüneyt Arkın’ların yitip gitmesine…

Türkiye’de insanı savunmakla insana kıymanın arasındaki bedel farkı bu kadar yüksek işte… Ama Gezi direnişinin hıncıyla ve korkusuyla bu emirleri veren yetkililerin, o kanunsuz emirleri uygulayan doktorların, jandarmaların bir gün devranın döneceğini, asıl o zaman korkmaları gerekeceğini iyi bilmesi lazım. Mücella Yapıcı ve siyasi tutsakların onurunu böyle zedeleyemezsiniz. Ama bir gün bu yaptığınız onursuzluğun bedelini ağır ödersiniz.

Cuma günü, Almanya’nın Avrupa ve iklimden sorumlu Devlet Bakanı Anna Lührmann ile görüştük. Bakan’ın daveti üzerine gerçekleşen görüşmede, Dışişleri Bakanı Baerboch’un Ankara ziyareti öncesi Türkiye’de artan baskılar, siyasi tutsaklar, hapisteki gazeteciler, seçim hazırlığı gibi konuların yanısıra, Almanya’daki radikal gruplar sorununa da değindik.

Yasa maddesi, gündemdeki her konunun üzerine örtülebilecek, iktidarın her suçunu gizleyebilecek kadar geniş ve muğlak… İstenen de bu zaten: Gerçeğin ortaya çıkmasını önlemek, habercilerin cesaretini kırmak, bu korku ikliminde seçimi kazanmak… “Bilgi güçtür” derler ya; bilgisizlik de, güçsüzlüktür. Şimdi, bilgiden gelen gücümüzü koruma zamanı…

Kasada para suyunu çektikçe, çakma trol ordusu da çözülüyor. Sosyal medyaya sansür yasası, biraz da yenilmiş bu ordunun yerine emniyeti ve yargıyı sürmek anlamına geliyor. O nasıl yenildiyse, bu da yenilmeye mahkûm oysa…

Serkan Müdür, bir milletvekiline hakaret ederek belki amirlerinin gözüne girmiştir, ama muhalif cepheyi genişletmeye de ciddi katkı yapmıştır. Dileriz, sadece bir grup cesur vekilin değil, herkesin bu zorbalığın tehdidi altında olduğu artık anlaşılır ve bu tiranlığa karşı toplu tepki, ortak mücadele verilir.

Önemli olan Erdoğan’ın ne planladığından çok, bu tür planlara karşı muhalefetin ne yaptığı, nasıl bir aday çıkaracağı… Türkiye’yi kazanmak için, İstanbul seçiminde zafer getiren dayanışmanın yeniden kurulması şart… O dayanışmanın kurulması için de meydanı Erdoğan’a bırakmadan HDP ile diyalog şart…

Çıkar için Erdoğan’ın peşine takılanların, bir gecede karşı trene atlama yeteneğini iyi biliyoruz; devrildiği an bunu deneyeceklerdir. Ama fanatikler için durum zor: Onların gözbağının çözülmesi ve aya üç şerit yol döşenemeyeceğini anlamaları için ciddi bir rehabilitasyon süreci gerekecek.

Kılıçdaroğlu, her yerden saldırıya uğradığı bu fırtınada bu gemiyi seçime kadar batırmadan limana götürebilirse, sonrasında ülkeyi de bu tek adam rejiminden parlamenter demokrasiye taşıyabilir.

Demokraside halk iradesine inananların, parti kapatmaya karşı çıkanların, Kürt sorununun çözümünü Meclis’te görenlerin ve -en önemlisi- Erdoğan’ın yeniden seçilmek için yola döşediği mayınlardan kaçınanların, HDP’yi görmezden gelmekten vazgeçmesi, yeni Türkiye’nin inşası planlarına dâhil etmesi şarttır.

Derler ki, “Ankaralılar, şehirde gezinirken 20 derenin üzerinden geçerler de fark etmezler”. Çünkü hepsi yatağına gömülmüştür. “Asfaltın Altında Dereler Var” belgeselini izlerseniz görürsünüz: Dereler zamanla, onları yatağına diri diri gömen insanoğlundan intikamını acı almıştır.

Seçmen, gelecek seçimde, 20 yıl önceki depremin benzerini Erdoğan’a yaşatacak ve “Yettin artık, yenileri gelsin” diyecektir. Bu kez yeniler listesinde, 20 yıl önce adları öne çıkmayan isimler var: Kılıçdaroğlu, Demirtaş, İmamoğlu, Kaftancıoğlu, Yavaş…

HDP’yi kapatma davasını ve hızlanan tutuklama kampanyasını da bunlara ekleyin… İktidar, seçimin kilit partisini bertaraf edebildiği anda yeni bir mevzi kazanmış olacak. Kürtleri, “Bunlardan bize fayda yok” diye sandığa küstürmek bile AKP için büyük kazanım sayılır. Bunun için de ne gerekirse yapılıyor. Velhasıl ekonomik göstergelere, iç politik gelişmelere, diplomasideki dengelere bakılınca seçimi öne almanın, iktidar için çok daha akıllıca olacağı ve buna göre hazırlık yapıldığı çıkıyor ortaya… Dileriz muhalefet de hazırlığını buna göre yapıyordur

Biliyorsunuz, Aleviler Almanya’da kamu tüzel kişiliği statüsü kazandı, böylece Alevi inancı Almanya’da resmen tanındı. Türkiye’de bir yasaklar silsilesine dönüşen inanç, özgürlükçü bir siyasal iklimde, kültürle, sanatla, gençlerle kaynaşabiliyor, kadınla erkeği ayrıştırmak şöyle dursun, eşit statüye taşıyabiliyor. Cemevi’nden ayrılırken bu tabloyu yaratanları ve dünyaya bir örnek sunanları tebrik ettik.

Devletin çeteleşmesinin mimarlarından Akın Gürlek’in Adalet Bakan yardımcılığına terfi ettirilince bu tarihçe geldi aklıma… Erdoğan’ın yargı darbesinin tetikçisi, Özgür Özel’in tabiriyle iktidarın “adalet celladı”, siyasi davaların “seyyar giyotin”i, muhtemelen seçimde vekil yapılarak korumaya alınmaya çalışılacak. “Bununla kurtulur mu? Günahsız yere hapsettirdiği onca insanın ahı peşini bırakır mı” sorusunun cevabı, yukarıdaki tarihçede var. Kendisine, başkalarından esirgediği türde, adil bir yargılama ve ilahi adaletin yazacağı türden bir final dileyelim. Bakalım, ona ne türkü yazacaklar.

Küfür, bir rahatlama yolu olduğu kadar, bir kişilik zaafı, bir kontrol kaybıdır. Öfkeye yenilmenin, durumla başedememenin alametidir. Tıbbi ya da siyasi müdahale gerektirir. Erdoğan’ın Gezi’den gereken dersi almadığı anlaşılıyor. Gezi diliyle cevaplayalım: “Biz Mevlana değiliz, ağzını topla da gel…”

Siyaset, iklim değişince rüzgâra göre tavır alma yeteneği değil, fırtınada ortaya çıkıp rüzgâra karşı yürüyebilme cesaretidir. Savcı, sizin adınızı kullanıp davayı açmış, “Aranan lider Erdoğan”dır diyen hâkim de cezayı kesmiş. Suçsuz yere insanlar hapsedilmiş. Şimdi “Biz aslında mağdur değildik, bizi mağdur yazdılar” diye mağduru oynamanın bir hukuki yararı ya da siyasi getirisi var mı?

Kılıçdaroğlu’nun “Kaçacaklar” çıkışı, geçen haftaya damgasını vurdu. CHP lideri, Erdoğan’ın, Türkiye’de, ailesinin kontrolündeki bazı vakıflar üzerinden, ABD’deki bazı vakıflara yapılan milyonlarca dolarlık para transferini belgeledi ve bunu “Amerika’ya kaçmaya hazırlanıyorlar” diye yorumladı. Ancak –yaygın tabirle söylersek- “büyük resme” bakınca, olayın bunun ötesinde bir anlamı olduğu çıkıyor ortaya… Son dönemde yaşanan birçok gelişme, Erdoğan’ın aslında İslam dünyasının liderliği için yatırım yaptığını kanıtlıyor.

Suudi Arabistan’da 10 yıllık tutukluluğun ardından Mart ayında nihayet tahliye edilen Raif Badawi’nin eşi İnsaf’ın yüzü gülüyordu. Ama ülkesi Taliban’ın eline geçen Afgan yazar Hoda Khamosh, mutsuzdu. Bütün o kadınların acısı, Suriyeli şarkıcı Lynn Adib’in bir ağıdında dile geldi, sese dönüşüp salona yayıldı sanki… Acının kadınları, dünyanın sahipsiz olmadığını gösterdi; bir kez daha...

Birkaç ay önce, başkanlık yarışında şans tanınmayan Kılıçdaroğlu, peşpeşe yaptığı ataklarla mevcut adayları sollayıp öne geçiyor. İmamoğlu, yaptığı hatalarla kendi adaylığını baltalarken, Mansur Yavaş en önemli konularda ne düşündüğünü ısrarla gizlerken o, kararlı adımlarla rakip kaleye yürüyor. Erdoğan için bir yolunu bulup Kılıçdaroğlu’nu safdışı bırakmak, stadı yakmak , maçı çalmak ya da iptal ettirmek dışında yol kalmamışa benziyor.

Erdoğan, daha önce kendisine seçim kazandıran ve muhalefeti kendi safına çekmesini sağlayan milli güvenlik politikalarına dönüyor. Muhtemelen savaş nidaları eşliğinde ve sıkıyönetim gerginliğinde bir seçim planlıyor. Washington’dan gelecek telefonu heyecanla beklerken tabanına antiemperyalist lideri oynayarak, Ukrayna’ya SİHA satarken Rusya’ya göz kırparak yeniden seçilebilmeyi umuyor. Hem kendisi, hem Türkiye için çok tehlikeli bir oyun oynuyor.

Aday kim olursa olsun, CHP’nin açılımı, Türkiye’nin önünü açar. “İyi adam, ama seçilemez” yılgınlığı, “Mezhep tartışmasında kaybeder” türü değerlendirmeler ise, Türkiye’yi kötülerin zulmüne, tek mezhep egemenliğine, yeni cellatların eline mahkûm eder.

Demirtaş-Erkan Baş ittifakını düşünsenize… Bugünün baskısını en ağır şekilde yaşamış, aileden devraldıkları kayıplar, acılar, davalarla bedel ödemiş, bu derslerle dayanışmanın önemini idrak etmiş isimlerle, eski kalıpları kıracak, yepyeni bir siyaset mümkün… Çetin Altan ustaya inanın: Enseyi karartmayın!

30’larının sonunda o artık “ülkeyi yıkmaya kalkışmak”la suçlanan bir asi idi. Gıyaben idamına ve mallarının haczine karar verildi. Anadolu yoluna çıktığında, boynunda sarayın idam fermanı asılıydı. Gençliğini bugün yaşıyor olsa, muhtemelen bir hapishane hücresinden Saray’a bakıp “Hep oradaki adamın başının altından çıkıyor bunlar” derdi: “Sarayı başına yıkmadıkça rahat yok.”

CHP lideri, grup konuşmasında hem Aynur Doğan’a hem Kürtçe şarkısına sahip çıktı. Aynur Doğan da “Biz, kaslarınızı güçlendireceğiniz kum torbaları değil, yüreğinizi ve vicdanlarınızı güçlendirmenin fırsatlarıyız” diyerek yasağa tavır aldı. Unutmayalım: Yasaklanan dilin ve habire kışkırtılan nefretin yegâne ilacı, iki dilde, hep bir ağızdan barış türküleri söylemektir.

Kılıçdaroğlu istihbaratı almış olmalı ki, son derece yerinde ve etkili bir hamle ile SADAT ‘ın kapısına dayandı ve “Ne hazırladığınızı biliyorum. Ayağınızı denk alın” mesajı verdi. SADAT, aldığı emrin gereğini yapamazsa, bu rüzgâr, tıpkı Ecevit gibi Kılıçdaroğlu’nu da en çok oy alan parti lideri konumuna çıkarabilir.

Cezaevinden yazdığınız ve hayat arkadaşınız Başak Demirtaş aracılığıyla ulaştırdığınız mektubu aldım. İsme yazılmış olsa da mektup kamuoyuyla paylaşıldı. Ben de bu cevabî mektubu cezaevine yollarken, kamuoyuyla da paylaşmak ve önerilerinizin bir kısmının hayata geçmeye başladığından hem sizi, hem kamuoyunu haberdar etmek istedim.

Bundan sonra olacakları, bundan önce olanlar söylüyor bize: Bütün bu yasaklar, Erdoğan’la birlikte tarihin çöplüğüne gidecek. Bugünün yasaklıları siyasetin zirvesine yerleşecek. Siyasi direktifle o yasakları koyan yargıçlar hapse girecek. Ve onlara “rakiplerimi temizleyin” direktifi veren Erdoğan, bir yolunu bulup kaçamazsa çok ağır bedel ödeyecek. Peşinden de “Keşke tarihten ders alsaydı da, kendisi bunları yaşamasa, ülkeye de bu felaketi yaşatmasaydı” denilecek.

Türkiye bir dönem dünyada kendi kendine yeten az sayıda ülkeden biriydi. Bugün buğday ihtiyacının yüzde 37’sini ithal etmek zorunda… Ve bu ithalatın yüzde 70’ini Rusya’dan yapıyor. Rusya’dan tarım ürünleri ithalatında Türkiye bu yıl Çin’i sollayıp birinci sıraya geçti. Ayçiçek yağında, arpada, kepekte, küspede de durum aynı: Türkiye, Rusya’nın en büyük ithalatçısı durumunda… Doğal gaz ithalatının üçte biri de Rusya kaynaklı… Ülkeye gelen Rus turistlerin sayısı bir süre önce Alman turistleri aşarak birinci sıraya yükseldi. Hal böyle olunca elbette 34 askerinizin Ruslarca öldürülmesine sessiz kalır, Kremlin kapısında bekletilerek aşağılanmaya razı olur, Ukrayna’nın işgaline yüksek sesle karşı çıkamazsınız. Türkiye, Rusya’ya bağımlılıktan kurtulmak için, acilen, hem kendi kaynaklarını, hem de alternatif kaynakları seferber etmelidir.

AKP’den kopan halkı yeniden şiddet sarmalına sürükleyip korkutma ve tek adamın çevresinde toplama planı ortada ve bu kez toplumun giderek büyüyen sığınmacı öfkesinin kullanılacağı belli… Ne yazık ki, Özdağ, sığınmacı siyasetiyle bu planın değirmenine suç taşıyor. Davutoğlu’ndan açıklaması beklenen tertibi hepimiz çok iyi biliyoruz artık… Ondan öğreneceğimiz bir şey yok; sadece ülkeyi bu kez bu korkunç tuzaktan nasıl koruyacağımızı düşünmemiz gerekiyor.

20 yıldır biriken öfke öyle büyük ki, hiç kimse yeni bir Erdoğan ihtimaline tahammül edecek halde değil… Özür dilerken bile bildiğini okuyan bir siyaset, ne Erdoğan’ın alternatifi olabilir, ne Türkiye’nin yarın umudu… Sadece susarak popülaritesini artıran Mansur Yavaş ve İmamoğlu’nun fazla öne çıktığından rahatsız CHP Genel Merkezi, İstanbul Belediye Başkanı’nın konuştukça batışını keyifle izliyordur sanırım.

Danıştay’da iptal kararının görüşmelerine, oradaki kadın avukatların direncine, genelde kadın hareketinin yükselişine bakınca, herhalde “biz çekildik” demenin çekilmeye yetmeyeceğini görmüşlerdir. Belli ki kadınlar, “Geleneksel aile yapısı” ambalajı içindeki şiddet evlerine daha fazla tahammül göstermeyecek. İstanbul Sözleşmesi, yaşatmaya devam edecek.

Türkiye, Erdoğan’ın Riyad’a gideceğini Reuters’in haberinden öğrendi. Türkiye toprağında katledilen bir gazetecinin kanı üzerinden nasıl bir kirli pazarlık yapıldığını ise henüz bilmiyoruz.

Önemli olan, kitlelerin yenilmişlik hissini aşacak, kralın çıplak olduğunu duyuracak ve insanlara ne kadar kalabalık olduklarını hatırlatacak, Gezi’ci, barışçı eylemler… Şu an toplumun her şeyden çok, bu “engerekler ve çıyanlar” karşısında çaresiz, güçsüz, yalnız olmadığını hissetmeye ihtiyacı var. CHP liderinin dediği gibi, “ya bu seferberliğe katılın ya da çekilin.”

Bu maç çoktan bitti; çevirmenin yolu yok. Ama herkesin, evet herkesin, uzatmalarda kalkışacakları kışkırtmalara, kazacakları kuyulara karşı uyanık olması şart…

Tetikçilerin, azmettiricilerin, uyuşturucu kaçakçılarının ardında hep aynı isimlerin çıkması, hemen hepsinin de devletin istihbarat teşkilatıyla ilişkili olduklarını açıklaması tesadüf mü? Yoksa suçluları yakalamakla yükümlü devletin bizzat kendisi, devasa bir suç örgütü haline mi geldi?

Saray’dan son gelen iftar görüntülerinde yeni bir şey yok. 12 Eylül’de Kenan Evren’in kapısında kuyruk olanlar, şimdi kendilerine yeni bir Sultan buldu, oraya kapılandılar. Ekonomi krizdeymiş, halk açlık sınırındaymış, cezaevlerinde işkence varmış, ülkenin bir kuşağı harcanmış umurlarında değil… Batmakta olan geminin güvertesinde, kaptanla fotoğraf çektirmenin keyfini yaşıyorlar. İsimlerinin “karanlık bir devrin çalgıcıları” olarak anılacak olmasından da zerrece rahatsızlık duymuyorlar.

Tek adam iktidarını inşa sürecinde desteği istenen Sedat Peker, şimdi de tek adam iktidarının çöküş sürecinde son çare olarak yardıma çağırılıyor. Erk Acarer’in haberinden öğreniyoruz ki, AKP ve MHP’den birer milletvekili “Bahçeli’ye destek ver, af çıkaralım” teklifiyle kapısını çalmış, ama Peker, onlara bekledikleri can simidini uzatmamış. “Artık sizi ben bile kurtaramam” demiş olabilir. Eh, kan akıtan duşun suyu da kesildi. Ne olacak şimdi?

Silivri’nin işkencecileri, bu devrin geçeceğini, adlarının öyle kolay unutulmayacağını, bugün emirle işledikleri suçların sorumluluğunun yarın üzerlerine kalacağını bilmeli… Ve elbette hesabı sorulacak bu insanlık suçuna ortak olmaktan çekinmeli…

Elbet kadın mücadelesi, sonunda maganda şiddetini ağır suç haline getirmekle kalmayacak, insan canının erkek egemenliğinden daha kıymetli olduğu bir yeni ilişki modelini de beraberinde getirecektir.

