In deze nieuwe podcast daal je samen met Stefan Stasse af in een goudmijn vol verhalen. Waargebeurde, en door de mensen zelf vertelde verhalen over mooie momenten, droevige ontwikkelingen, hilarische of betekenisvolle gebeurtenissen in een mensenleven. Gemaakt door Heleen Hummelen. Je vindt de podcast Goudmijn vol verhalen in je favorieten podcast-app.

Als ik Paul Simon ontmoet zegt hij: ik wil jouw jasje. Dat komt goed uit, want ik wil ook iets van hem. Bijvoorbeeld: weten of hij Art mist. Er volgt een lange Sound Of Silence... Er zijn 50 manieren om een vriend in de steek te laten. Art Garfunkel, al sinds zijn 10e vriend van Paul Simon, ging naar Mexico om te filmen en liet Paul als enige levende ziel in New York achter. Art vond dat duo niet genoeg en ging op meer paarden wedden. En als hij dan na maanden terugkwam wilde hij nog wel bepalen welke liedjes er op Bridge Over Troubled Water kwamen. Het zou hun laatste album samen worden... of was het gewoon Paul eerste solo-album? De scheidingsjaren van een legendarisch duo.

Toen ik met Beatle George Harrison in een limo langs de Amsterdamse gracht reed riep hij: daar sprongen ze het water in om naar onze rondvaartboot te zwemmen. Zo populair waren de Beatles in 1963. Niet bij mijn vader, die ouderling was en al die beatbands met lang haar des duivels vond. En hier zit ik dan, één generatie later, en als ik tegen George enthousiast begin over punkbands haalt hij zijn neus op. “Afschuwelijk! En die punks maken herrie!”Ooit maakten de Beatles herrie in clubs in Hamburg. Ik ben er gaan kijken. De Starclub van toen is nu sexclub Salambo. Caroline, een omgebouwde man uit Brazilië, is er de topattractie. Die nacht zal ik bij haar op haar kamer luisteren naar haar verzameling albums van Herman van Veen. Je moet er wat voor over hebben om even te kunnen verblijven in het appartement waar ooit de Beatles woonden! Ik sprak hun eerste manager in Liverpool, Allan Williams, die deze lastige jongens weg gaf aan Brian Epstein, een maand voor ze wereldberoemd werden. De Man Die De Beatles Weg Gaf heet zijn boek. En in dat boek lezen we hoe John Lennon in een Arnhemse muziekwinkel een dure mondharmonika stal, waarop hij zijn eerste hit, Love Me Do, zou spelen. Die ben ik alsnog even gaan betalen. The Beatles –het hele verhaal uit Liverpool en Hamburg hoor je in Soundcheck, de Starcast van Peter van Bruggen. Inclusief degenen die jammerlijk de boot misten. Je vind Soundcheck via de NPO Radio 5 App of je favoriete podcast-app.

Februari 1983. Buiten de Rietveldvilla van Rob en Belinda in Bosch en Duin ligt een man in de struiken. Ze zijn aan hem gewend. Het roddelblad waar hij voor werkt zijn ze gaan beschouwen als een noodzakelijk kwaad. Je kan niet mèt hen, maar ook niet zonder hen. In de keuken staat Belinda, die nu elk moment haar baby kan krijgen, lamskoteletten met mosterdsaus te maken. Ik sta met Rob de Nijs voor het raam. Zwaait hij nou naar de fotograaf? Eigenlijk staan we ook gewoon in een etalage, zo groot is dit raam. “Nu zie je ze eerder omdat het winter is,” zegt Rob met een flauwe glimlach. “Omdat de struiken niet zo begroeid zijn.” Hij schenkt een glas cognac voor me in en laat me het etiket zien. “Dit is nog een van de weinige soorten cognac die ze op natuurlijke manier laten rijpen.” Vele jaren later, als Rob zijn 75e verjaardag viert, zal zijn jongere broer Bert over hem zeggen: “Toen Rob in die villa woonde toen kon het niet op. Hij kocht dure pakken en dan van elke kleur één. Endan zei hij: hier in de buurt is een mooie villa te koop. Hij realiseerde zich niet dat ik na de Lords een gewone Nederlander ben gebleven en bij een baas ben gaan werken. Ik kon dat echt niet betalen.” Bert de Nijs speelde gitaar in de Lords, en bleef achter toen Rob het solopad koos. Rob haalt een flesje rosé uit de keuken. “Normaal is rosé een mengsel van rode en van witte wijn, maar dit is een van de weinige echte rosés. Deze is zelfs geschonken ’s avonds bij dat banket na de inhuldiging van Beatrix. Proef maar eens.” Hij kijkt me afwachtend aan als ik een slok neem. Als ik goedkeurend heb geknikt staat hij op en zet een plaat op. I Love You’s. Hartstochtelijk liefdesmuziek van Lee Clayton. “Deze plaat hebben we avondenlang op ons zolderkamertje zitten draaien, Belinda en ik,” zegt Rob. “Dit is waar het allemaal mee begon. Ik wilde haar alleen die plaat maar even laten horen en ik ben nooit meer bij haar weggegaan.” Nou ja, zeg nooit nooit! De scheiding werd breed uitgemeten in de bladen. Over de villa, waar ik nu dus aan de varkenshaas met mosterdsaus zit, en luister naar I Love You’s van Lee Clayton, over die prachtige Rietveldvilla werd in diezelfde bladen afschuwelijke foto’s gepubliceerd waarin de ratten in het vuil rondrenden. Foto’s gemaakt door Rob, die wereldkundig wilde maken in welke vervuilde staat zijn prachtvilla verkeerde nadat hij er was weggegaan. Later zou Belinda haar intense verdriet over zijn ontrouw en de breuk tussen hen verwerken in songteksten die hij zó mooi kon vertolken dat ze wel eens dacht: als je mij zo goed begrijpt, waarom ben je dan weg gegaan? Het verhaal van Rob is te horen in Soundcheck, de Starcast van Peter van Bruggen. Elke podcast het weerzien met een oude bekende van NPO Radio 5.