Kobani operasyonlarının 8 yıl sonra yeniden başlatılmasının ve 91 kişi hakkında gözaltı kararı çıkarılmasının nedeni ne olabilir? Bir: HDP’yi kapatmaya yeni bir bahane üretmek… İki: Kürt seçmeni sandığa küstürmek… Üç: Seçim hazırlığı…

Avrupa Birliği’ni terk eden İngiltere… Halkın üçte birinin demokrasi karşıtı olduğu Almanya… Ve halkın üçte birinin aşırı sağa yöneldiği Fransa… Yaşlı kıta, Ukrayna savaşı nedeniyle gözlerini Rusya’ya çevirmişken, asıl yıkıcı bomba, kendi içinde patlıyor.

Mahkeme, tedbir kararına uymayanlara, şikâyet olursa, altı aya kadar disiplin hapsi verebiliyor. Tabii Kılıçdaroğlu’nun dokunulmazlığı var; ama Meclis’i koruyan bu zırh, çoktan yırtıldı. Seçim için son bir yıla girilirken, “Avrupa’nın en çok insan hapseden lideri”, iki önemli rakibinden Selahattin Demirtaş’tan sonra Kemal Kılıçdaroğlu’nu da hapsettirmeyi dener mi?

Yargının inanca göre düzenlenmesine göz yumarsak, şeriata geçmişiz demektir. Bu, çağdaş Türkiye’nin sonu olur. Diyanet’e “Burada dur” demenin zamanıdır.

Muhalefetin dilini değiştirmek için, onlara her gün Macaristan’ı, Venezüella’yı hatırlatmak ve “yoksulluğu değil, nasıl çözeceğinizi anlatın” demek gerekiyor.

Macaristan’ın otoriter lideri Orban’ın seçimi 5. kez yeniden kazanması, Erdoğan’ın seçimle gideceğine inanan çevrelerde hayal kırıklığı yarattı. Haksız değiller: Türkiye ile Macaristan arasındaki benzerlikler o kadar çok ki…

Bence kriz her diktatörü götürür de; halkı, önce iktidarın elinde rehin olmaktan kurtarmak, sonra da ülkenin sahipsiz olmadığına inandırmak şart...

AKP’nin 20 yıllık yorgunluğuna, yaşanan ağır ekonomik krize ve ülkenin yüzde 70’inin gözünü bir alternatif arayışına çevirmesine rağmen muhalefet, kendisinden beklenen birlikteliği sağlayamaz ve iç çatışmalarda boğulur da Erdoğan’ın önünü açarsa, bunun onlara siyasi bedeli, çok ama çok ağır olur. Ama daha önemlisi, böyle bir ihtimal, Türkiye’ye çok pahalıya malolur.

Tehdit edenleri gizleyen koruma kalkanı, bu tehditlerin tek bir merkezden geldiğine kanıt sayılabilir. Diyarbakır ve muhalif gazeteciler, bu tehditlere on yıllardır alışkın… Şimdi tehdit, bütün Türkiye’ye yayılıyor. Bazı tehditler sonuç veriyor, bazılarında geri tepiyor. Altan, “işimize bakalım” deyip geçti. Süleyman Soylu’nun Türkiyesi böyle Teksas’a dönüştü işte… Ama bir kez daha gördük ki, yol kesen çeteleri teşhir etmekte, tehditlerini alenileştirmekte ve karşı karşıya olduğumuz belayı tüm dünyaya haber vermekte yarar var. Onların gözü bizdeyse, bizim de gözümüzün onlarda olduğunu bilsinler.

Türkiye belki İkinci Dünya Savaşı’nın dehşetinin dışında kaldığı için, belki ekmek kavgası her derdin önüne geçtiği için Ukrayna savaşını gündemine almıyor; ama Batı kamuoyu, 1945’ten beri belki de en büyük travmasını yaşıyor. Dileyelim, korkular haklı çıkmasın.

Bu zulmün, bu arsızlığın, bu yüzsüzlüğün sona erdiği gün, et kuyruğundakilerden trafik sıkışıklığındakilere, doğalgaz faturası ödeyemeyenlerden taksi bulamayanlara kadar herkes için toplu kurtuluş günü olacak. Peşlerinden diyeceğiz ki: “İnsan hayatı ucuz olduğu için bu cüreti buluyorlardı. İnsan hayatını kıymetlendirdik. Ortalık rahatladı.”

Hukukçu Ayhan Erdoğan, Birgün Gazetesi’ndeki söyleşisinde bu polis şiddetinin arkasında “tarikatlar çatışması” olduğunu söylüyor. Bu tez doğruysa Emniyet içindeki bir tarikat, hükümeti desteklemeyen bir tarikat aleyhine devlet gücünü kullanıyor demektir.

O kadar çok insan, o kadar çok çevre düşman ilan edildi ki, bu toplumun asıl düşmanının, onları düşman ilan edenler olduğu daha net anlaşıldı. Toplum, sarayın diktiği ve zorla giydirmeye çalıştığı üniformayı giymeyi reddediyor. Sadece son 24 saate bakmak yeterli: Tepki, duruşma salonlarından meydanlara, caddelerden kampüslere yayılıyor ve artık öfkeyi ne polis, ne cop, ne tazyikli su durdurabiliyor.

5 yıldır süren Gezi Davası’nda bugün karar bekleniyor. Davada Osman Kavala ve Mücella Yapıcı hakkında, “hükümeti ortadan kaldırmaya teşebbüs” suçlamasıyla ağırlaştırılmış müebbet, 6 sanık için de 120 yıla kadar hapis isteniyor. Kavala, 1600 gündür Erdoğan’ın elinde tutsak… Saray, Türkiye’nin Avrupa Konseyi üyeliğini riske etmek pahasına sürdürüyor inadını…

Biliyorsunuz, Hazine ve Maliye Bakanlığı bir yılda üç bakan yuttu. Koltuğun son kurbanı, Nureddin Nebati… Onun da ne yapsa, ne etse Erdoğan’a yaranamadığı, pek yakında yolcu olduğu konuşuluyor Ankara kulislerinde…

Erdoğan, ne oldu da “değerli yalnızlık” adı altında dünyaya “eyyy” diye ayar verme huyundan vazgeçerek çok yönlü diplomasi atağına geçti?

Önceki gün Jack’in adresinden Roman Abramovich’in jeti LX-Ray’in İstanbul’da olduğunu öğrendik. Ondan birkaç gün önce İngiltere, Abramovich’in İngiltere’deki tüm mal varlığının dondurulduğunu ve seyahat etmesinin yasaklandığını duyurmuştu. Rus oligarkın jetinin bu kararın hemen ardından İstanbul’a inmesi, elbette aklımızaşu soruyu getirdi: Oligarkların yeni adresi Türkiye olabilir mi?

Ortada ideolojik sadakat, din hassasiyeti, ilkeli tavır filan yok; cehaletten beslenen bir liderin hipnotize ettiği fanatik kitlenin, onun peşinden uçtuğunu sanarak uçurumdan düşüşü var. Dileyelim de, onlar at gözlükleriyle yere çakılmadan önce ülkenin diğer üççeyreği bu düşüşü durdursun, uzun sürmüş bu hipnoz son bulsun.

“Abdullah Öcalan’ın Demirtaş’ın mesajlarından rahatsız olduğunu” bizzat Erdoğan açıkladı.Buradan Saray’ın yine İmralı ile görüşmeler yaptığı anlaşıldı. Avrupa’da Kürt hareketinin önde gelen isimlerinden birine bu görüşmeleri sordum; yalanlamadı: “AKP, köşeye sıkıştı. Her yolu dener. Ama Erdoğan’a bizden ekmek çıkmaz” dedi.

Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, iki ertelemeden sonra, yarın Diyarbakır’a gidiyor. CHP lideri, gezi öncesi çapraz ateş altında... Bir yanda, ittifak içindeki muhafazakâr ortakları var, öte yanda ittifaktan dışladığı HDP… İki taraf da CHP’yi eleştiriyor.

Hafta sonu Berlin’de “Demokrasi ve Özgürlük Konferansı” toplandı. Yaklaşık 200 kişiydik. Siyasetçiler, aktivistler, sivil toplum kuruluşu yöneticileri, akademisyenler, hak örgütlerinin temsilcileri… Yakınlarını faili meçhul cinayetlere kurban vermiş anneler, kayyum rektöre direnen öğrenciler, ormanını savunan inisiyatifler, İstanbul Sözleşmesi’ni geri isteyen kadınlar, Kürtler, Türkler, Aleviler, Ermeniler, Süryaniler, Ezidiler… Barış akademisyenleri, KHK’lılar, cinsel ayrımcılık mağdurları, sürgünler…

Bir ay öncesine kadar pek kimsenin ciddiye almadığı, Batı’nın kuklası olarak görülen bir eski komedyendi. Bugün bütün dünyanın saygıyla izlediği, ülkesini savunan bir kumandan…

Bizim safımız, işgale direnen Ukrayna halkının, kendi iktidarına kafa tutarak barış isteyen Rusların, trenden tekmelenerek indirilen Afrikalıların, evini terk edip sınır boylarında kendine yeni yurt arayan mültecilerin, dünyanın dört bir yanında savaşa karşı yollara dökülerek kendi hükümetlerini harekete geçmek mecburiyetinde bırakan milyonların safıdır.

Erdoğan, Cuma namazı çıkışı ayaküstü yaptığı konuşmada Batı’yı bol bol nasihat çekip ciddi, kararlı bir tutum sergilememekle eleştirdi.Oysa asıl Ankara bol bol nasihat çektiği halde ciddi, kararlı bir tutum sergileyemiyor. Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi, Rusya’yı Konsey üyeliğinden çıkarma kararı alırken Türkiye çekimser kaldı.

Altılı mutabakatın içinde bugünkü krizin sorumluları var; HDP yok. En büyük zaafı burada… Yine de tarihi bir başlangıçtır. Ortak fotoğraf, ortak imza, ortak metin, gecikmiş de olsa hayati önemdedir. Ancak unutulmamalı ki toplumun şu andaki önceliği, rejimin niteliği değil, mutfağındaki yangın… Şimdi acilen o yangının, bu rejimin sonucu olduğunun anlatılması ve bu ittifakın alternatif çözüm yolunun gösterilmesi gerekiyor. Türkiye’ye hayırlı olsun.

Türkiye, füze satın aldığı ülkeyle, drone sattığı ülkenin savaşını uzaktan izliyor. Savaşı füze aldığı ülke kazanırsa, sattığı drone’lar kendisine hatırlatılacak; drone sattığı ülke kurtulursa, aldığı füzeler başına dert olacak. Görünen o ki, her şartta Ankara, bu savaştan kayıpla çıkacak.

Türkiye, en zayıf döneminde, kıyasıya bir bilek güreşinin tam ortasında kaldı. Üstelik yalpalayan diplomasisi yüzünden kimsenin güvenmediği bir aktör durumunda… Rusya’dan S-400’leri alma ısrarıyla ABD ve NATO’nun desteğini kaybetti. Suriye’de cihatçıları destekleyerek, tam savaş öncesi Ukrayna’ya silah satarak da Rusya’yı kızdırdı. Şimdi silah aldığı Rusya, silah sattığı Ukrayna ile savaşırken arada sıkışmış durumda… Tutarsız dış politikasının bedelini ödeyecek şimdi.

Adalet Bakanlığı hemen Birleşik Arap Emirlikleri’nden Peker’in iadesini istedi. Ama Ankara, Dubai’de suskun oturan bir Peker’i, Türkiye’de hapiste tutulan bir Peker’e tercih edecektir. Birkaç nedenle: Birincisi, çektiği her videoyla birkaç bakan ve bürokratı deviren ve son videosunda Saray’ı deşifre sözü veren Peker’in dillere destan arşivi… Peker, Türkiye’ye iade edilir ya da kaçırılırsa o arşivin ortaya saçılma ihtimali büyük. Erdoğan, bunu göze alamaz.

Ukrayna krizi, “bildiğimiz dünya”nın sona erdiğini bir kez daha ortaya koydu. Görünen yeni tabloda, neredeyse çaresiz halde ve darmadağın görünen Batı dünyası ile güç politikasıyla sonuç alan, mevzi kazanan Rusya-Çin dayanışması karşı karşıya... Soğuk savaşta sıcak çatışmayı engelleyen güçler dengesi, alt üst oluyor sanki…

Görünen köy, kılavuz istemez: Türkiye’nin tam ortasında kalacağı ve kararlarında çok zorlanacağı bir savaş olacak bu…

Tarkan, bir kısmı iktidara yanlamış, bir kısmı üç maymuna yatmış, pek azı riski göze almış bir dünyanın içinden cesaretle seslendi. Tam da toplumun kedere boğulduğu bir dönemde bu çilenin biteceği müjdesini, zilleri takıp oynayacağımız günün haberini verdi.

Tek sesli bir kampanyanın ardından, seçimi baraj, sandık, sayım hileleriyle almayı umuyor. Olacağı, yine tarihten bir örnekle haber verelim: Evren’in anayasasına yüzde 92 ile kabul veren halk, çok da değil, bir yıl sonra Evren’in “oy verin” dediği partiyi yüzde 23’le sandığa gömerken, “seçmeyin” dediği lideri yüzde 45’le iktidar yaptı. Kıssadan hisse: Bazen diktatör olmak bile, her dediğini yaptırmaya yetmeyebilir.

Görünen o ki, MİT, hükümetin yumuşak karnı… Oraya dokunulmasını asla istemiyor. Erdoğan darbe gecesi MİT Müsteşar’ına ulaşamadığını söyledi; “Darbeyi eniştemden öğrendim” dedi. Ama Müsteşar, ne hükümete, ne Meclis’e bunun hesabını vermedi. “Bu nasıl istihbarat teşkilatı” diye sorsanız, “devlet sırrıdır, soramazsın” diyecekler. Kusura bakmasınlar: istihbarat teşkilatı, devletin değil, ailenin sırrını korumaya başladı mı, bunun hesabını sormak gazeteci için sadece hak değil, daha çok sorumluluktur.

Halk, artık vaat dinlemekten yoruldu, hizmete bakıyor. Yerelde başarısını gördüğü yöneticiyi daha yükseklere taşıyor. “Büyük bir kenti başarıyla yönetebildiyse, Türkiye’yi de aynı başarıyla yönetir” diye düşünüyor.

Unutmayalım ki, Türkiye’nin çıkışı, sadece Erdoğan’dan kurtulmakta değil, Erdoğan’ın temsil ettiği zihniyetten kurtulmakta…

Erdoğan, kritik zirve öncesi Bozkır’ı susturarak onun söyleyecekleriyle oluşabilecek krizi de şimdilik önlemiş olmayı umuyor. Ama bu dosyanın öyle kolay kolay kapanmayacağını en iyi kendisi biliyor.

“Biz ezip geçelim, hukuku sonradan ona uydururuz” diyen Süleyman Soylu çizgisi galip çıkıyor. Kayda geçelim: AKP, uçuruma doğru gaza yüklendi son 3 günde…

Daha da gaddarlaşacaklar. Seçime doğru, bir savaş kabinesi kuruyorlar ağır ağır… Küfürbaz trol çetelerini büyütüyorlar. Gazetecileri tutukluyor, kanalları kapatmakla tehdit ediyorlar. “Milli hassasiyet” adı altında tam sansür hazırlığı yapıyorlar. “Biz yıkalım, hukuk arkadan gelir” lafını eleştireni görevden alıp, “Hukuku boş ver yıkıp geçelim” diyeni baş tacı ediyorlar. Polis devleti, seçim günü için yığınak yapıyor.

Bir terör örgütüne yardım yataklık var mı peki? Evet var. Hükümetin bir terör örgütüne yardım ettiği aşikâr… Ve gerçeklerin eninde sonunda ortaya çıkmak gibi kötü bir huyu var.

Uzayıp giden buluşmalar serisi, maalesef akla, “istikşafi görüşmeler” başarısızlığını getiriyor. Liderlerin evcilik oynar gibi birbirlerine gidip gelmesi, fakat bir türlü beklenen ortak fotoğrafı vermemesi, her görüşmeden sonra “Yine somut bir sonuç yok” hayal kırıklığı yaratıyor.

Bozkır, Türkiye’ye getirilmiş ve ifadesi alınıyorsa, devlet içinde epey bir kesimin başı dertte demektir. Bozkır bildiklerini, yaşadıklarını mahkemede anlatırsa, öncelikle onu getiren Milli İstihbarat Teşkilatı için bir hayli sıkıntı yaratır.

AKP’nin, “en büyük, en hızlı, en kazançlı” inşaat hırsı, müteahhitlere kazandırıyor belki, ama can alıyor ve risk yaratıyor. Erdoğan’ın “amma da çabuk bitirdiler” diye böbürlendiği müteahhitlerin yaptığı kargo terminalinin çatısının nasıl çöktüğünü, aynı 5’li çetenin işlettiği Kuzey Marmara otoyolunun nasıl ilk karda kapandığını gördük. Tabii alanın kurulduğu yer konusunda başta yapılan uyarıların ne kadar yerinde olduğunu da…

Mağdura kimlik sormaktan vazgeçelim; onun yerine mağdurların safında zulümle mücadele edelim.

Cesaretin nasıl Covid’den hızlı yayıldığına tanık olduk. 24 saat geçmeden, Sezen’in şiirden manifestosu, kuşdili dahil 35 dile çevrilmiş, dünyaya yayılmıştı. İktidar-sanat ilişkisi literatürüne girecek bir sahneye tanıklık ettik. Bir kez daha gördük ki, “Şiir anayasaya aykırıdır” ve Sezen gibi sanatçılar, iktidarın sağlığına zararlıdır.

Saldırganı ödüllendiren Milli Eğitim Bakanı Mahmut Özer, sadece o çocuğun değil, bütün ülkenin adalet duygusunu yumrukladı. Şimdi 12 yaşındaki o çocuğa, bir başka ülke gerçeğini öğretmek boynumuza borçtur: Bu ülkede adalet, geç de olsa, yerini bulur.

Rakel Dink’in dediği gibi, “Resimler yan yana konduğunda, asıl katil ayan beyan ortaya çıkmıyor mu?"

Ne yazık ki, merkez siyasette, sol ittifakta, barolarda bir türlü ortak bir paydada bir araya gelemeyen bir muhalefet görüntüsü var. Güçlü bir toplumsal seferberlikle sağlam bir demokrasi cephesi kurulamazsa bir baskın seçimde Türkiye’nin işi zor.

Anayasa Mahkemesi’nin “Tutuklulukları yasadışıdır” kararıyla salıverilmiş biri olarak, bu görüşe katılmam zor. Yüksek Mahkeme’nin “ışıklarının yanıyor olması”, zayıf da olsa yargı mekanizması içinde bir adalet arayışını gündemde tutuyordu. Ama elbette hepimizin çok iyi bildiği gibi günümüz koşullarında verilmesi gereken mücadelenin özü yasal değildi, siyasaldı. Bundan böyle, hepten öyle…

Muhalefetin görmesi gereken şu: Toplumsal öfke müthiş kabardı ve muhalefeti aştı. Gereken yerde, gereken tepkiyi vermediklerinde, o tepkiyi verenlerin sokağa çıkmasını da engelleyip “Sandığı bekleyin” dediklerinde, hem toplumu, hem Enes gibi gençleri tamamen hareketsiz ve umutsuz bırakıyorlar.Toplumsal tepki, yakında sadece iktidarı değil, muhalefeti de önüne katacak; göreceksiniz.

Enes Kara, kendini yakarak hepimize bir işaret fişeği çaktı. Derin Türkiye’nin karanlık odalarından birinin kapısını açtı. İçerde nefessiz kalıp boğulan bir kuşağı hatırlattı. 24 saattir hepimizin zihninde aynı soru var: “Biz nerde yanlış yaptık?”

İktidar partisi, ağırlaşan ekonomik koşulların da etkisiyle gün be gün eriyor. Kitleler yüzünü muhalefete dönmüş, bir çıkış yolu göstermesini bekliyor. Ve CHP’de adeta “aday-toto” oynanıyor.

Dizi, bu amaca uygun olarak, istihbaratın bir yalan haberiyle nasıl pogroma zemin yaratıldığını, provokatörlerin nasıl kamyonetlerle taşındığını, azınlıklara ait dükkânların nasıl işaretlenip hedef gösterildiğini, saldırının sokak taşlarından, sopalara kadar nasıl özenle hazırlandığını gayet net sergiledi.

Siyaseti dönüştürecek olan, ekonomik krizin nedenlerini net şekilde açıklayacak, çıkış için inandırıcı bir programla çözümler ortaya koyacak, umudunu yitirmiş kitlelere umut ve güven aşılayacak, örgütlü muhalefet ittifakıdır. Bunlar olmadıkça kimse tek başına krizin, onu yaratanı devirmesini beklemesin.

Beklemek, bir muhalefet stratejisi olamaz. Tepkiyle evinden sokağa taşan halkı meydanlarda, mitinglerde biraraya toplayıp o öfkeyi siyasal dönüşüm için enerjiye dönüştürmek zorundasınız.

Bırakın Erdoğan camiden konuşmayı sürdürsün; mutfak yanarken kimse müezzine kulak asmaz.

Saldırıya uğrayan AKP, sopalarla linç edilen Recep Tayyip Erdoğan olsaydı, saldırganların serbest bırakılması düşünülebilir miydi? Hangi yargıç, ona saldıranları salıvermeye cüret edebilirdi?

Almanya, tarihte bir kez battı: O da Nazilerin propaganda makinesi, bu yalanlara halkı inandırmayı başardığı zaman… Türkiye, o noktayı geçti. AKP’nin oyu kadar, Hürriyet’in tirajı da buna kanıttır.

Evet, zor bir yıl olacak. Evet, AKP, can çekişirken can yakacak. Ama demokrasi güçleri kararlı olursa, birarada durdursa, özgürlükçü bir rejimde uzlaşırsakazanacak. Türkiye halkı, bu yükü sırtından atacak; 20 yıllık bu berbat parantezi kapatacak. Hepinize özgür, aydınlık, mutlu bir yıl diliyorum.

Doğruysa KPSS mülakatında “Reis kime denir” diye sormuşlar; “Temel Reis” diyen kalmış, “Erdoğan” diyen geçmiş.

Köşeye sıkışan despotların gözünün karardığı noktalar vardır: Erdoğan şu an o noktada… Soylu’yu İmamoğlu’nun üzerine sürmesi, HDP’yi kapatma hazırlığına girmesi, muhalefete saldırılar organize edip “Bunlar daha iyi günleriniz” demesi, hep bu panikten... İsmet Paşa’nın sözünü ödünç alıp uyaralım: Böyle giderse artık onu kimse kurtaramaz.

Erdoğan’ın zulmüne uğrayan İmamoğlu’nun yükselişi başlıyor. Erdoğan’ı ise onu mahkûm edenlerin kaderi bekliyor: Tarihin çöp sepeti…

Erdoğan, Ankara’dakilerin, İstanbul Belediye Başkanı’na saldırmasının nasıl onu yücelttiğini, nasıl muhalefeti onun etrafında kenetlediğini kendi mazisinden çok iyi biliyor. Ancak hırsı gözünü kör ettiğinden bunu göremeyecek halde… İmamoğlu’nun tıpkı 1990’larda kendisinin yaptığı gibi, İstanbul’daki popülaritesini Ankara’da bir zafere dönüştürmesinden korkuyor. O korkuyla saldırdıkça da İmamoğlu’nu daha da popüler hale getiriyor. Seçim havası yaklaştıkça, taktik savaşları hızlanıyor, daha da hızlanacağa benziyor.

AREA Araştırma’nın sın anket sonuçlarında özellikle iki veri, anlamlı sonuçlar ortaya koyuyor: Birincisi, geçen ay itibarıyla halkın yüzde 77’sinin hükümetin ekonomik politikasını başarısız bulması… Bu, AKP’nin –biraz da verilen yardımlara bağımlı hale gelmiş- kemik kitlesi dışındaki büyük çoğunluğun, ekonominin düze çıkması için Erdoğan’dan umudu kestiğini gösteriyor. Güven kaybı son 6 ayda hepten hızlanmış.

Dün devletin bekası için silah sıktığını söyleyenler, şimdi lüks yatların alacağı için ölüyor, öldürülüyorlar. Devirler değişiyor iktidarlar değişiyor, devletin derinine çökmüş bu irin bir türlü temizlenmediği gibi, bakanlık hatta başkanlık seviyesinde icraata devam ediyor.

Son iki günde Saray’ın seçim nabzını tuttuğu kanısındayım. Küçücük bir adım, etkisi günlerle sınırlı bir ferahlama, kur istikrarsızlığını Hazine’nin, yani halkın cebine yıkan bir kandırmacanın bile halayla karşılandığını gördü Erdoğan…

19 Aralık katliamını organize eden derin devlet aklı, iktidarda kim olursa olsun zulme ara vermiyor. Ceza ve eza evleri, can almaya, cana kıymaya devam ediyor.

Erdoğan’ın “Ben ekonomistim” söyleminin doğru olmadığını ispata çalışanları, “Bu yaptığın iktisaden doğru değil” diyerek onu yolundan dönmeye çağıranları hüzünle izliyorum.

Krizin ve çöküş sürecinin hızlanması, CHP’nin mitinglere başlaması, erken seçim için önümüzdeki Haziran’ın konuşulması, altı parti liderinin değişim için ortak açıklamaya hazırlanması, bir genel af dedikodusunun yayılması, Ankara’daki kaynamanın işaretleri…

Erdoğan da Maduro gibi, kontrol edemediği ekonomiye sopayla yön vermek isteyebilir; piyasaya sabit fiyat, marketlere denetim, döviz hesaplarına müdahale, kamu borçlarına erteleme, basına sansür, yorumlara yasak getirebilir. Ekonomik OHAL’den siyasal diktatörlük damıtmaya kalkışabilir. Ama bunların sonu, indiremediği uçaktan paraşütsüz atlayan pilotun sonuna benzer ve sadece kaçınılmaz finali biraz daha hızlandırmaya yarar.

Erdoğan, tıpkı köşeye sıkışınca Kilise’ye sığınan Trump gibi, sıkıştığı köşede son kozunu halkı dinle kandırmaya çalışarak oynuyor. Bunun defalarca sonuç vermiş olmasına güveniyor. Ama bıçağın kemiğe dayandığı bir nokta var ki, orada din tamponu bile acıyı dindirmiyor. Türkiye artık o noktada; Erdoğan bunu göremiyor.

“Tanımam” dediği örgüt, Türkiye’nin kurucu üyesi olduğu, içinde yeraldığı Avrupa Konseyi… Konsey’in bakanları, Avrupa insan Hakları Mahkemesi’nin kararını uygulamadığı, Kavala ve Demirtaş’ı hukuksuz bir şekilde hapiste tuttuğu için Türkiye aleyhine ihlal süreci başlattı. Üstelik tutukluluğun amacının, “hem Kavala’yı susturmak, hem diğer insan hakları savunucularını caydırmak” olduğunu da kayda geçirdi.

Kadına şiddetin kaynağında, sadece ataerkil kültür, erkek egemenliği, kadın nefreti, iktidar teşviki, cezasızlık siyaseti yok; kadına şiddet uygulayanları teşhir edileceğine, teşvik eden bu tür cilalamalar da var.

Kılıçdaroğlu dünün galibiydi. Hem hükümetin bütçesini sınıfsal bir bakış açısından eleştirip çöpe attı; hem de AKP kurşun askerlerinin sataşmalarına ustaca direndi. Polemiklerde iyiydi. Tebessümü ve espri yapmayı ihmal etmedi. Sonunda onları delirtmeyi başardı.

Kâğıdın ortadan kaldırılacağı böyle bir seçim, çipli kimlik kartı ve her seçim merkezinde bilgisayar, yani büyük yatırım gerektiriyor. iktidar müdahalesine ve dışardan saldırıya çok açık, şeffaflığa hayli kapalı bir sistem; ama tam da bu yönüyle Saray için cazip...

Bakanların sekreter durumuna itildiği, bütün yetkiyi tek adamın üstlendiği, onun da ekonomi bilmediği bir ülkedeki iktisadi felaket… Şimdi halk, “Noolur bari bugün sussun da ekonomi biraz toparlansın” diye yalvarırken göreve başlıyor Nurettin Nebati… Öncekiler gibi Saray’ın gazabına uğrayıp koltuğu boşaltması için geri sayımı bugünden itibaren başlatırken, kendisine ekonomiye son darbeyi vurma yolunda başarılar diliyoruz. Demirel’in meşhur esprisiyle bitirelim: “Çok şükür ekonomide kötü günleri geride bıraktık. Şimdi sırada daha kötü günler var.”

MHP kavgaya çağırıyor. Çünkü başka çareleri kalmadı. Siyasetin normal kurallarıyla, araçlarıyla, taktikleriyle, sandıkla, oyla, uzlaşmayla kazanma şansları yok artık...

Rakiplerine gözdağı vererek, tehdit ederek ekonomideki çöküşü, Türk lirasındaki düşüşü durdurabileceklerini, hiç değilse unutturabileceklerini sanıyorlar; tersi oluyor. Onlar ortamı gerdikçe, Erdoğan konuştukça TL hepten değersizleşiyor. Doların ucuz kabadayılıkla düşmeyeceği, tersine daha da yükseleceği anlaşılıyor.

Şimdi muhalefete düşen, rant partisi haline gelen AKP’den kaçan yoksulları cezbedebilmek için, Erdoğan’ın imha ettiği sosyal politikaları yeniden gündeme sokmak, yaraları sarmayı, dışlananları kucaklamayı, daha çok adalet ve eşitlik için çalışmayı vaat etmektir.

Erdoğan, dört yıldır esir tuttuğu Osman Kavala’yı bırakmamaya karar verdi. Kavala’yı, kendisini devirmeye çalıştığını düşündüğü dış odakların, uluslararası sermayenin temsilcisi olarak gördüğünü ve onlardan intikam almak için esir tuttuğunu biliyoruz. Bu kindarlık nedeniyle Türkiye’nin Avrupa’dan dışlanma riskini bile göze aldı.

“Erdoğanizm” diyebileceğimiz bu ilkesiz siyasetin ilk dönemki amacı, iktidarı ele geçirmekti; son 20 yıldaki amacı ise iktidarda kalabilmek… “Erdoğanizm”, tahtta kalabilmek için sana “aptal” diye mektup yazanın önünde eğilmek, paraya sıkıştığında, dün “şerefsiz” dediğine halı sermektir. Erdoğan için kazanç, Türkiye için utançtır.

Madem sokak tehlikeli, siz sahiplenin bu tepkiyi… Koruyun halkı… Nasıl 15 Temmuz’da Erdoğan çağırınca koşarak bir araya geldiyseniz, bu yangın karşısında da ortak mitingler örgütleyin. Bir mafya lideri halkı tehdit ettiğinde halkı değil, mafya liderini uyarın. Halkı yalnız bırakmayın. Gösteri yapanlara bir saldırı olursa ne yapacağınızı hesaplayın, açıklayın.

Bundan sonra Türkiye’nin önündeki asıl mesele, yaşanan yıkımı devralacak hükümetin bununla nasıl baş edeceği ve Erdoğan’dan başka yönetici tanımadan yetişen bu kuşağın, ömrü boyunca bu bedeli nasıl ödeyeceği meselesidir.

İstanbul, Interpol’ün başkanlık seçimlerine ev sahipliği yapıyor. Umuyorum ki bu genel kurulda, Erdoğan’ın Interpol’ü kendi polis teşkilatı gibi kullanma ihtirası, bizzat Interpol tarafından deşifre ve reddedilecektir. Kırmızı bülten, en çok, ülkesini soyanlara yakışır.

20 yıldır iktidar ve ortaklarının komplocu zihniyetiyle ve onların yalan haberleriyle uğraşan mağdurlar ordusu olarak Boji’ninkendisine yönelik pis oyunu bozmasını sevinçle karşıladık. Kendisine minnettarız.

Yangını söndürmesini beklediğiniz itfaiye, hortumundan su yerine benzin fışkırtıp ülkeyi kundaklıyorsa, yangını söndürmek imkânsızdır. Yapılacak şey, kundakçıyı durdurmaktır.

Şimdi Erdoğan da Bahçeli de görüyor ki, bu zoraki evlilikte artık birbirlerinden yararlanmıyor, birbirlerini batırıyorlar. Ancak birlikte battıkları bu su alan sandaldan kim inmeye kalkarsa diğeri onu bacağından aşağı çekiyor. Çaresiz birlikte batacaklar. Muhalefet liderleri de hemen peşlerinden acilen toplandı ki, onlar batarken ülkeyi de batırmasınlar.

Kılıçdaroğlu’nun Saray’ın nefret dilinin karşısına koyduğu helalleşme yolculuğunun, sadece kendisine ve partisine değil, Türkiye’nin iç barışına da katkı sunması mümkün. Yeter ki, özellikle partisinden gelecek saldırılar karşısında sözünün arkasında dursun.

CHP lideri eğer kendi partisinin de ortak olduğu tarihi yaralarla yüzleşme, o yaraları ruhunda taşıyanlarla helalleşme yolculuğuna çıkıyorsa, elbette yolu Dersim’den, Aşkale’den, Mustafa Muğlalı Kışlası’ndan geçecektir. Nasıl Alman sosyal demokratlarının efsanevi lideri Willy Brandt, Yahudi Anıtı önündeki pozuyla Almanya’nın kaderini değiştirdiyse, Kılıçdaroğlu’nun maziyle hesaplaşması da sadece partisinin değil, Türkiye’nin yaralarını sarabilir.

Neresinden bakılırsa bakılsın, üç demeç de iktidarın tabutuna üç çivi daha çaktı geçen hafta… Saray kuşatmasının, hem içerden hem dışardan gün be gün daraldığı daha net görünüyor artık…

Cumhuriyet’in 100. yılını, bir ruh hastasının talimatıyla muhalifleri linç için sokağa dökülmüş çetelerin hükümranlığında değil, demokratik bir yönetimle kutlamak istiyorsak, habire nefret yayan bu yükün ağırlığından bir an önce kurtulmak zorundayız.

lerde Türkiye’nin son 20 yıllık tarihini yazacak olanlar, 2013 yılı üzerinde özellikle duracaklardır. Çünkü 2013, Erdoğan’ın 20 yılda bitmesi beklenen iktidarının kırılma yılıdır.

Tezkereyle tuzak kuran AKP-MHP’den ve bütün tuzaklarını bildiklerini söyleye söyleye “Evet” diyen İyi Parti’den farklı olduklarını koydular ortaya… Tezkere geçti tabii; ama en azından CHP, bu kirli savaşın uzun sürmüş suç ortaklığından kurtuldu.

Erdoğan, en sıkıştığı anda “Batı’yı dize getiren lider”kostümünü giydi ve Osman Kavala gibi hapsettiği onbinleri istediğince içerde tutma hakkı edindi. Batı hükümetlerine söylememiz gereken tek şey var: Gölge etmeyin, başka ihsan istemez.

Alman Hükümet sözcüsü, Erdoğan’ın restini “Kavala derhal serbest bırakılmalı” cümlesiyle karşıladı. Yani Erdoğan’ın çaresizliğini anladı, blöfünü gördü. Hamle sırası yeniden Erdoğan’da şimdi… Cumhurbaşkanı’nın akıl tutulması böyle devam ederse, George Soros, hem de kılını kımıldatmadan devirmiş olacak Erdoğan’ı…

Erdoğan’ın uçaktakilere dikte ettirdiği notlar arasında en önemlisi, “Söyledim Dışişleri Bakanımıza… Bizim bunları ülkemizde ağırlamak gibi bir lüksümüz olamaz” cümlesi… Bunu blöf olarak söylemedi de, gerçekten 10 büyükelçiyi “istenmeyen adam” ilan edip Türkiye’nin Batıyla bağlarını tamamen koparmaya karar verdiyse son tura girdik demektir. Bir güne, hukuksuzluk inadı, faiz kararı, büyükelçileri kovma hazırlığı sığdı. Kemerleri bağlayın; büyük düşüş başlıyor!

Orban, panik halinde Hâkimler Savcılar Yüksek Kurulu, Radyo Televizyon Üst Kurulu, Sayıştay üyelerini değiştiriyor. Muhalif ittifak ise parlamenter demokrasiye dönüşü içeren bir anayasa taslağı üzerinde çalışıyor. Seçime 14 ay kala, kamuoyu yoklamaları, muhalefetin birkaç puan önde olduğunu gösteriyor. Tanıdık geldi değil mi? Evet, yalnız değiliz.

Mülteci şantajıyla elini bağladığınız Batılı hükümetler bile, kendi halklarının baskısıyla utanıyorlar artık sizinle işbirliğine… Üstelik Saray’ın gün be gün güçten düştüğünü, öteki Türkiye’nin giderek güçlendiğini de görüyorlar. Artık daha rahat konuşuyorlar. Hazır olun, siz bu zulme devam ettikçe sonunda bütün apartman ayağa kalkacak. Ta ki dayakçı aile reisi o evden ebediyen taşınana kadar…

Algıda iktidar gemisi çoktan batmışa benziyor; batan geminin çatırtısını günden güne daha çok işiteceğiz.

İŞTE YILIN SÜRPRİZİ: Erdoğan’ın iktidara tırmanış macerası, Can Dündar’ın metni, Mohammed Anwar’ın çizgileriyle, çizgi roman olarak çıktı. ÖZGÜRÜZPress’in Almanca ve Türkçe basılan bu ilk kitabı, 4 yıllık bir çalışmanın ürünü… Futbolcu olmak isteyen bir yoksul çocuğun, dünyanın en güçlü otokratlarından birine dönüşme öyküsü… Dünya, Erdoğan’ı daha yakından tanıyacak!

Dün kanımızda duş almak isteyen adam, bugün eski ortaklarının sırlarını ele verip iktidarı parça parça koparıyor. Kan dökerek iktidarda kalma hesabı yapanların ve “Bunlar kan dökerek iktidarda kalacak” korkusu yayanların, bunu yeniden düşünmesinde yarar var. İcat edilmiş en güçlü silah, cesarettir.