“Ik was best een goeie leraar,” vertelt Sting, die eigenlijk Gordon Sumner heet en voorafgaand aan zijn zangcarrière voor de klas stond! Onderwijzer Sumner was populair bij zijn leerlingen, ook vanwege die grappige zwart-geel gestreepte t-shirts die hem de bijnaam Sting (Wesp) opleverden. Hij verzekert me dat hij als leraar ervaring heeft opgedaan die hem later als performer goed van pas kwamen. “Bijvoorbeeld orde houden. Ook tegenwoordig moet ik mijn publiek wel eens tot de orde roepen, en ik weet precies hoe ik dat met een grapje moet doen, zonder dat ze me meteen een moraalridder vinden.” Peter van Bruggen ontbeet met Sting in Parijs en die wees hem de publieke dames aan die inspiratie zouden leveren voor zijn beroemdste lied Roxanne. Oja, en het geheime wachtwoord van The Police, alleen bekend aan Stuart, Andy en Sting...is Zwaardvis.

Naast alle straatschoffies uit Londen bracht de punk ons de Amerikaanse zangeres die eigenlijk Debbie Harry heet, al is het verleidelijk om haar Blondie te noemen. Laat Debbie het niet horen, want die kreeg er na een tijdje schoon genoeg van dat elke journalist alleen maar met haar wilde praten, en dat elke fotograaf alleen van haar foto’s wilde maken. ‘No Pictures’ riep ze dan. Peter van Bruggen liet een t-shirt bedrukken met die tekst en ze poseerde erin als een boerin die kiespijn heeft. Toen Peter haar en haar vriend Chris bezocht in hun hotel spraken we af dat ze met hem zouden meerijden naar Paradiso, waar die avond het optreden plaatsvond. Eenmaal in de kleedkamer moesten de deuren hermetisch worden gesloten vanwege het nogal opdringerige punkpubliek. Peter had Debbie een uur voor zichzelf, en het werd een lang gesprek waarin ze hemnogal wat geheimen toevertrouwde. Bijvoorbeeld over de erotische droom die ze die nacht had gehad...

Misschien heb je een kast van een huis met 5 Bentleys op de oprijlaan, misschien heb je vier kostbare Mingvazen in de hal, en een discotheek en een bioscoop, maar…als er niemand komt kijken of komt dansen, dan ben je een eenzame man met een rare bril die tegen zijn spullen loopt te praten. “Ik hou van mooie dingen,” zegt Elton tegen Peter van Bruggen. “Ik ben opgegroeid zonder broertjes en zusjes, dus ik heb altijd tegen mooie dingen gepraat.” Heeft Elton vrienden? Elton John nam wel eens een fan mee naar huis en dan belandden ze soms in bed, maar sinds er een op het hoogtepunt riep: “Ik heb al je platen,” gaat Elton alleen nog om met vrienden die hij van vroeger kent, van voor hij beroemd werd, en speelt hij in kleine huiskamers in rijtjeshuizen zonder Mingvazen, Monopoly of Halma met de kinderen van die vrienden.