İktidarın kirli çamaşırlarını sergilemeye başlayan Sedat Peker’in video çekmesini engellediler, tweet atmaya başladı. Tweet’leri engellediler, saklamaya çalıştıklarını Erk Acarer detaylarıyla yazdı. Erk’in üzerine adamlarını saldılar, bu kez sürgündeki bir başka gazeteci, Metin Cihan elinde belgelerle ortaya çıktı.

Gerçekten devrileceğini anlayan iktidar, seçim öncesi bir dizi suikastla ülkeyi bir kaosa sürüklemeye, bir tür iç savaşı tetiklemeye kalkışırsa muhalefetin buna karşı bir planı var mı?

Avrupa’da Erdoğan’ın dediği ya da sandığı gibi uzun yiyecek kuyrukları yok, ama bambaşka bir arayış var: Kimlik arayışı…

Nihayet aylar süren hazırlıklar geçen hafta sonuçlandı ve #ÖZGÜRÜZPress kuruldu. Şimdiden masamızın üzerinde okuruyla buluşmayı bekleyen çok değerli yapıtlar var. Bunlar, basıldıktan sonra birçok farklı yolla Türkiye’deki okurlara ulaşacak. Üstelik tercümeleri de, farklı dillerde, yeni okurlarla buluşacak. Yazının önüne dikilen duvarda bir gedik daha açılmış olacak.

Bu ülkenin polisi, jandarması, askeri, istihbaratçısı, zabıtası, Erdoğan sarayda kalabilsin diye daha ne kadar hukuku hiçe sayacak; daha ne kadar birbiriyle savaşacak? Tahminimi söyleyeyim: Hiçbir devlet, böyle devam edemez. Çok değil, pek yakında, Türkiye normale dönecek ve o zaman, bizim mahkemede oturanların yerleri değişecek.

AKP lideri, Gezi’deki mesajı alıp gereğini yapabilse, halka sultan olma ısrarından vazgeçebilse, o zaman yaşananlardan ders alabilse, bugün gençlerin sesine kulak kabartabilir, belki halen yaşadığı paniğe gerek kalmayabilirdi.

Pandora Belgeleri, bu dev örgütlenmeyi bir adım öteye taşıyor. Tam 117 ülkede 600’den fazla gazeteci birarada çalışıyor. Sızdırılan 12 milyon belge inceleniyor. Dünyanın en güçlülerinin, en zenginlerinin servetlerini nasıl gizlediği, nasıl vergi kaçırdığı belgeleniyor. Çağın en büyük küresel araştırmacı gazeteci çalışması, hafta sonu Pandora’nın Kutusu’nu açtı ve içindeki pislikler tüm dünyada eşzamanlı olarak ortaya dökülmeye başlandı.

Ecevit, 2000 yılında, ülkeyi yönetemeyecek kadar hasta olduğu iddiaları yayıldığında, sağlıklı olduğunu dünyaya göstermek için ölümcül Hindistan gezisine çıkmıştı. Döndükten sonra durumu ağırlaşınca da Erdoğan “Ecevit’in rahatsızlığı ciddi. Görevini yapamayacak durumda. Derhal istifa etmeli” demişti. Ecevit’in ve ülkenin durumu kötüleşince de iktidar olmuştu. Rahmetli Demirel, “siyasette nasıl geldiysen, öyle gidersin” derdi. Doğruymuş.

İYİ Parti lideri Meral Akşener’in, Cumhurbaşkanlığına değil başbakanlığa aday olduğunu söylemesi, Ankara kulislerinde dönen birçok kulisin akışını değiştirdi. Bugüne dek yarışın Erdoğan’la Millet İttifakı’nın ortak adayı arasında olacağı öngörülüyordu. Yine öyle olacak, ancak Akşener, bu yarışın bir adım ötesini işaret eden bir vizyon sergiledi.

S-400 ısrarı nedeniyle NATO’da yapayalnız kalan, ABD gezisinde de Beyaz Saray’dan yüz bulamayan Erdoğan, Pravda’nın dediği gibi “en zayıf döneminde” gitti Rusya’ya… Sadece Pravda’nın yorumundan değil, Putin’in oturuşundan bile anlaşılan bu durum, onu tavize müsait bir pozisyona sokuyor.

Biden’in sırt çevirmesiyle hepten yalnızlığa itilen Erdoğan şimdi eli bir kat daha güçlenmiş Putin’le pazarlığa oturacak. Ve çaresiz idlib’de geri adım atmak zorunda kalacak.

Görünen o ki, bu kez seçimin kritik önemini ve birlikteliğin zaruretini bilen muhalefet partileri, hassas dengeleri bozmamak için azami özen gösteriyorlar. Aklıselimle hareket ederek, zar zor kurulan ittifaka halel getirmemeye, iktidarın eline koz vermemeye büyük özen gösteriyorlar.

Nazi devrinden alınan derslerle sistem öyle sağlam kurulmuş ki, radikal partiler kapatılmıyor, ancak hem basın hem diğer partiler hem toplum tarafından marjinalleştirilerek dışlanıyor. Öte yandan baraj altında kalsalar bile eyalet düzeyinde başarı gösterdiklerinde Meclis’e vekil gönderebiliyorlar. Böylece Meclis, bütün sesleri kucaklıyor.

Umutsuz olmaya hakkımız yok. Ağır hasar almış bu cumhuriyeti demokratikleştirmek, halkıyla barıştırmak, barış içinde refaha kavuşturmak için mücadele etmekten başka şansımız da yok. Unutmamalıyız ki, bugün çıkmaz gibi görünen yollar, bir anda yeniden açılır. “Dünya tarihi başka türlüsünü göstermiyor.”

CHP, iyi Parti, Saadet, Gelecek Partisi, DEVA ve Demokrat Parti’nin hukukçu üyeleri, toplantının bir ittifak arayışı olmadığını söyleseler de kamuoyu ısrarla o dayanışma hamlesini bekliyor.

Türkiye dâhil birçok devlet, barış sürecini bu görüşmelerle sürdürdü. Buna rağmen, bugün askeri çözüm seçeneğine dönmüş bir iktidar karşısında muhalefet liderinin Meclis’i çözüm yeri, HDP’yi de çözümün muhatabı olarak göstermesi, hem CHP için bir ileri adım, hem Türkiye siyaseti için bir kazançtır.

Sosyal demokratlara iktidar kapısını açan formül şu: “Skandallardan uzak dur. Partinin birliğini koru. Konuşma, icraat yap. Güven yarat. İlkelerine sarıl, ittifakı genişlet.”

Ortak aday, muhalefetteki dağınıklığın aşıldığı, ortak mücadele kararı alındığı, Türkiye’yi içine düştüğü karanlıktan çıkarmak için birlikte yürüneceği mesajıdır.

Silivri’nin meşhur giriş kapısından kayıt odasına gidiyor, koridorda iki gardiyan eşliğinde hücreye götürülüyor, sonra bir hücrenin içinde kendinizle başbaşa kalıp tecrit deneyimini bizzat yaşıyorsunuz. Avluda volta atıyor, ziyaretçi odasında cam ardından görüş yapıyor, SEGBİS aracılığıyla hâkim huzuruna çıkıyorsunuz.

Çaresizliği düşünün : Babanız cezaevinde diye seviniyorsunuz. Kayıp çocuklarının hiç değilse kemiklerini isteyen Cumartesi Anneleri’ni düşününce “hiç değilse öldürmemişler” diye seviniyor insan…

Saray’dan bu dalavereleri yönetenler, hâkim cübbesiyle bu suçlara ortak olanlar, sadece Kavala’yı değil, Türkiye’yi de korkunç bir karanlığa sokmalarının bedelini ağır ödeyecekler.

Sonuçta İslam’ı iktidar yapmaya çalışırken halkı hepten dinden soğuttular. Siz, siz olun, aniden evi terk etmeniz gerekirse, nasılsa çevrede işten kovulmuş bir akademisyen vardır; yine çocuğunuzu ona emanet edin.

Erdoğan’ın, medyayı, yargıyı, üniversiteyi sokakları kontrol altına aldıktan sonra şimdi Seçim Yasası değişikliğine hazırlandığını okudukça bu tarih sayfası düşüyor aklıma… “Allah tarih bilinci versin de, Erdoğan’a öyle bir final yaşatmasın” diyorum.

Son 20 yılın, kutuplaştırarak yönetme politikasının en ağır sonucu bu: Birinin kederi, diğerine sevinç vermeye başladı. Birbirinin cenazesine oh olsun diyenler, karşı saftakinin acı çekmesine sevinenler, aynı düğünde bile ayrı masalarda birbirine diş bileyenler çıktı ortaya… Ağır ve sistematik kamplaştırma, giderek birbirinden tamamen uzaklaşma sonucunu yarattı.

Ali Erbaş, şeriat devleti özlemi içinde dini siyasete sokuşturmaya çalışırsa, sadece siyaseti değil, dini de sakatlar. Onun için en iyisi, Allah’la kul arasından çekilmesi ve siyasi ihtiraslarını inanç diye pazarlamak yerine kendi partisinde tatmin etmesidir.

Erdoğan’dan sonra önümüzdeki ilk işlerden biri, şiddeti mümkün mertebe devletten, toplumdan aileden temizlemek ve bu çocukların, muhatap oldukları ya da izlemek zorunda kaldıkları şiddeti unutmaları, şiddetsiz bir dünyanın mümkün olduğuna inanmaları için kapsamlı programlar geliştirmek olmalı…

Bir ucunu dikmeye çalışırken öbür ucundan sökülen bir kostüm gibi AKP… Her gün yeni bir ifşaatla yırtılıyor partinin arta kalan varlığı… Daha Erdoğan Bayraktar depremi dinmeden, bu sefer de Mübariz Mansimov volkanı patladı.

Hani hayatı boyunca günaha girip giderayak hesap gününün yaklaştığı korkusuyla ibadete saranlar vardır ya… İktidar, onlar gibi giderayak kendini Diyanet’e bağladı. Normalde Diyanet’in iktidara bağlı olması lazım değil mi? Hayır. Bakınca sanırsınız ki, Diyanet iktidar olmuş, parti devleti ona çalışıyor.

Türkiye hayalimizdeki Türkiye olsa, şimdi açık alınla dünya sahnesine çıkıp laikliğin bu barbarlıktan kurtulmak için ne kadar elzem olduğunu kendi deneyimiyle anlatır, Afganlı sanatçı dostlarına destek için dev konserler düzenlerdi. Yine olur. Kabil felaketini gördükten sonra birçok insan, laikliğin kıymetini çok daha iyi anladı çünkü...

“Ben hırsız değildim, hırsızların çuvalına atıldım” tepkisi, suça bulaşmamış ya da üstlerinin baskısıyla suç işlemeye zorlanmış birçok isme örnek teşkil edebilir. “Ben sadece bana emredileni yaptım” cümlesini, yarının geniş duruşma salonlarından önce duymaya başlayabiliriz. Hazır olun! Arka bahçede büyük kazı başlıyor.

Bu cesaret, hızla yayılıyor. Bir dönem Erdoğan’ı canı pahasına savunmuş üç gazetecinin “Artık işi bitti” dediğini, dün duydum. Daha düne kadar “Başkan nasıl devrilir” sorusunun sorulduğu yerde, şimdi “Ne kadar siyasi ömrü kaldı? Yerine kim gelir” sohbeti yapılıyor. Erdoğan’ın veda çanını, bir dönem en yakınında olanlar çalıyor.

Erkal, hakaret sayılan tweetinde “başkanlık sistemi yetmez, Türk usulü çobanlık sistemi olsun” demişti. Sayın Çoban kusura bakmasın; sürüsü isyanda… Sadece kendisinden değil, topyekün çobanlık sisteminden kurtulana kadar da bu isyan dinmeyecek.

Şimdi, iki tecrübesiz politikacının karşısında yarışan, Merkel Kabinesi’nin Maliye Bakanı, sosyal demokrat Olaf Scholz, tecrübesiyle öne geçmiş görünüyor. Siyasi yorumcular, uzun pazarlıklar sonucu kurulacak üçlü bir koalisyon bekliyor. Büyük ihtimalle Yeşiller’in önemli ağırlık taşıyacağı yeni Alman hükümeti, hem Avrupa, hem Türkiye için sürprizlere gebe olacak.

Uzun vadeli yatırım-fırsat eşitliği-finans desteği-demokratik ve istikrarlı yönetim-ehil yönetici-takım içi dayanışma… Ne dersiniz? Bu formülle Türkiye de ayağa kalkmaz mı?

Erdoğan, son kabine toplantısının ardından “Türkiye’nin mülteci ambarı olmak gibi bir görevi, mecburiyeti yoktur” diyerek tepkileri yatıştırmaya çalıştı. Henüz, iki yıl önceki gibi Batı’yı “Açarız kapıları, yollarız mültecileri” diye tehdit etmiyor. Muhtemelen Avrupa ile pazarlık yaparken, “Bakın ben de kendi tabanımın baskısı altındayım” demeye ve elini güçlendirmeye çabalıyor. Muhtemelen o da, siyaseten sıkıştığı yerden çıkış yolu sandığı şeyin, kendisini hepten çöküşe sürükleyebilecek mayınlı bir patika olabileceğini fark etmeye başladı sonunda...

Açıklaması zor olan, her saldırının İyi Parti’yi biraz daha büyüttüğünü göre göre AKP’nin saldırganlığa devam etmesi… Bunun da tek açıklaması var: Ellerinde zorbalık dışında bir çare, kaba güç dışında bir enstrüman kalmadı.

Gelecek vizyonu sorulunca gençlerin yüzde 76’sı yurtdışında yaşamak istediğini söylüyor. Ne yazık ki, bugün Kabil havaalanında uçaklara tutunmaya çalışanların görüntülerini hicranla izleyen Türkiye, ülkeyi terk eden uçaklara gıptayla bakan gençlerle dolu… Ortada, sınırları aşıp bir an önce göç etmeyi bekleyen koca bir kuşak varken “sınır namusu”ndan söz edebilir miyiz?

Erdoğan, Kabil Üniversitesi’nde başı açık diye bir kız öğrencinin yüzünü kezzapla yakan Gülbettin Hikmetyar’ın dizinin dibinde yetişti. O yıllarda Sovyet işgaline direnen Afgan mücahitler için gösteri düzenliyor, “Afgan kanımız, feda olsun canımız” diye slogan atıyordu. Günah diye kadın eli sıkmaktan kaçınan, top oynarken şort giymeyi inanca aykırı sayan bir gelenekten geliyordu.

Tarihi seçime 1,5 yıl kaldı. Anketlerde alarm zillerinin çaldığını gören Erdoğan için harekete geçme, bizim için de uyanık olma vakti…

Saray’ın çıkarı için bu ülkenin ve ordusunun Afganistan’da yeni maceralara girmesine, Taliban zihniyetinin Türkiye’ye yerleşmesine direnmeliyiz. Ve Batı müdahalesinin, yabancı işgalinin, sorunlara çözüm olmadığı daha iyi anlaşıldıysa, gericiliğe direnişin, toplumsal dönüşümün iç dinamiklerini harekete geçirme yollarını yeniden düşünmeliyiz. Kabil düştü, biz düşmeyelim.

İktidarla doğa arasında kıyasıya bir savaş yaşanıyor Türkiye’de… AKP, ülkede ranta dönüştürülebilecek ne kadar toprak, TOKİ’ye pazarlanabilecek ne kadar arsa, yağmalanmaya hazır ne kadar orman varsa yağmalıyor, pazarlıyor, satıyor. Derelerin önünü kesip HES yaptırıyor. Denizleri doldurup yol geçiriyor. Deprem toplanma alanlarına AVM’leri yığıyor. El değmemiş göllerin kıyısına saray yapıyor. 5’li çete başta olmak üzere yandaşlarına rant kapısını açarken, kendisi de bu ranttan nemalanıyor.

Birkaç hafta içinde şeriatın eline düşmesi beklenen bir başkentten gelen bir meslektaşı dinlemek, bir korku filmi izlemek gibiydi. Dileyelim de Altındağ’ın linç gecesi, hazırlanan kirli oyunun bir provası olmasın.

Görünen o ki, Saray’ın kışkırtması nedeniyle yurt gezileri muhalefet liderleri için giderek daha da riskli olacak. Ancak direnebilirlerse, aldıkları her risk, karşılaştıkları her saldırı, onların hanesine kar, iktidar hanesine zarar olarak yazılacak. Ve Erdoğan, verdiği o “saldırın” emrinden dolayı çok ama çok pişman olacak.

Manzara o ki; devlet sermayenin, millet devletin emrinde… Cem Karaca’nın tek şarkıda özetlediği Marksist analizin mükemmelen doğrulandığı yer haline geldi Türkiye… Ama şarkının devamını hatırlamadan bitirmeyelim. Der ki orada: “Bunların hiçbiri onları kurtaramayacak.” Üniversitede buna inanıyorduk, bugün buna eminiz.

Peker, iddialarını fotoğraflar ve ses kayıtlarıyla belgelediği için suçlamaların muhataplarından pek ses çıkmıyor. Ancak suçlamaların asıl muhatabının Başkanlık Sarayı olduğu da bu kayıtlardan anlaşılıyor.

Yangın söndürmek için devletin itfaiye filosundan değil, Diyanet’in yağmur duasından medet uman zihniyetten bu ülkeyi kurtarmak gibi bir sorumluluğumuz var.

Hem AKP’nin DNA’sını ve suçlarını çok iyi bilen, onları cesaretle ortaya seren, hem de muhalefetle görüşen biri olarak rejim için herkesten büyük tehdit oluşturuyor. Üstelik bildiklerini depolamış olma ihtimali nedeniyle, bir operasyonla getirilmesi ya da Dubai’den iadesi de mümkün görünmüyor. Görünen o ki, Peker’in “bir kamera bir tripot” eylemleri, toplumdan ve devletten aldığı destekle devam edecek ve şimdilik Saray çevresine saplanan oklar, giderek asıl hedefe, Saray’a doğru yönelecek.

Elbette sosyal medyanın yargının yerini almasından ya da yargısız infazdan yana değilim; ama yargı, suçluların suç ortağına dönüştüyse, bizim de mağdurlara ses olmamız gerekiyor. “Yetti artık” tweeti atmak yetmiyor artık; bu suçun ortaklarını mahkeme önüne çıkaramıyoruz ama, insan içine çıkamaz hale getirebiliriz.

Erdoğan devrildikten sonra Türkiye’yi bekleyen büyük sorunlardan beri, 250 bin polis içine “Saray bekçisi” olarak yetiştirilmiş bu zorbaların ıslah ve rehabilitasyonu olacak. Geçenlerde konuştuğum bir eski güvenlik uzmanı, “Merak etmeyin, amirleri değişince tavırları da değişir” dedi. Umarım o kadar kolay olur.

Peker’in açıklamaları, şimdi bir kez daha gözlerin, o dönem Cemaat’le ortaklığı süren ve daha sonra Baykal’ın danışmanını yanına alan Erdoğan’a çevrilmesine neden oluyor. Kamuoyunun görmediği “Varan-2” kaseti, yol açtığı pazarlıklarla Türkiye’nin kaderini değiştirmiş olabilir.

Merkel, sonbaharda veda ediyor. Peşinden sıra Erdoğan’a gelecek. Ve umuyorum ki, ondan sonra Berlin ile Ankara arasında, ortak paydası demokrasi olan yeni bir “kazan-kazan” işbirliği kurulacak.

Bu ortamda Erdoğan’ın ülke iyice yağmalandıktan sonra yaptığı “İhaleler şeffaf olsun, canlı yayınlansın” çağrısının da tebessümle karşılandığını sanıyorum. İnsanlık için küçük, Erdoğan için büyük adım.

MHP’nin yöneticileri son dönem hangi gazeteciyi hedef gösterdiyse, o gazeteciler sokak çetelerinin saldırısına uğradı. Birçok kanlı saldırının ardından, saldırganların ya MHP lideriyle fotoğrafı ya partiişaretiyle pozları ortaya çıktı. Suçla, suçluyla bu kadar içiçe geçmiş, terörün destekçisi haline gelmiş, her demeçte iç çatışmayı teşvik etmiş, muhalifleri için itlaf emri vermiş, saldırganları kâh yönlendirmiş, kahdesteklemiş, devletin güvenlik birimlerine sirayet edip onu silahlı gücü haline getirmiş bir partinin, demokraside yeri olmamalıdır. MHP, kapatılmalıdır!

Biliyoruz artık: Desibel, mekân sınırlamaları varken, geceyarısı müzik yasağı koymak, müziği tümden yasaklamanın yeni bir ileri adımı… Herkesin aynı yeşil kareli ceketi giyip, sadece aynı etek ve bıyık boyuyla sokağa çıkabildiği, televizyonda günboyu yalnızca onu izleyip seçimde bir tek ona oy verebildiği bir Türkiye istemiyorsak, “Yeter artık. Dur” dememiz şart.

Olup biteni bizim gibi hayretle izleyip şiddetle kınayacaklarına, halka “Temizlenir bu pislik” güveni verecek bir yol haritası oluşturmak ve tartışmaya açmak bu kadar mı zor?

Sandıkta kaybedeceğini bilen, kaybetmemek için her şeyi göze alabilen, devleti ele geçirmiş bir parti ile karşı karşıyayız. Korkuyla beklediğimiz, en zor, kanlı final bölümü başladı: Çete, sokağa çağırıyor.

Hesap günü geldiğinde sanık kürsüsünde bir hayli sarı basın kartlı hizmetli göreceğiz. Yeni medya, onlardan kalan derslerle kurulacak ve iktidarın değil, halkın hizmetinde olacak.

Erdoğan’ın yüzünü Batı’ya döndüğünün söylendiği toplantıda konuşulanlar, Afganistan, Taliban, Pakistan, Macaristan…

Saray, Washington’un desteğini kaybetmemek adına, orduyu, Kabil’de İslam bayrağı açanlarla çatıştırmayı göze alıyor. “Erdoğan sıkıştı, haydi Mehmet göreve” dersek, durumu özetlemiş oluruz.

Denetimsiz Türk tipi başkanlık sisteminin nasıl bir bataklık olduğunu gören Türkiye, yakında güçlendirilmiş parlamenter rejime döndüğünde bu dengeleri de yeniden kuracak. Geçiş sürecindeki yargılamalarda bugünkü bataklığın kokusunu duymazdan gelen yüksek yargıçlar da hesap verecek. O zaman, “Ben emir kuluydum” lafını çok işiteceğiz ve o zaman da biz duymazdan geleceğiz.

Bir yandan özgürlükçü yargı paketi açıklanırken bir yandan HDP için kapatması hazırlığı yapılmasını, devletteki farklı güçlerin çatışmasından ziyade “iyi polis-kötü polis” oyunu gibi okumak daha doğru geliyor bana.

Tam da Sedat Peker Türkiye’den Suriye’ye giden TIR’larla El Nusra’ya silah taşındığını itiraf edip bizi doğrulamıştı ki, benim kırmızı bültenle aranma haberim patladı. MİT TIR’ları haberinden ötürü 27,5 yıl hapis cezası almıştım zaten; dosya da Yargıtay’a gitmişti. Nereden çıktı şimdi yeniden yakalama emri?

Sedat Peker videoları, sanırım inanmayanları da inandırdı artık: Türkiye Cumhuriyeti devleti, bir çetenin eline geçmiş durumda… Kurulan tek adam rejiminin, demokrasinin tüm fren mekanizmalarını ortadan kaldırmasının doğal sonucu bu: Meclis yok, kabine yok, yargı yok, medya yok, sivil toplum yok…

Sedat Peker’in son videosu, bence şimdiye kadarkiler içinde en önemlisiydi. Çünkü bu kez sistemin yarattığı aktörleri değil, doğrudan onları yaratan sistemi hedef aldı.

03.06.2021- Tehlike çanları şimdi Erdoğan için çalıyor. Yeter ki muhalefet, İsrail’dekine benzer bir büyük uzlaşmayı başarabilsin.

02.06.2021- İyisi mi siz ve şürekanız yine devletteki işinizi yapın; bizimkini bize bırakın. Gazetecilerin işine burnunuzu sokmayın.

Saray “daha neler neler” planlıyorsa, buna karşı şimdiden önlem almak, muhtemel provokasyonlara karşı hazırlıklı olmak, kaos halinde yanyana durmak, hayati önemde…

01.06.2021- Dedikodu gibi dinlenilen videoların, iki süper gücü ilgilendiren ve uluslararası hukukta ciddi sonuç yaratabilecek boyutları var. Bence bu ara Saray’ın hukukçuları da Sedat Peker gibi sabaha kadar uyumayıp uluslararası hukuk okusalar iyi olur.

30.05.2021- “Tayyip abi” için uykusuz bir hafta başlıyor. Ben, hiç olmadığı kadar huzurla uyuyacağım. Sonunda alnımız açık döneceğiz ülkemize… Siz? Yargılanacaksınız, vallahi yargılanacaksınız.

28.05.2021- Halk, 2002’de bütün siyasi kadroları nasıl tasfiye ettiyse, bu pisliği de öyle tasfiye edecek. Erdoğan, ne cami açarak, ne dehşet saçarak, ne muhalefetten kaçarak kendini kurtarabilir artık...

27.05.2021- Erdoğan muhalifler için "Vur emri" verdi. Artık önemli olan, bizzat Erdoğan eliyle kışkırtılacak provokasyonlar karşısında sağduyuyu koruyabilmek ve ülkeyi kan dökülmeden seçime götürebilmek…

26.05.2021- Moda deyişle söyleyelim biz de: “Yenileceksiniz, vallahi yenileceksiniz. Yargılanacaksınız. Vallahi yargılanacaksınız.”

25.05.2021- Soylu, Ağar’dan, Veli Küçük’ten, Sedat Peker’den yakınıyorsa ya partisinin kendisine karşı bu yapıyı harekete geçirdiğinden kuşkulanıyordur ya da bu yapının iktidardan desteğini çekmeye başladığını hissetmiştir.

24.05.2021- Muhalefet partileri, derhal konunun uzmanlarını bir araştırma komisyonunda buluşturup Peker'in iddialarının tek tek incelenmesini sağlamalı, ortaya çıkan veriler doğrultusunda önce Meclis’te, sonra kamuoyu önünde hesap sormalıdır.

13.05.2021- Şahsen ben, #SedatPeker’in söylediklerinin doğru olduğuna ikna oldum. O, “Yalansa parmağımı keserim” dediği için değil; #Soylu yalanlayamayıp lafı çevirdiği için…

12.05.2021-Ne olacağı belli artık; AKP için kaçınılmaz son yaklaşıyor. Ama hala cevaplanması gereken iki önemli soru önümüzde duruyor: Ne zaman ve nasıl?

12.05.2021- AKP’lileri birbirine bağlayan ideolojik bağlar çözüldüğünden beri partiyi bir çıkar birliği ayakta tutuyordu. Kasanın boşalmasıyla o bağ da koptu.

11.05.2021- Bütün veriler, ama istisnasız bütün veriler, iktidarın büyük bir çöküş dönemine girdiğini gösteriyor.

10.05.2021- Dışişleri Bakanı Çavuşoğlu’nun, “turistin göreceği herkesi aşılayacağız” sözü, bu ülkenin tarihinde halka yapılan en ağır hakaretlerden biri olarak kayda geçti.

07.05.2021- Alaattin Çakıcı ile Sedat Peker arasındaki çatışmadan, mafya-siyaset ilişkisini, daha doğrusu siyasetin nasıl mafyalaştığını öğreniyoruz.

06.05.2021- Bugün Deniz’leri anıp 68 hareketini selamlarken, solda dört kuşaktır süren dağınıklığı gidermenin, en geniş ortak paydada bir araya gelmenin, güçleri birleştirmenin yollarını aramak zorundayız.

05.05.2021- İmamoğlu’nun ellerini arkada birleştirip Saray’ı ziyaret edeceği günler yakındır.

04.05.2021- Şimdi muhalefete düşen, birarada, İkizderelilerin direnişine sahip çıkmak, “sermayeye karşı halkı, toprağı, ormanı savunmaktır. Zaman, iktidarı yalnızlaştırırken, halkı çoğaltmanın zamanıdır.

03.05.2021- Bugün 3 Mayıs Dünya Basın Özgürlüğü günü... Bu yıl da belki yine ezileceğiz, ama ezenleri sergilemekten, ezilenlere ses vermekten asla vazgeçmeyeceğiz.

30.04.2021- Yaşananların hesabını sormayacağınızı söylerseniz halkın size ve adalete olan inancını zedelerseniz. Son 20 yılda işlenen büyük suçların hesabı kesinlikle sorulmalı, sadece suçlular değil, suç ortakları da yargılanmalıdır.

29.04.2021- Türk Tabipler Birliği, “Savaş, bir halk sağlığı sorunudur demişti ya; artık dış politika da öyle…

28.04.2021- Kapanmada içki yasağı, tipik AKP kurnazlığı… Krizden fırsat yaratma, fırsattan da yeni yasak çıkarma alışkanlığı…

27.04.2021- Bugünün egemenleri ve onların kurşun askerleri, gün gelip de bugün yargıladıklarıyla yer değiştirdiklerinde, HDP davasındaki nobranlıklarından eser kalmayacak.

26.04.2021- Bugün, Biden’ın ağzına bakma günü değil, Türkiye-Ermenistan sınırına ortak bir anıt dikip 1915’in tüm kurbanları ve ASALA'nın canına kıydığı diplomatlar için saygı duruşunda bulunma günüdür.

23.04.2021- #23Nisan, umudun tarihidir. Bu ülke ve onun meclisi, 100 yıl önceki en umutsuz anında bile umutsuzluğa yenilmedi. Şimdi hiç yenilmez. Kutlu olsun!

23.04.2021- #23Nisan, umudun tarihidir. Bu ülke ve onun meclisi, 100 yıl önceki en umutsuz anında bile umutsuzluğa yenilmedi. Şimdi hiç yenilmez. Kutlu olsun!

22.04.2021- Erdoğan’ı son 20 yıldır hemen her zaman öfkeyle rakiplerini suçlarken, saldırı pozisyonunda gördük. Son grup toplantısında uzun zamandır ilk kez savunmadaydı.

21.04.2021- Ahmet Davutoğlu, “Onlarda insani bir öz var sandım, yanılmışım” diyor ya, yanılan bir o değil; son 30 yılda dalga dalga büyüyen bir "yanılmışlar ordusu" var karşımızda...

20.04.2021- Bir uzlaşma olacaksa, Genco Erkal’ı 83 yaşında savcılık kapısına gönderen, Türkiye’yi mahveden bu iktidar ve onun sözcüleriyle, savcılarıyla olmayacak. O tayfayla uzlaşmak, Serdar Ortaç’lıktır.

19.04.2021- Bir baskı devrinin kudretli komutanı Org. Üruğ, sadece 12 Eylül darbesine dair değil, öncesine ve sonrasına ilişkin de çok şey bilen bir tanık olarak, karanlığı dağıtabilecek sırlarıyla çekip gitti.

16.04.2021- Erkan Oğur’un Saray sözcüsü İbrahim Kalın’ın albümünde çalışması tartışmasının bu kadar büyümesine şaşmamak lazım. Çünkü bunun içinde yılların tortusu var.

15.04.2021- Kılıçdaroğlu ve CHP’li 7 vekile ait fezlekelerin Meclis’e sunulması, parti binalarının geceyarısı özel harekatça basılması, sadece “#128milyardolarnerede” kampanyasına tepki değil. İktidar, CHP için kirli planlar yapıyor.

14.04.2021- Ortada bir başarı hikâyesi olsa o, Sultan’ın olacaktı; başarısızlık olunca 84 milyon sorumlu oluverdi.

13.04.2021- “Yaşadığımız sıkıntılar, imtihan vesilesi” demiş Diyanet İşleri Başkanı.. Bir defa siz, o sıkıntıyı yaşayan değil, yaşatansınız. 2.'si, halka yaşatılan sıkıntı, imtihan vesilesi değil, isyan vesilesi… Siz de halkı isyan ettirecek o sıkıntıları “imtihan” diye yutturmanız için maaş alıyorsunuz.

12.04.2021- Keşke mümkün olsa da, #LaiklikKaldırılsın sloganını paylaşanların samimiyetini test etmek için onları birkaç günlüğüne Almanya’ya gönderip dönüp dönmediklerine bakabilsek…

09.04.2021- Dünyada salgının yayılma hızında üç ülke yarışıyor: Hindistan, Brezilya ve Türkiye… Üç popülist lider, üç kıtada, üç halkı feda ediyor.

08.04.2021- AB heyeti, Saray’da yer gösterilmeden hazırolda durarak aşağılanmayı neden sineye çekti? Cevabı, daha önce gelen heyetin görüşme tutanaklarında gizli...

07.04.2021- Türkiye’de partiler kapatılırken, vekiller Meclis’te tutuklanırken, İstanbul sözleşmesi iptal edilirken Saray ziyareti yapmak, bu suçlara ortak olmaktır. AB, suç ortağı olmuştur.

06.04.2021- İktidarın da muhalefetin de, hastane duvarına asılmış sus işareti yapan hemşire rolü oynamasına rağmen, herkes için fikir özgürlüğünden yanayız.

05.04.2021- Emekli askerlerin, ellerinde silah yokken, topluca tepkisini dile getirmesi, elbette en doğal haklarıdır, ifade özgürlüğüdür, dahası yurttaş sorumluluğudur.

02.04.2021- İtibarı sıfırlanmış bir Meclis’te oturmakta ve demokrasi varmış gibi yapma oyununa ortak olmakta yarar olup olmadığını tartışma zamanı gelmedi mi?

01.04.2021-Eylül 2015’te MHP, Erdoğan dahil çözüm sürecinde rol üslenmiş kişiler hakkında suç duyurusunda bulunmuştu. Bahçeli, Erdoğan’ı daha önce suçladığı yerden yakalamış, yargılanma sürecine sürüklüyor.

31.03.2021- Daha üç yıl önce Ekonomi Bakanı’nı yere göğe koyamayan büyük sermaye çevreleri, şimdi ortalığın doz duman olmasından yakınmaya başladı. İbret verici.

30.03.2021- Alman şirketleri, tahmin edeceğiniz nedenlerle, insan hakları, temel hak ve hürriyetler, yargı bağımsızlığı gibi konularda yorum yapmaktan çekiniyorlar. Ancak haberden, Volkswagen’in geçen yaz Manisa’da kurmayı planladığı fabrikadan vazgeçme kararının tamamen siyasi nedenle olduğunu da öğreniyoruz. “Dış minnaklar”, yatırım kararı verirken duyduğuna değil, gördüğüne inanıyor çünkü…

29.03.2021- AKP’yi muhalefet değilse, bu doymak bilmez, rant, para, lüks, pudra şekeri düşkünlüğü bitirecek.

26.03.2021- Fırat Kaya gibilerin göstere göstere suç işleme cüretinin iki kaynağı var: İlki cezasızlık. İkincisi; iktidardaki rol modelleri…

25.03.2021- Cumartesi Anneleri yargılanıyor bugün... Biz bugün olduğu gibi her gün, onları yargılayan kadılara karşı, yargılanan kadınların yanındayız. Her daim, Cumartesi Anneleri’nin safındayız.

24.03.2021- Türkiye’deki baskı rejimi, komplo teorisyenlerinin iddia ettiği gibi Avrupa hükümetleri sayesinde değil, onlara rağmen yıkılacak.

23.03.2021- Muhalefet daha ne bekliyor? Tam diktatörlüğü mü?

22.03.2021- Erdoğan neden birden bütün gücüyle gaza yüklendi? Birkaç nedeni var.

19.03.2021- Avrupa'nın tavrı: "Evet, Türkiye diktatörlük, ama olsun; güvenilik müttefik"

18.03.2021- Bu krizde olan, dünyanın gözü önünde parlamentoyu polise bastıran, parlamenteri tutuklatan, parti kapatan Erdoğan’a olur. Olsun da zaten…

17.03.2021- İlerlemeye çalıştıkça şoförlerin beceriksizliği nedeniyle çamura saplanıp hep aynı çukurlara devrilen, yoldan çıkmış, yıpranmış bir araba gibi Türkiye… Dolaştı döndü, geldi düştü yine 90’ların çukuruna…

16.03.2021- Sabah Gazetesi, bir yandan karşı mahallenin kültürel kalelerine saldırırken, bir yandan da kimin ne olduğunu daha net gösterip hak etmeyenlerin yaldızını dökerek yararlı oluyor.

15.03.2021- TRT’de yeni başlayan “Teşkilat” dizisini merak edip izledim.Milli İstihbarat Teşkilatı’nın bir tanıtım çalışması…

12.03.2021- Hesap verme vakti yaklaşıyor. Yarın bu dönemin yargılandığı mahkemelerde, dönemin iktidar sahipleriyle yanyana oturacak işadamlarının, “Biz bu havuz medyası işine girmek istemedik, bizi zorladılar” dediklerini şimdiden duyar gibiyim. Bilsinler ki, o aşamadaki pişmanlık, suçlarını affettirmeye yetmeyecek. Muhaliflerin üzerine saldıkları bu küfür makinesinin bedelini çok ağır ödeyecekler.

11.03.2021- Dileriz bu kereste saldırısı, kadınların asgari müştereklerde buluşup küfürbaz yaşam formlarına karşı bir arada direnmeleri sonucunu doğurur.

10.03.2021- Bir yandan 5’li ihale çetesinin ekonomiyi nasıl çökerttiğini konuşurken, bir yandan da 5 ayda, ekonomiyi yöneten 5’li ekibin tasfiyesini yaşadık.

08.03.2021- “En kötü”nün gözüne girebilmek isteyen herkes kötülükte yarışıyor. Başlarına bir şey gelmeyeceğinden o kadar eminler ki…

08.03.2021- Bugünün meselesi, devletin kadını nasıl koruyacağı değil, kadının devletten nasıl korunacağı meselesi… Bunun için de devleti harekete geçirme hayalinden vazgeçip, devleti dönüştürmek için hep birlikte siyasal mücadele vermek gerekiyor.

05.03.2021- Türkiye’de espri konusu olan Erdoğan’ın İnsan Hakları Eylem Planı, Avrupa’da da tebessümle karşılandı.

04.03.2021- Akşener, milliyetçi tabanını, seçilmişlerin dokunulmazlığına saygı duymaya ikna edebilirse, sadece iktidarın oyununu bozmuş olmaz, Meclis’e yeniden itibar kazandırır, Kürt sorununda demokratik çözümün de önünü açar.

03.03.2021- Erdoğan dünya karşısında çok sıkıştığı için, demir yumruğunu kadife eldivene gizleyip Biden’a uzatmaya, Avrupa Birliği’nin yaptırım kararı öncesi, öfke saçan yüzünü makyajla kapatmaya çalışıyor.

02.03.2021- Cumhurbaşkanlığı'nda “Generaller Dönemi” ve “Siyasetçiler Dönemi” bitti, “Belediyeciler Dönemi” başlıyor

01.03.2021- Erdoğan kapatmaya çalıştıkça açılan iki dosya var: Biri Suriye, diğeri Halkbank dosyası…

26.02.2021- 60 yıl içinde darbenin hemen her türünü görmüş biri olarak "darbeler dönemi bitti" diyenlere fikrimi söyleyeyim: “Hiç öyle zannetmeyin. Darbeler bitmedi, şekil değiştirdi."

25.02.2021- Hem Dolmabahçe mutabakatına varan çözüm sürecinin, hem o sürecin ardından gelen kanlı dönemin hala bilinmeyen kodları var. Devletin -ya da Erdoğan’ın- bir dönem, ateşkes karşılığı önemli vaatlerde bulunduğu, ancak sonra bunun sandıktaki sonuçlarını görünce vazgeçip yeniden savaş politikalarına döndüğü biliniyor.

24.02.2021- Erdoğan 2014'teki oyunu bugün tıpatıp yeniden kuruyor. Fiyaskoyla sonuçlanan son operasyondan istifade, Pervin Buldan ve 9 HDP’liyi hapsetmek istiyor. Millet İttifakı'nı HDP üzerinden bölmeyi deneyecek.

23.02.2021- Milli Görüş’ün dilinden düşürmediği slogandı “garson devlet”… Erbakan’ın iktidar vaadiydi. Onlar gelene kadar tersi olmuş, devlet emretmiş, halk itaat etmişti; öyle diyorlardı. Bundan sonra halk emredecek, devlet itaat edecekti.

22.02.2021- Gergerlioğlu o kadar farklı kesimden o kadar çok insanın hakkını hukukunu savundu ki, onun hapse girmesi, bir vicdan isyanına yol açacak ve olsa olsa iktidarın eriyişini hızlandıracaktır.

19.02.2021- Pervin Buldan, “Uzlaşmaya çok yakınız” diyor ve ekliyor: “Her parti, kırmızı çizgilerinden bir süreliğine vazgeçmeli. Yerel seçimde bunu yaptık. İstanbul böyle alındı. Faşizm geriletildi. Aynısını önümüzdeki seçimde yapmalıyız”.

18.02.2021- Psikologlar, öfke kontrol sorununa, genelde istediğine ulaşamayanlarda ve yenilgiyi hazmedemeyenlerde rastlandığını söylüyor. Bu durum karşısında yapılacak şey belli: ​Sakin kalmak… Bu öfkenin, sahibini bitirişini sessizce izlemek… Birlikteliği muhafaza etmek… Ve sabırla, ertesi güne hazırlanmak...

17.02.2021-Hedefi rehine kurtarmak olan ve bütün rehinelerin ölümüyle sonuçlanan bir harekâtın, başarısından söz edilebilir mi? İktidar söz edebiliyor işte…

16.02.2021- Anladığım kadarıyla hükümetin planı, “rehinelerin ölümünü göze almak”mış. Yoksa bir askeri operasyon planlayacak olsanız, önceden duyurup saklandıkları sığınakları bombalar mısınız?

15.02.2021- Erdoğan, aya seyahat gibi fantezileri istediği etkiyi yaratmayınca rehineleri kurtarma projesini masaya yatırdı. Rehineleri ve mümkünse yanlarında birkaç PKK yöneticisini Türkiye’ye getirtip zaferini ilan edecekti. Ama operasyon fiyaskoyla sonuçlanınca Çarşamba’yı müjdesiz geçirdi.

12.02.2021- Kaygımız o ki, Hükümet, siyaseten sıkıştıkça, Libya’da, Ege’de Akdeniz’de, Suriye’de, Irak’ta sürprizler hazırlıyor ve üzerindeki baskıyı, buralardan zafer çıkararak azaltmaya çalışıyor. Eğer öyleyse, çok tehlikeli ve pahalı bir “sürpriz bulma oyunu” bu…

11.02.2021- Figen Yüksekdağ, biz hapse girdiğimizde yaptığı açıklamadan yargılanacak bugün. Bugün o hapiste, biz dışardayız Aynı açıklamayı tekrarlayarak, "suç"una ortak oluyorum.

10.02.2021- Toplum, toprağını çatlatan bir fidan başı gibi kımıldıyor. İktidar onlar baş vermesin diye baskıyı artırdıkça artırıyor. Kapağı zorla kapatılmış bir kazan, büyük gürültüyle kaynıyor. Bu baskıya değil AKP, hiçbir iktidar, iki sene dayanamaz.

09.02.2021- Sözde iki ittifak maç yapıyor: Cumhur’a karşı Millet… Ama Cumhur takımının forveti aynı zamanda hem antrenör, hem de hakem…Millet, bu maçı alabilir mi?

08.02.2021- “Dağ başını duman almış” marşı eşliğinde rektörlüğe yürüdüler. Rektör öğrencileri ayakta karşıladı, isteklerini sordu. Deniz, “Devrim yapmaya geldik” dedi: “Bu bozuk eğitim düzenini yeniden kuracağız.” Rektör, “Yaygara yapmayın da konuşalım” deyince de sert çıktı: “Bu yaygara değil, gençliğin sesidir. İstifa et.”

05.02.2021- Artık evde eşini döven adam da, ülkede yurttaşını döven devlet de bunun iç işi olmadığını öğrenecek.

04.02.2021- AKP’ye katıldığı günden beri, eski sözlerini affettirip bağlılığını kanıtlamak için yapmadığı şov kalmadı. Yeni Padişah’ının ceketinin aynısından diktirmekten tutun da, kendisinden önce gemiye binenlere omuz atıpöne geçmeye çalışmasına kadar… Şimdi de Erdoğan’a karşı çıkanlara, onun isteyebileceğinden bile fazla zulmederek ve eski cemaatine en yüksek perdeden küfrederek kendini ispatlamaya çalışıyor.

03.02.2021- Polisin barış içinde gösteri yapan öğrencilere orantısız güçle, vahşice saldırması, diğer üniversitelerde de tepkiyi tetikledi. Bu ülke, Erdoğan’a, Soylu’ya ve onların emrindeki polis devletine rağmen hala teslim olmuyorsa, onların cesareti sayesinde…

02.02.2021- En son, Boğaziçi’nde Kâbe’ye hakaret olarak nitelenen resim tartışmasında CHP, Süleyman Soylu’nun safında yeraldı. Parti sözcüsü, hemen “mukaddes değerlere saldırıyı kabul etmeyiz” diye öne atıldı. Oysa ortada bir saldırı yoktu. Ve konu, inanca olduğu kadar, ifade özgürlüğüne de saygıyı ilgilendiriyordu.

01.02.2021- Yeni tökezleme taşlarına gerek olmasın istiyorsak, tarihten kalan acıları ısrarla hatırlatmak, yaşananlardan ders çıkarmak ve benzerleri yaşandığında en gür sesle karşı çıkmak zorundayız.

29.01.2021- #ZKuşağı, Kılıçdaroğlu döneminde SSK’nın halinin ne olduğundan çok, bugün okulda, sokakta, hastanede, parkta, ekranda gördükleri Türkiye’ye ne olduğuyla ilgileniyor. Ve bunun hesabını sormak için sandığın kurulacağı günü bekliyor.

28.01.2021- Muhalefete dava yağmuru geliyor...

27.01.2021-O "Görünmeyenler"i çok gördük biz: 1971’de Ziverbey Köşkü’ndeydiler... 1980’de Marmara Köşkü’nde… 1990’lı yıllar boyunca Kürt illerinde…

26.01.2021- Sarayında lüksüne düşkün bir despot, onun rüşvetle semirmiş oligarkları, hapiste bir muhalif lider, göstericilere karşı orantısız polis gücü, yaşananları görmezden gelen iktidar medyası... Tabii ki Rusya'dan söz ediyorum.

25.01.2021- #Özgürüz 4 yaşında! Bugüne dek yapılanlar, 4 yaşında bir yayın kuruluşu için az sayılmaz; ama elbette bize yetmiyor. Bu yıl, çok daha iddialı birkaç projenin hazırlığı içindeyiz. Desteğinizle büyüyeceğiz.

22.01.2021-Hepinizi bu gece 22.15’te Özgürüz’ün YouTube hesabındaki özel gösterime bekliyorum. İzledikten sonra da, zehirli nefret kampanyaları ve koşulsuz itaatin korkunç sonuçları üzerine düşünmenizi rica ediyorum.

21.01.2021- ABD'de Biden’ın yemin törenini izlerken eminim çoğunuz aynı şeyi düşünmüşsünüzdür: Ortadan ikiye bölünmüş, birbirine karşı nefretle kışkırtılmış bizlerin, yaraları sarmayı vaat eden, birlik mesajı veren, herkesi kucaklayan bir yöneticiye ne kadar ihtiyacımız var.

20.01.2021- Korkuyor Erdoğan... Korkmakta haksız da değil; onmilyonların ah’ı var üzerinde… Herkes artık gün sayıyor.

19.01.2021- Hrant’ı koruyamadık; canını, ülkesini seven, evladının geleceğini düşünen, bir arada dursun, kendini, birbirini korusun.

18.01.2021- O gün Diyarbakır'da Demirtaş'la yemekteydik. “Birand’la hemşeri olduğunuzu biliyor muydunuz” diye sordum. Şaşırdı. "Onunla Palu'ya gidelim o halde" dedi. İki saat sonra Birand'ın vefat haberi geldi.

Davutoğlu, dün Bahçeli için, “FETÖ saatinin önünde poz veren kişidir” dedi. O saatin ve o pozun öyküsünü anlatayım:

14.01.2021- Sağ siyasetin duruşunda, güvensizlik yaratan bir muğlaklık var. Demirel’in “Dün dündür, bugün bugündür” yaklaşımında ifadesini bulan bir pragmatist tavır... Her an saf değiştirebilecek, anında iktidara yamanabilecek gibi duruyorlar.

13.01.2021-Zavallı Alişan, Zeytin Dalı Harekâtı’na mı yetişsin, Covid aşı kampanyasına mı? Yazık değil mi?

Rüzgar döndü: Popülist siyasetin sonu geliyor. 6 Ocak Kongre baskını ile sadece Trump popülizmi değil, Erdoğan-Bahçeli çizgisi de dinamitlendi.

11.01.2020- Erdoğan'ın uygulamalarına bakınca onun tarafından terörist ilan edilen 25 milyon olarak haykırmamız lazım: “Sensin terörist!”

08.01.2021-Trump örneğinde iktidar değişikliği için pek akla gelmeyen bir alternatifi fark ettik: Gördük ki, devrilme korkusu gözünü kör ettiğinde, despotlar, elindeki silahı çok kolayca kendi ayağına sıkabiliyor.

07.01.2021- Trump’ın sandıkta devirmesi ABD demokrasisinin ilk sınavıydı, şimdi ikincisi sırada: “Sandıkta devrildiği halde gitmeyen bir despottan nasıl kurtulunur?”

06.01.2021- Milli Savunma’nın “olmaz” dediği darbeyi Erdoğan yaptı bile...

05.01.2021- Assange'la ilgili dün verilen gecikmiş karar, tuhaf gerekçesine rağmen halkın gerçeği öğrenme hakkı açısından bir zafer sayılabilir.

04.01.2020- "İstenmediğiniz bir yerde, “parti müfettişi” olarak koltuğa oturuyorsunuz. İşiniz zor. Kolay gelsin. Hem size, hem ülkemize…"

31.12.2020- Yılmaz Güney'dan umut damıtmak...

30.12.2020- Erdoğan’ın birkaç kişiye özel kin beslediği biliniyor; Kavala bunlardan biri… Nedeni konusunda rivayet muhtelif…

29.12.2020 - Mahkeme, lise diploması sahte olan Yerlikaya’nın lise diplomasının sahte olduğunun söylenmesini yasakladı. O yüzden burada söylemiyorum.

28.12.2020- #Roboskikatliamı'nın hemen ertesi sabahı CNNTürk'te canlı yayındaydım. O günkü sansür telaşını hala dün gibi hatırlıyorum.

25.12.2020- "Dünya başkentleri, Erdoğan'ı, geçmişindeki dosyalarla, mal varlığıyla tehdit ederek kontrol ediyor. O da taviz veriyor." Bunu Erdoğan'ın Başbakan'ı Davutoğlu söyledi. Korkunç değil mi?

24.12.2020- Dün, emrindeki hâkimler, 27,5 sene hapis vermişler. Ne oldu? Bu hukuksuz ceza sayesinde devletin o kıymetli sırrını, bütün dünya duydu. Açın bakın isterseniz; Erdoğan’a mı inanmışlar, bize mi?

23.12.2020- Şimdi Erdoğan’ın önünde iki yol var: Birkaç tahliye tavizi verip AB’yi bir süre oyalamak ya da “Nasılsa bana mecburlar” zannıyla AİHM’in son kararını da çöpe atıp tam diktatörlüğe yürümek… İlki ihtimal dâhilinde olsa da ikinciye hazırlanmakta yarar var.

22.12.2020-Beş yıllık MİT TIR’ları davası, yarın Çağlayan’da son bulacak. AKP'nin adalet celladı, Erdoğan'ın eline tutuşturduğu kararı okuyacak kürsüden; ama biz, bu “adalet varmış gibi yapma” oyununda rol almayacağız.

21.12.2020-Saray, iktidarın eriyişini durdurmak için Kürtlerle diyalog arıyor ya da yeni tuzaklar kuruyor. Buna dair iki ilginç haber çıktı ortaya...

18.12.2020- Yargıtay Büyük Genel Kurulu, Anayasa Mahkemesi üyeliği için İrfan Fidan'ı seçti. Yazıklar olsun!

17.12.2020- MHP, muhafazakâr bir merkez partisi olmaya, sağda en geniş tabanı tutmaya çalışan ortağı AKP’yi gün be gün kendi milliyetçi-ırkçı dar alanına hapsediyor. AKP’yi, MHP boyutunda küçültüyor. Büyük hizmet!

16.12.2020- Bahçesinin fotoğrafını çekirttiği iddiasıyla CHP il başkanını hapse attırmaya çalışan Altun, adamlarını bizim evin içine kadar sokmuş, hızını alamayıp “Giyotin hâkim” aracılığıyla eve barka da el koydurmuştu.

15.12.2020- ABD'nin yaptırımlarına dayanak olan yasanın adı, “ABD'nin Hasımlarına Yaptırımlar Yoluyla Karşı Koyma Yasası”… Ankara, böylece “stratejik ortaklık”tan “hasım” konumuna geçiyor.

14.12.2020- Lafa gelince Türkiye Cumhuriyeti’nin 80 milyonun devleti olduğunu söylersiniz, sonra bu 80 milyonun dörtte birini terörist sayıp onları temsil eden partinin kapısına kilit vurmayı önerirsiniz. Ne cüret!

11.12.2020-Demokrasilerde “Otel aldım, en doğal hakkım” diyen Turizm Bakanı, “Ek maaş aldım, hayra harcadım” diyen Başkan danışmanı bir saat bile o koltukta kalamaz.

10.12.2020-Ne Avrupa Erdoğan’dan vazgeçebiliyor, ne Erdoğan Avrupa’dan… O yüzden yıllardır gayet sıkıcı bir oyun sergiliyorlar.

09.12.2020- Ben öyle hamasi nutuklarla coşup yumruğunu masaya vuran lider özleyenlerden değilim. Ama pek çokları gibi ben de bütçe müzakereleri sırasında CHP Lideri Kemal Kılıçdaroğlu masaya yumruğunu vurup AKP sıralarına sert çıkınca, “Oh be nihayet” dedim.

08.12.2020-AKP, sosyal medyaya yüklenecekmiş. Erdoğan’ın gözüne girmek isteyen bakanların, onun kareli mavi ceketinden giydiği bir tek-tipçi partinin, Tik-Tok’ta şansı olabilir mi? Sansürleyip durdukları Twitter’ta tutunabilirler mi? İşleri çok zor...

07.12.2020- Bütün kamuoyu yoklamaları, iktidar oylarındaki erimeyi gösteriyor. Hemen hepsinde ortaya serilen bir başka tablo, muhalefetin de yerinde sayıyor olduğu… Tek büyüyen grup, kararsızlar… Siyasi analistler, seçmenin iktidardan umudu kestiğini, ancak hala alternatifi göremediği için beklemeye geçtiğini söylüyor.

04.12.2020-Bu bir Aziz Nesin hikâyesi değil; aynıyla vakidir. İlkokul müdürümüzün adı "Satılmış Ordu" idi. Öldükten sonra adının spor salonuna verilmesine Genelkurmay itiraz etti.

03.12.2020- “Türkiye'de yargının sefaletini iki kelimeyle anlat” deseniz şöyle derim: “İrfan Fidan…”

02.12.2020- AKP'li Özkan ve MHP lideri Bahçeli peşpeşe, Kılıçdaroğlu’nun “milli güvenlik sorunu” haline geldiğini söylediler. Biri milli güvenlik sorunu haline gelmiş ise yapılması gereken, onun ortadan kaldırılmasıdır.

01.12.2020- Erdoğan nasıl ekonomik yıkımdan damadını sorumlu tuttuysa, Corona felaketini de Bilim Kurulu’nun omzuna yıkıp sıyrılacak. Onlar da “Kariyerimizi böyle bitirmeseydik keşke” diye dövünecekler; ama fayda etmeyecek.

30.11.2020- Türkiye’nin mafya dizisi, baronların siyasete davet edilmesiyle, heyecanlı, bir o kadar da tehlikeli bir finale gidiyor.

27.11.2020- Türkiye, tamamen içine kapanmış ve umudunu Katar’a sattıklarından gelecek paraya bağlamışken, Avrupa’da Türkiye ile ilgili önemli gelişmeler oluyor: İlk kampanya, ülkücülerle ilgiliydi. Önce Fransa, ülkücü dernekleri kapatmaya karar verdi; onu Almanya ve Hollanda izledi. Suçlama aynı: “İnsanları birbirine düşürüp gerilim yaratmak, demokratik düzeni tehdit…”

26.11.2020- Erdoğan neyle suçlarsa suçlasın, hapiste geçen her gün, Demirtaş’ı daha da büyütüyor. Bu “Devran”ın döneceği çok daha iyi anlaşılıyor.

25.11.2020- Despotik rejimlerde liderin yükselmesi, uçan balonun yükselmesine benzer. Düşmemek için, habire ağırlık atılması gerekir.

24.11.2020- 12 Eylül sonrası Ankara’da Mamak kışlasında MHP davasını izlemiştim. Sanıklar, “Biz zindandayız, fikirlerimiz iktidarda” diyordu. Aradan 40 yıl geçti. MHP bugün resmen iktidar ortağı değil, ama fikriyle de kadrosuyla da fiilen iktidarda…

23.11.2020- Artık salonlar alkıştan değil, açlıktan inliyor. Ve Erdoğan’ın eski yol arkadaşları bile, gerçek reformun ancak Erdoğan’sız bir Türkiye’de mümkün olduğunu görüyor.

20.11.2020- Umarım CHP ve iyi Parti yalan söylüyordur; umarım gizliden gizliye de olsa bir anayasa hazırlıkları vardır.

19.11.2020- Bunlar CHP için sınav günleridir. Bitmiş yargıda adalet aramanın ötesinde, tabana güven, tehdit edene korku veren, kararlı tavır gerektirir.

18.11.2020- “Adalet yerini bulsun da gerekirse kıyamet kopsun” diyen Adalet Bakanı: “Gel Diyarbakır’a da gör kıyameti”

17.11.2020- “Devlet konuşur, millet susar.” Al sana hukuk reformu…

16.11.2020- “Batı, Erdoğan’ı gözden çıkarıyor mu?” Bu sorunun cevabına dair önemli işaretler var.

13.11.2020- Kemerlerinizi bağlayın:1 ila 1,5 yıl sürecek, bol sürprizli sezon finaline giriyoruz.

12.11.2020- Sokakta fikrini söyleyen yurttaşı hapsettiğiniz sürece, bakanı da değiştirseniz, IMF’ye gitseniz, sonunuz iflastır.

11.11.2020- Gözden düştüğünü görünce yıllarca beslediği tetikçiler bir kelime etmedi; bir Allah’ın kulu çıkıp “Hastaymışsın, geçmiş olsun” demedi. Savunmak bana mı düşmeliydi. Ayıptır.

10.11.2020- Bugün o babadan oğula ya da damada geçen yönetim anlayışını yıkan liderin ölüm yıldönümü… Onu saygıyla anarken, saltanatın bir kez daha yıkılacağı gün için geri sayıyoruz.

09.11.2020- Albayrak’ın istifa mektubunun sonunda, “Allah sonumuzu hayreylesin” demesi, korkunun eseri… O da biliyor ki, “Sayılı günler tükendi. Yolun sonu görünüyor.”

06.11.2020- Yeni Başkan, bunu başaramazsa, “Trumpizm”, biraz da zorla gömüldüğü yerden çıkıp Amerika’nın ve dünyanın başına dert olmaya devam edebilir.

05.11.2020-Ötekileştirme politikaları, hemen her yerde toplumları birbirine düşman haline getirilmiş 2 cephede topladı. Gezegenimiz, gri bölgelerini kaybediyor.

04.11.2020- Trump sonunda kaybetse bile, yalanlarına inanan bir "yarım Amerika" yaratmayı başardığı için seçimden zaferle çıkmış sayılabilir.

03.11.2020- Kulağa tuhaf gelecek, biliyorum: ama bizim aile Joe Biden’ı tanır. Buluşup konuşmuşlukları vardır.

02.11.2020- İkidir Türkiye ile Yunanistan siyaseten gerilince, Ege’de bir fay hattı kırılıyor ve doğa, savaşı kışkırtan siyasetçilere, “Durun, siz kardeşsiniz” diyor adeta… Bir denizin iki yanında yaşayan, aynı suda yüzüp aynı denizin balığıyla beslenen iki halk, zor günde elini komşusuna uzatarak, dayanışmayla aşıyor gerilimi…

30.10.2020

30.10.2020- Her engele rağmen yarım yamalak da olsa süren demokrasiyi bir “tek adam” rejimine dönüştürmeye çalışan Erdoğan’ın "tek parti diktası"ndan yakınmaya hakkı var mı?

29.10.2020- Ayırmayan buluşturan, farklılıklara saygı duyan, halkıyla barışık, özgürlükçü, çoğulcu, laik, demokratik bir Cumhuriyet’in, Türkiye’nin zengin mozaiği için en uygun formül olduğu yeniden keşfediliyor.

28.10.2020- Erdoğan’ın her seferberlik çağrısında üniformayı çekip koşan CHP'nin neden bir türlü büyüyemediğini anlamak zor mu?

27.10.2020- “Askıda ekmek-torbada çay koalisyonu”, doların 8 lirayı aştığı gün, mutfaktaki yangına kulak vereceğine, Fransız mallarına boykotla uğraşıyor. Çay torbalarının, “Buyur sen iç, keyif çayını” diye gönderene geri atılacağı gün, çok da uzak değil.

26.10.2020- Hristiyan-Müslüman gerginliği, daha genelde Doğu-Batı kutuplaşması, sadece iki taraftaki radikallere yarar. Oysa ezici Müslüman nüfusuyla laik bir Türkiye, bu gerilimin ateşlenmesinde değil, yatışmasında tarihsel bir rol oynayabilirdi.

22.10.2020- Trump, Erdoğan’ı anladı. Putin, Erdoğan’ı çözdü. Avrupa ise, 20 yıldır Erdoğan’ı anlayamadığı için hata üzerine hata yapıyor.

22.10.2020- Siyasetçiye iyi hal kâğıdını halk verir; komutan ya da istihbaratçı değil.

21.10.2020- Denizli Ticaret Odası’nın 2019 raporuna baktım. Karşılaştığım manzara, "Geberbek istiyorum" diyen esnafın isyanının nedenini olduğu kadar Anadolu ekonomisinin halini de ortaya koyuyor.

20.10.2020- Bodrum’da çektirilip gururla servis edilen derin devlet fotoğrafı, Susurluk Skandalı’nın 2000’lerdeki uzantısıdır. 40 yılda, 1000 operasyonda binlerce yargısız infaz yapmış, hukuk devletinin kuyusunu kazmış bir kadronun, “Yıkılmadık, ayaktayız” fotoğrafıdır.

19.10.2020- MHP, uzun zamandır tahmin edilen niyetin adını koydu: “Berberoğlu hadisesinde asıl yargılanması gereken kişi, Kılıçdaroğlu’dur” dedi. CHP’nin temkinli tavrı, iktidara "Berberoğlu tamam, sıra Kılıçdaroğlu’nda” deme cüreti veriyor.

16.10.2020- “Dünyanın en büyük ve en kaliteli terörist nüfusuna sahip ülkesi”yiz.

15.10.2020- Tarih kürsüsünden seyrediyoruz hallerini: İşledikleri suçların, yaptıkları kötülüklerin cezasını biliyorlar. İçerde ve dışarda yolun bittiğini görüyorlar. Suçluların telaşı içindeler. O yüzden ışıktan korkuyorlar. Biz korkmuyoruz; sizden korkan, sizden beter olsun.

14.10.2020 - Önce Erdoğan, Meclis Başkanı Şentop’la görüştü; yasama ve yargıya talimatlarını verdi. Sonra Şentop, "ilk mahkemesinin kararı önemli” dedi. Bir saat sonra, 14. Ağır Ceza, Cumhurbaşkanı’ndan aldığı güç ve yetkiyle, Anayasa Mahkemesi kararını, yani hukuku tanımadığını ilan etti.

13.10.2020- Güvenliğiniz tehlikeye girerse polise şikâyet edersiniz. Ya güvenliğinizi tehdit eden bizzat polisin şefiyse..? O zaman bizzat İçişleri Bakanı, ciddi bir güvenlik sorununa dönüşmüş demektir.

12.10.2020- Son Sayıştay raporu, AKP’nin nasıl ihaleler aracılığıyla, yandaş müteahhitlere rant aktardığını belgeledi. TÜSİAD, CHP'nin kamulaştırma sözünden değil, bu rant yiyicilerden endişelenmeli.

09.10.2020- Muhalefet liderleri birbirlerine nezaket ziyareti yapıp “Yanlış anlaşılmasın, ittifak filan yok” diyorlar ısrarla… Bu umutsuzluğu yaymak için basın toplantısına ne gerek var ki?

08.10.2020- Asıl üzücü olan, büyük evimize, yani ülkemize el konmuş olması… Onu karanlığın elinden kurtardığımızda sadece biz değil, hepimiz evimize kavuşacağız.

07.10.2020- İlk kez Alman gazeteciler, “Erdoğan’dan sonra ne olacak” diye sormaya başladı. Van’da helikopterdeki görevli, devletin koruyacağından emindir; ama buralarda neye yol açtığını da bilse iyi olur.

06.10.2020- Türkiye'de birbirine uzak durmuş kimi aydın çevrelerin, karşılaştıkları ortak baskı karşısında ve ülkelerinden uzakta, “O varsa ben yokum” tavrından vazgeçip birarada tepki ve mücadele vermeyi -nihayet- başarıyor olmaları, gecikmiş ama önemli bir adım.

05.10.2020- Almanya'nın Ankara'daki 5 yıllık büyükelçisi Martin Erdmann, “Erdoğan’ın Nefesi Kesildiğinde” başlıklı makalede şöyle yazdı: “Bir süredir mevcut sistemin çöküşünün işaretleri var. Stratejik dikkat, Türkiye’nin mevcut liderliğinin gücünün tükendiği güne odaklanmalı.” İlk kez bir Alman diplomat, bu netlikte bir “ertesi gün”den söz ediyor.

02.10.2020- Helikopterden insan atıp hesabı sorulmayacak sananlara, Vietnam Savaşı’nı okumalarını veya Adolf Eichman filmini izlemelerini tavsiye edelim. “Sonuçlar” bölümü, özellikle onları ilgilendiriyor.

01.10.2020- AYM, ulaştığı gücün sarhoşluğuyla hukuku hiçe sayarak hükmetmeye kalkışmış bir iktidarın, yeniden ülkenin başına musallat olmaması için 1961 Anayasasına konmuş bir fren mekanizmasıdır.Şimdi aynı despotik anlayış, ulaştığı gücün sarhoşluğuyla hukuku hiçe sayarak Anayasa Mahkemesi’ne saldırıyor.

30.09.2020- Cübbeli Ahmet’in “2000 Selefi dernek silahlanıyor” iddiasıyla başlayan tartışma, savcılıkta derneklerin ismini vermeyince söndü. Oysa içerden, son derece önemli bir uyarıydı.

29.09.2020- Her şeyde olduğu gibi hakarette de çifte standardımız var: Dış politikayı eleştirmek, adam boğazlamaktan ağır suç… Muhaliflere eleştiri yasak, ama iktidar ve tetikçilerine küfür serbest…

28.09.2020- Yakın tarihte damgası olan 5-10 kişinin biraz sağduyu göstermesi ile 27 Mayıs’ı, 12 Eylül’ü, Erbakan’ın, Erdoğan’ın iktidarını yaşamayabilirdik. Bugün aynı sorumluluk, muhalefet liderlerinin sırtında...

25.09.2020- Nerede kritik dava varsa oraya gönderilen bir ‘Mobil cezalandırma heyeti’ oluşturuldu: Demirtaş'tan Kaftancıoğlu'na, Hrant Dink'ten, akademisyenlere, Sözcü'den ÇHD'ye ceza yağdırıyorlar.

24.09.2020- Türkiye’nin bir polis devleti olmasını isteyenler ile hukuk devletine sahip çıkanlar arasında bir kavgaya tanıklık ediyoruz. Polis devletini İçişleri Bakanı Süleyman Soylu temsil ediyor; hukuk devletini Anayasa Mahkemesi Başkanı Zühtü Arslan…

22.09.2020- Ankara Keçiören’deki hastanede sağlık çalışanlarının hasta yakınlarından korunmak için can havliyle kendilerini bir odaya kapatıp barikat kurmaları, yeni Türkiye’yi özetleyen bir manzara… Sadece zorbalığın sözünün geçtiği bir “gücü gücüne yetene” rejimi yarattılar. Zorba kapıya dayanmış, Sağlık Bakanı hala, “Devlet geçit vermeyecek” diyor.

22.09.2020- Zulüm zaten korkunç, ama daha da korkuncu oldu: Zulme alıştık. Askerler, insanları helikopterden atıyor. Normal karşılıyoruz.

21.09.2020- Bu akşam ÖzgürüzRadyo’nun “Türkiye Nereye” programında Rabia Naz dosyası açılıyor. Bir kasabadaki küçük bir kızın ölümü, bize Türkiye çapında yaşanan hukuksuzluğun ve ağır vicdan kaybının bir mikro örneğini sunuyor.

18.09.2020- Halkın asırlık birikimine el koyup tüketmiş, ülkenin toprağını ormanını, gölünü geyiğini, Cumhuriyet’in asırlık kurumlarını satmış bir iktidar, bizim evimize göz dikmekten çekinmez elbet… Ama nihaî hükmü, tarih verecektir.

17.09.2020- Cumhurbaşkanı’na hakaretten yargılananların sayısı patladı. Erdoğan böylece Türkiye tarihinin en çok hakaret edilen cumhurbaşkanı unvanına kavuştu.

16.09.2020- Ankara’da, Erdoğan sonrası için ağır ateşte bir rehabilitasyon hükümeti pişiriliyor.

15.09.2020- Şimdi Anayasa Mahkemesi Başkanı’na düşen, sabah bisikletine atlayıp işe gitmek ve devletin hem hukukun üstünlüğünü, hem de yurttaşının güvenliğini sağlamak zorunda olduğunu, İçişleri Bakanı’na hatırlatmaktır.

15.09.2020- Şimdi Anayasa Mahkemesi Başkanı’na düşen, sabah bisikletine atlayıp işe gitmek ve devletin hem hukukun üstünlüğünü, hem de yurttaşının güvenliğini sağlamak zorunda olduğunu, İçişleri Bakanı’na hatırlatmaktır.

14.09.2020- Erdoğan'ın tek çaresi ülkeyi sürekli savaş gerginliğinde tutup güç devşirmek ve kendi kaderini Türkiye'ninkiyle aynı göstermek. Büyük avantajı, bu yalanı kabullenen bir muhalefeti olması...

12.09.2020- Normal ülkelerde tehdit altında olan, polisi arar. Ya İçişleri Bakanı, ülke için bir güvenlik sorununa dönüştüyse…? Size kendi canınızı kurtarmaya çalışmak düşer.

11.09.2020- Hükümet, illegal operasyonlarını gizlemek ve hesap sorulmasını önlemek için gazetecileri cezalandırarak yıldırmaya çalışıyor. Olsun. Biz işimize bakalım ve sormaya devam edelim.

10.09.2020- Dağılan muhalefet, 2015'te iktidarı sandıkta tek başına seçim kazanamaz hale getirmenin bedelini ağır ödedi. Türkiye’yi kana buladılar. 4 yıldır hapiste olan Figen Yüksekdağ'dan mesaj var.

09.09.2020- Evren'den Erdoğan'a her dönemin muktedirleri basına baskı geleneğini sürdürüyor, ama sonuçta onlar birer zalim olarak tarihe kaydolurken, zor dönemde cesaretle ses veren gazeteciler, birer itibar anıtı olarak anılıyorlar. Tıpkı Erbil Tuşalp gibi…

08.09.2020- 50'li yılların, 6-7 Eylül'ün belgeselini yapmış biri olarak iktidara tavsiyem, linçi kışkırtmaması, hele idam lafını hiç ağızına almamasıdır. Bu işlerde son pişmanlık, fayda etmiyor çünkü…

07.09.2020- Spano'nun gezisinin siyasi, mali ya da şahsi gerekçeleri yakında ortaya çıkacaktır. Ama Türkiye’de hukuktan umudu kesenlerin son durağı haline gelen AİHM’in çiğnenen onurunu yeniden kazanması hayli zor olacaktır.

05.09.2020- İnanması zor biliyorum, ama ben, AİHM Başkanı Spano'nun ziyaretinde hukuk dışında bir unsurun etkili olduğunu düşünmeye başladım: O da para…

04.09.2020-Samimi Müslümanların, Netflix dizilerindeki öpüşme sahnelerine gösterdiği tepkinin bir kısmını, “Allah, Peygamber” deyip çocuklara tecavüz eden tarikat şeyhlerine göstermesi lazım

03.09.2020- Erdoğan’ı, kendi sarayında şakşakçılarıyla başbaşa bırakmak ve alternatifine odaklanmak lazım. Umutlu olmak için yeterli nedenimiz var.

01.09.2020- Ağustos sonu itibarıyla Erdoğan’ı destekleyenlerle desteklemeyenler neredeyse başabaş hale gelmiş durumda… Yani? Sarayın acilen bir krize ihtiyacı var.

01.09.2020- Soylu’nun derdini anlıyoruz: Trene geç bindiği için, en aşırıya gidip sarayın gözüne girmeye Erdoğan’a ettiği hakaretleri unutturup kendini affettirmeye çabalıyor.

31.08.2020-Alman yargısı, ırkçıların gösterisine izin verdi. Almanya’yı şimdi, Türk demokrasisinin yenilgisiyle sonuçlanan, zorlu bir tartışma bekliyor: “Demokrasi, kendisini yok etmek isteyenlere hizmet edebilir mi?”

29.08.2020- Bugün katlettikleri adalet için yarın yalvaracaklar; görmüyorlar. Olan, yarın kurulacak adalet düzeni için bugün canını veren canlara oluyor.

28.08.2020- Hükümete bağımlı yargıdan umudu kesen herkes, hakkını sosyal medyada arıyor. Ve bu sanal halk mahkemesi, yanlış kararları düzeltebildiği gibi, kendisi de çok yanlış kararlar verebiliyor.

27.08.2020- Şimdi bize düşen, mezardaki bir genç kadının, onun gözü yaşlı anne-babasının ve potansiyel kurbanların çığlığı olmak, “Bana bir şey olmaz” diyene de hiçbir suçun cezasız kalmayacağını göstermektir.

26.08.2020- Yedi yıl önce her türlü milliyetçiliği ayaklar altına aldığını açıklayan Erdoğan, Malazgirt Zaferi’nin yıldönümü münasebetiyle milliyetçiliği ayağının altından alıp başının üstüne koydu.

25.08.2020- Fatih Portakal, ağır hükümet baskısı altında görevini bırakarak, hem kendi canını, hem FoxTV’yi kurtarmış oldu. Ancak istifası, son dönemin basın tarihine bir başka teslimiyet hikâyesi olarak yazıldı.

24.08.2020- Merkel, 2021’de siyasete veda ediyor. Trump, açık ara geride görünüyor. Merkel’siz bir Avrupa ve Trump’sız bir Amerika, Erdoğan için bir kabus senaryosu…

22.08.2020- Şu aralar “İktidarın müjdelerine sevinmeme suçu” diye bir suç var biliyorsunuz; o yüzden hepimiz sevinmiş gibi yapmak zorundayız.

21.08.2020- Erdoğan öncesi yalan tekeli, merkez medyanın elindeydi. Erdoğan medyayı sadece satın almadı, onun yalan tekelini de devletleştirdi.

20.08.2020- Devlet tecavüzcüye kalkan olmaktan vazgeçip mağdurun safına geçmedikçe, ne tecavüz önlenir, ne tecavüzcülerin cüreti biter.

19.08.2020- Hulusi Akar, mezarlık ziyaretinin fotoğrafını mahkeme eliyle sildirmek istiyor. Onların “unutulma hakkı” varsa, bizim de “unutturmama sorumluluğumuz” var.

Ankara, iç politik hesaplarla dışarda maceraya giriştikçe, karşısındaki cepheyi birleştirip büyütüyor; kendisi de giderek daha derin bir yalnızlığa gömülüyor. (18.08.2020)

17.08.2020- Yani Erdoğan’ın antiemperyalizmi, “Biden’a kaplan, Trump’a kedi” bir tavırdan ibaret… Bugünkü Biden tepkisi de, hem içerde milliyetçi tabanı hoş tutma hevesinden, hem de “Demokratlar iktidara gelirse ne yaparız” kaygısından kaynaklanıyor.

14.08.2020- Günümüz dünyasında bilgiyi, haberi, sansürle engelleyemezsiniz. Günahlarınızı “milli güvenlik” gerekçesinin ardına saklanmanız da kar etmez.

14.08.2020- Hareket daha çok yeni, ama şu ana kadar, İnce hareketinin önündeki ilk engel, İnce’nin kendisi gibi görünüyor.

13.08.2020- Bazen ateşle fazla oynamak, evi yakabilir. O yüzden iktidar, bir gaza, bir frene yüklenip, Akdeniz'deki gerginliği kontrol altında tutmaya çalışıyor.

12.08.2020- 12 Eylül öncesi, ellerinde ölüm listeleriyle solcu avına çıkan infaz ekibi, 40 yıl sonra bugün, toplumun hafızasızlığına güvenerek sahnelere dönüyor.

11,08.2020- “Seçimle gitmeyecekler” yılgınlığı yaymak yerine, nasıl gideceklerini tarif etmek ve ona göre örgütlenmek lazım…

10.08.2020- Özgürüz Radyo’daki “Türkiye Nereye” programı için Aslı Erdoğan’la buluşup söyleştik. Bugün dinleyeceğiniz söyleşide, iki sürgün, Berlin’in bir parkında sürgünü, sürgünlüğü konuştuk.

08.08.2020- Süleyman Demirel’den bizzat duymuştum bu sözü: “Siyasette nasıl geldiysen, öyle gidersin.” AKP, kendisini iktidara taşıyan ekonomik krizle gideceğe benziyor

06.08.2020- İki yıldır hapiste olan Kürt kökenli Almanya yurttaşı Hozan Cane'nin yargılanmasına yeniden başlanıyor bugün. Ortada hukuk olmadığından yine Türkiye'yle rehine pazarlığı yapıldığına dair söylentiler bol.

05.08.2020- Gazeteci Saygı Öztürk’ten öğrendiğimize göre Muharrem İnce bu aralar telefonunu evde bırakıp bahçede oturuyormuş. Hiçbir gazeteciyle görüşmüyormuş. Saygı Öztürk de zar zor, “çok yakınındaki bir siyasetçiyle” konuşmuş, soruları da o cevaplıyormuş...

04.08.2020- ABD Başkanı Trump ile Erdoğan, birbirlerinin politik ikizi gibi… Kimileri onlardan “Recep Trump Erdoğan” diye söz ediyor.

31.07.2020- #Twitter ve #Facebook’un bazı yetkilileriyle #SosyalMedyaYasası’nı görüştüm. Hükümetle açıktan polemiğe girip durumu daha da kötüleştirmek istemiyorlar. Ama Ankara’ya temsilci atama ve ellerindeki veri tabanını Türkiye’ye taşıma dayatmasına uyacak gibi de görünmüyorlar.

30.07.2020- Yabancı yatırım, iktidarla birlikte düşüşe geçti. Bir dönem birbirini vareden bu ikili, şimdi dövüşerek birbirlerini aşağı çekiyorlar.

29.07.2020- #Sosyalmedya'nın aç kapa düğmesi Saray’a bağlandı. Erdoğan’ın 17-25 Aralık’ı unutturma hakkı var artık. Peki, bizim unutmaya hakkımız var mı?

28.07.2020- Siyasal İslamcılar, Ayasofya açılışından cesaretle çıtayı yükseltti: Şimdi Hilafet ilan edilmesini istiyorlar. Olur mu? Benim cevabım basit: Biz izin verirsek olur.

27.07.2020- Erdoğan #OsmanKavala'yı esir tutarak, Batı ile Türkiye sivil toplumu arasındaki en etkin bağlardan birini kesmek ve hem Batı dünyasına, hem sivil topluma, hem yabancı vakıflara, hem yerli sermayeye korku salmak istiyor.

23.07.2020- İslamcı hareketin son dönemdeki en büyük siyasal şovu bu… Hadi buyrun Lozan'ın cenaze namazına...

22.07.2020- 40 yıl önce bugün katledilen Kemal Türkler’in “Ulusal Demokratik Cephe” çağrısı hala güncel...

21.07.2020- AKP, sosyal medyaya sansür getiren kanun teklifini dün Meclis’e sundu ve açıkça Twitter’a, “Ya gel teslim ol ya da ben seni burada yaşatmayacağım” dedi. Yasa ilk bakışta makul bir gerekçeye dayanıyor: Sosyal medyada hakaretten, yalan haberden geçilmiyor; ama bunlara izin veren platformların Türkiye’de temsilcisi yok. Hükümet istiyor ki temsilci atasınlar, hesap verebilir olsunlar.

20.07.2020- Erdoğan, 5 gün önce darbe girişiminin bastırılışını kutlamıştı; bugün kendi darbesinin başarısını kutluyor. 15 Temmuz’da asker süngüsünden kurtulan Türkiye, 20 Temmuz’dan beri polis copuyla yönetiliyor. Ben fark göremiyorum; ya siz?

18.07.2020- Erdoğan 3 ay önce Korona'dan söz ettiği bir konuşmada, "Ülkemiz sadece bu virüsten değil, aynı zamanda medya ve siyaset virüslerinden de kurtulacak" haberini vermişti. Cumhurbaşkanı'nın muhalefete "nihai çözüm" formülü, o gün ortaya çıkmıştı...

17.07.2020- "Herkes size yalan söylüyorsa, bunun sonucu insanların yalana inanması değildir; artık hiçbir şeye inanmaz hale gelmesidir.”

15.07.2020- MİT'in darbenin önünü açan 10 vahim hatası

15.07.2020- "Dünyanın bu halini görmek istemezdim" Bir yazar için ne acı bir final cümlesi… Adalet Ağaoğlu, insanlık karşısında onurumuzu kurtarmaya çalışanlardan biriydi.

14.07.2020- Bir kez daha gördük ki, Türkiye’nin asıl sorunu, İslamcıların cüreti değil, laikliğin savunmasızlığı…

13.07.2020- Erdoğan Ayasofya kararıyla istediği sonucu alabildi mi? Sanmam. Eski bir müzenin camiye çevrilmesi, işsiz birinin eve ekmek götürmesiyle kıyaslandığında hala çok cazip bir oy verme gerekçesi gibi görünmüyor.

10.07.2020- İktidarın Ayasofya politikası ve Danıştay'ın kararı: "Kılın namazınızı, kesin avazınızı"

10.07.2020-90’larda Sakarya denilince aklımıza faili meçhul cinayetlerin işlendiği ölüm üçgeni gelirdi. Bugün Sakarya, faili besbelli cinayetlerin yurdu olarak çıkıyor karşımıza… “Cinayet” diyorum çünkü bu kadarına “ihmal” ya da “kaza” denemez.

09.07.2020- Ankara’nın Libya’da karşı karşıya geldiği Rus ayısıyla restleşmesi, tatsız finale doğru ilerliyor.

08.07.2020- İki insanlık hazinesini peşpeşe yitirdik: Biri halkının destanını, dilinde taşıyan bir dengbej… Diğeri asırlık bir medeniyetler köprüsü…

07.07.2020- 2016- 2018 arasında 1 milyon 56 bin kişi, terör örgütü üyeliğinden soruşturmaya uğramış.” Aileleriyle en az 4 milyon insan eder. Türkiye dünyanın en kalabalık terör örgütüne sahip ülkesi haline geldi.

06.07.2020- Erdoğan, bir süre önce “Twitter mıtitter, hepsinin kökünü kazıyacağız” demişti. Mavi kuşla girdiği savaşın sonunda bunun tam tersi olursa şaşmayın.

02.07.2020- Yandaş hale getirdikleri gazetelere, televizyonlara ne olduysa, düşledikleri “Yandaş Twitter” ve “AKFlix”e de o olur. Ama gerçek, ortaya çıkmanın bir yolunu bulur.

01.07.2020- Hamza Salih’in doğumuyla “Bebek mamasına alarm” haberi aynı gün geldi. En az Hamza Salih kadar beslenmek her çocuğun hakkı, onları beslemek de, sosyal devletin görevidir.

30.06.2020- Sözcü muhabirinin verdiği "Zekeriya Öz Almanya'da yumruklandı" haberini Hürriyet muhabiri yalanladı. Tanık yok, görüntü yok, detay yok. Peki nereden çıktı bu yumruklanma haberi?

29.06.2020- "Z Kuşağı"nın, Trump ve Erdoğan gibi baskıcı liderlere karşı yaratıcı aktivizminden ve özgürlük tutkusundan umutlu olanlar çok… Benim gibi…

25.06.2020- Gazeteci tutuklamalarının çoğunun ardında, hükümetin yurtdışı operasyonları var: Suriye, Irak, Libya’da yaptıkları kirli işler bilinmesin istiyorlar.

24.06.2020- Erdoğan’ın kendi tarihinden biliyor olması lazım ki, siyasetçiye fikirlerinden dolayı verilen ceza, onu unutturmak şöyle dursun, siyaset siciline altın harflerle yazılıyor; onu daha da yukarılara taşıyor.

23.06.2020- Sonunda yaşadığımız devrin adını Hüsamettin Cindoruk koydu: “Ara rejim.”

22.06.2020- Erişim yasağından sonra hızla yeniden devreye soktuğumuz radyomuza ilgi daha da arttı. Yeni adresimiz ozguruz21.org’da buluştuğumuz dinleyicilerimize sonsuz teşekkürler. Bir kez daha gördük ve gösterdik işte: Özgürlük, yasaklanamaz!

Can Dündar’ın yeni kaybettiğimiz Hamdi Gezmiş’le, haftalar süren söyleşisinden kısa bir bölüm...

19.06.2020- Öyle bir dosya ki, Erdoğan tabutuna çiviler çakıp gömmeye çalıştıkça mezardan çıkıp karşısına dikiliyor. 17-25 Aralık yolsuzluk dosyasından söz ediyorum. “Asrın skandalı”, Türkiye’de birkaç bakanın istifasıyla kapatılmıştı. O bakanlar sonradan güzel görevlere atandılar. Normal bir ülkede hükümeti topyekün Yüce Divan’a sürükleyecek dosyadan sadece o incelemeyi başlatan savcılar, operasyonu yapan polisler ve ayrıntıları yazan gazeteciler cezalandırıldı. Ama ne yapsalar bitmiyor işte; mızrak çuvala sığmıyor.

18.06.2020- Onu böyle tanımlayabilirim ancak: “Deniz’in kıyısındaki adam…” Biz onu abisi Deniz Gezmiş’in vasiyetinden biliyorduk: “Kitaplarımı Hamdi’ye verin” diye yazmıştı giderayak… “Bilim adamı olmasını istiyorum” diye de eklemişti. Ne ağır vasiyet… Deniz’e dair çok ayrıntı öğrenmiştik, ama sonra o kitapların ne olduğunu, Hamdi’nin bilim adamı olup olamadığını sorgulamamıştık. 8 sene önce, bir 6 Mayıs töreninden sonra Hamdi Gezmiş’le sohbete oturduğumuzda onun nasıl Deniz’le yaşadığını, abisinden kalan anılara nasıl sadakatle sahip çıktığını fark etmiştim.

17.06.2020- Aziz Nesin’in 1946’da çıkardığı “Marko Paşa”, kapatıldıkça başka isimle yeniden çıkardı. En son “Malum Paşa” çıkmıştı. Biz de “Malum Sultan”a aynı yöntemle direnmeye çalışıyoruz.

16.06.2020-Erdoğan, beraber yürüdüklerinin hemen hepsini yarı yolda bıraktığı halde "beraber ıslandık" şarkısını söylemeyi sürdürüyor. Muhalefetin beraber ıslanması için daha ne kadar TOMA suyu lazım?

15.06.2020- Türkiye, sonunda dünya devlerinin yanında yer buldu kendine: Twitter, Rusya ve Çin’le birlikte Türkiye’nin trol ordularını da deşifre etti Cuma günü… Onları “devlet bağlantılı bilgi yayma operasyonu yapmak”la suçladı ve hesaplarını kapattı. Twitter’ın 10 gün önce ABD’de Trump’ın mesajlarına “teyit uyarısı” koyduğunu da hatırlatarak artık Erdoğan’ın “devler ligi”nde oynadığını söyleyebiliriz.

11.06.2020-İlker Başbuğ’un 4 ay önce katıldığı bir televizyon programında söyledikleri yüzünden ifadeye çağırılması önemli gelişme… İki soru sormak lazım: 1)AKP, emekli bir generalin söylediklerinden neden bu kadar rahatsız oldu? 2)Başbuğ neden konuşmasından 4 ay sonra ifadeye çağrıldı? İsterseniz bu sorulara yanıt ararken, önce demecin verildiği konjonktürü hatırlayalım: Erdoğan, 15 Temmuz sonrası yakınlaştığı Putin’le 2017’de S-400 anlaşmasını imzalamış, Türkiye Batı’dan kopma noktasına gelmişti. Ama Şubat’ta, İdlib’deki saldırı ile işler değişti. Tam o günlerde ABD’nin etkili düşünce kuruluşu Rand Cooperation,Silahlı Kuvvetler’in orta kademesindeki subayların rahatsızlığından söz etti.

10.06.2020- Geçen gün sosyal medyada vardı bu başlık… Bir Rus uzman küçük ipuçları vermiş: Eğer telefonunuz aniden ve kendiliğinden açılıp kapanıyorsa, uyku modunda bile çok fazla ısınıyorsa, bataryası çabucak bitiyorsa, konuştuklarınıza dikkat etmenizde yarar varmış. Çünkü bu belirtiler, arka planda kuyunuzu kazmaya çalışan bazı programların çalışmakta olduğuna delaletmiş.

09.06.2020- Bu da yeni moda: Suç bulamazsan “casusluk”la suçla… Onu kanıtlama imkânı yok nasılsa… Sen at iftirayı; o, casus olmadığını kanıtlasın… İyi biliyorum; çünkü MİT TIR’ları davasında mahkemenin delil yokluğundan vazgeçtiği iddiada Yargıtay ısrar ettiği için, halen casusluk suçlamasıyla yargılanıyorum. Yargıtay diyor ki; “Suriye’nin Birleşmiş Milletler Daimi Temsilcisi, senin haberi okumuş ve Türkiye’yi şikâyet etmiş.” Eeee? “Demek ki sen casussun.”

08.06.2020- Şimdi heyecan verici projemiz beyin göçüyle yurtdışına çıkanlarla , #Özgürüz çatısı altında bir düşünce kuruluşunda buluşarak Türkiye’nin geleceğine dair politikalar üretebilmek.

04.06.2020- Kamu düzeni” dedikleri, Saray’ın kurduğu çıkar düzenidir. Buna yönelik her itiraz, karşısında Erdoğan’ın “kahverengi gömlekliler”ini bulacaktır. Kurulan, İran’daki ahlak polisine, mahallenin ahlak bekçisine, Gestapo’nun milisine benzer, silahlı bir kolluk gücüdür.

03.06.2020- Despotik liderlerin, baş edemedikleri siyasal krizler ya da kontrol edemedikleri toplumsal tepkiler karşısında sığındıkları iki barınak var: Kutsal kitap ve cop…

02.06.2020- Merkez politikanın şu tehlikeyi görmesi lazım: Seçmen, seçimden umudu kesmeye başladı. Diyarbakır'ı düşünün: Oy verdiler, başkanları hapse atıldı, yerine kayyum atandı. Sırada İstanbul var. Bu durumda bir daha sandığa gitmeye değer mi?

01.06.2020- 7 yıl önce Gezi’den ve bugün ABD’den öğrendiğimiz şey şu: Kendi iktidarını korumak için insan canını hiçe sayan despotlara ve onların polis şiddetine, karşı koyabilmek için örgütlü ve küresel bir direnç hattı şart…

21.05.2020- Hep birlikte direnmezsek, yargıcı, savcısı, polisi, milisiyle yüklenen bu baskıya dayanabilmemiz zor. “Birimize yapılan, hepimize yapılmıştır” diyerek ortaklaştığımızda ancak; değişecek tarihin akışı…

20.05.2020- Başta darbe söyleminin, halkı korkutup sindirmeye yönelik bir kampanya olduğunu düşündüm, ama galiba iktidar sadece korkutmuyor, aynı zamanda gerçekten korkuyor.

19.05.2020- Milli mücadelenin kadrolarını, Bandırma'nın yolcularını ve kurtuluşa önderlik eden Mustafa Kemal Atatürk’ü minnetle anıyoruz bugün… Bize düşen, o direniş ruhunu, 1 asır sonra aynı kararlılıkla yaşatmaktır.

18.05.2020- Hani mezarlıktan geçenler korkudan ıslık çalar ya… İşte iktidar da çokça gürültü yapıp hem halkı iyice korkutmaya, hem kendi korkusunu yatıştırmaya çalışıyor.

14.05.2020- Toplum yalana doydu, hakikati arıyor. Şimdi önemli olan, hakikati söylemeye cesareti olan kanalları ve gazetecileri savunmak… Onların da susturulması, yalanın nihai zaferi anlamına gelecek çünkü...

13.05.2020- Dün insan hakları savunucusu Akın Birdal’a düzenlenen silahlı saldırının yıldönümüydü. O günü çok iyi hatırlıyorum: 12 Mayıs 1998… Ankara Devlet Güvenlik Mahkemesi’nde duruşmamız vardı. “Düşünce Özgürlüğü” kitapçığı çıkmıştı. Yasaklanan bazı yazılar, o kitapta toplanmıştı. Biz de, “Düşünce suçsa, biz de suçluyuz” diyerek yazılara imzamızı atmış, tabii kendimizi mahkemede bulmuştuk.

12.05.2020- Geçen hafta Maliye Bakanı Albayrak, yabancı yatırımcıları ikna için yaptığı toplantıda, Türkiye’nin likidite sıkıntısını çözmek için, ABD ile görüştüğünü söylemişti. Mart’ta Erdoğan’ın da Trump’tan Türkiye’nin, Amerikan Merkez Bankası FED’in swap hattına dahil edilmesini istediği biliniyordu. Bu, çöküşe geçen Türk ekonomisinin