Gözlerin bir yeşil fanilaydı balkonda uçuşan. Sicim yağmur taklidi. Bıkmıştım zor geçen kışlarımı anlatmaktan. Bardağa birkaç çiçek ıslamaktan.Parmağımın ucunda kırmızı kenarlı bir bulut. Onu uzatırdım sana, yalnızlık gibi iri bir damla. Parmağıma düşen bir damla kandı aşk.

Bir gün baksam ki gelmişsinBir güvercin gibi yorgun uzaklardan yâr.Gözlerinde bir bitmez, bir tükenmez güzellikSaçlarında ilkbahar.

Ömür Hanım...gelmiyorsun, gitmiyorsunsesin yok, yüzün yokcanımın ilmekleri arasında bir ishak kuşusabahlar, çiy düşmüş uykusuzlukakşamlar, gözyaşı lambalarından bir sokak.uzağın yok, yakının yokbir senden yapılmış odalardaseni seviyorum.

https://www.youtube.com/c/mihmanidil

Ama sen uzaklardaydın ey kalbim. Uzaklardaydın, sevdiğim uzaklardaydı. Ayın yıldızların çağlayarak, Berrak şelaler yaparak,Coşku içinde aktığı Bir yerlerdeydi.

O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,Arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.Utanılacak bir şey değildir ağlamak,Yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…

Annemin bana öğrettiği ilk kelime,Allah, şahdamarımdan yakın bana benim içimde.Annem bana gülü şöyle öğretti.Gül, Onun, o sonsuz iyilik güneşinin teriydi.

Sesinde ne var biliyor musun?Bir bahçenin ortası var. Mavi ipek kış çiçeği. Sigara içmek için üst kata çıkıyorsun...

Ben geldim geleli açmadı gökler;Ya ben bulutları anlamıyorum, Ya bulutlar benden bir şeyler bekler. Hayat bir ölümdür, aşk bir uçurum.. Ben geldim geleli açmadı gökler..

Aysel git başımdan ben sana göre değilim.Ölümüm birden olacak seziyorum.Hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim.Aysel git başımdan istemiyorum...

Dokunulmasa da,Görülmese de;Kalpte yer verilir bazısına…Nedensiz!

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca.Alt katında uyumayı bir ranzanın.Üst katında çocukluğum...Kağıttan gemiler yaptım kalbimdenKi hiçbiri karşıya ulaşmazdı.Aşk diyorsunuz,limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!

Yalnızım.Gündüzler, geceler boyu yalnız,Ne elimden tutan dost, ne yüzüme gülen kız.Dolaşıp durduğum sokaklar ıssız.

Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır,Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.Toprakların en bereketlisini sende sürdüm...

Ayrılık ne biliyor musun?Ne araya yolların girmesi,Ne kapanan kapılari,Ne yıldız kayması gecede, ne güz.Ne ceplerde tren tarifesi,Ne de turna katarı gökte,İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!

Ben seni bir okyanusun derinliginde buldum da sevdim, Parlak bir inciydin benim için, Paha biçilmez bir inci, Ben seni soguk ve yagmurlu bir günde, Seni düşünürken gülüsündeki sicakligin içime dolup daBeni sardigi bir anda sevdimSeni sadece selvi boyun, siyah saçların yada kara gözlerin, Güzel bir yüzün var diye degil , Fikirlerinle, konusmandaki güzelliğin ve benim o kor halde yanan yüreğimle sevdim.

Bir çiçek bahçesinde geceye durgun kalışın yağmur sıcağı gibi.öptüm sonsuz gidişinden.Saçlarının seyriyle seniYolları aşklara davul çalıp çağrılmış yalnızlarla dolduranakrepleridir duygunun. Karanlık ordulara güneşsiz sokulan

Ayasofya açılmalıdır. Türkün kapanan bahtı gibi açılmalıdır.

Şimdi yalan çıkmanın utancını terliyorum.Ortalık olabildiğince bir kör-duman.Ben kendi dumanımda boğulurken.Beyaz ve siyah atlarını koşturmuş zaman;Ihlamurlar çiçek açmış.Rüzgâr ıhlamurların türküsünü söylüyor.Çıkıp bir yelkende oturmam mümkün değil.

Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde.Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu.Varıp eşiğine alnımı koydum.Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu.

...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İn-cecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... ve yüzüm ömrümün atlası; düzlükleri bunaltı, yükseklikleri korku, uçurumları yıkıntılarımla dolu bir engebeler atlası. Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür Hanım?

Canlı bir kitapsın, yazarı Mevlâ.Açık dur, kitaplar seni okusun.Yüzünde şavklansın nazarı Mevlâ.Eğilsin mehtaplar seni okusun.

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek. Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum.Hep böyle havalar besler fırtınaları.Korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek.Duymazdım durgun suların bezgin türkülerini.Alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim.

O kadar güçsüzüm ki sesim bile çıkmıyor.Saat üçtür belki dört uyusaydım ya keşke.Uyanmaktan korkmasam yüz yıl uyurum sanki.Ağaçlar, evler, kuşlar bile uykuda.Bir garip, bir tuhaf, bir huysuzum ki sorma.

Tarifsiz bir sevdada kimliksiz bir sessizliktin.Haykırışlarla çağlarken yüreğim durgun limanımdın.Sen adını koyamadığım,Senin adın kavuşmak olsun.

Biz her şeye,esirgeyen ve bağışlayan,çokça esirgeyen ve çokça bağışlayan,hep esirgeyen ve hep bağışlayan'Rabbin' adıyla başlayan adamlarız Anna.Büyücülerin, haramilerin, borsacıların, reklamcıların, korsanların, işgalcilerin, bankacıların elinden kurtulmamız da bundan.sanayi devriminde bile,karanlık, rutubetli, çok bağırışlı,çok nefessiz, çok sabahsız, çok aşksız, çok çiçeksiz, çok neşesiz, çok kitapsızbir fabrikada hayatta kaldık sırf bu yüzden.

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.Hiç kimse aramasa sormasa beniSen gelsen yeter..Huzur ellerinin güzelliğidir.Gözlerin karşımda mutluluk denizi.Her sabah soframızda ekmeğimiziSen bölsen yeter..

ElleriminDikiş tutmazlığıEllerine teyellenmişken,Bağlıydım hayataAma şimdiÇözüldüm her anlamda.Tırnaklarım etimden ayrıldı çünkü.Çünkü beklenenden tez düştü ak’lar çocuk sakallarıma .Çünkü kırıldım saç uçlarıma kadar!

Allah, zalimi alim alimi ise zalim edendir.Bu kıssadan hisse beni evvel zamandan beri etkisi altına almıştı.Böylesine güzel hikayeyi daha önce tanıklık etmeyenlere sunmak istedim.Yüreği güzel kardeşlerim selametle ve aşkla kalın.

Sana gitme demeyeceğim.Üşüyorsun ceketimi al.Günün en güzel saatleri bunlar.Yanımda kal.Sana gitme demeyeceğim.Gene de sen bilirsin.Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,İncinirsin.Sana gitme demeyeceğim,Ama gitme, Lavinia.Adını gizleyeceğimSen de bilme, Lavinia.

Neden diye sormayın hemen. Onu ben kendi kendime de açıklayabilmiş değilim henüz.Kişinin ihtiyaç duyunca aramasının binlerce çeşidi olmalı.Aradığımızın ne olduğunu biliyorsak, arayacağımız yer bellidir. Bakınırız ve onun işaretlerini tanımakta güçlük çekmeyiz.Sıkıntı kollarını göğsümde kavuşturmuş. Soluk alırken, genişleyip daralan kaburgalarım, zamanın boşuna ve nedensiz geçtiğini biliyor.Çoktandır yabancı bir cismin kalbime sürtünmekte olduğunu biliyorum.Yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim.Kederli olduğumda söylenemez zaten. Buna sebepte yok çünkü. Ne taze bir ölüye sahibim, ne felâket geçirenlerim var.Dedim ya oturuyorum öylece. İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok.

Gözlerin gözlerime değince felaketim olurduAğlardımBeni sevmiyordun bilirdimBir sevdiğin vardı duyardımÇöp gibi bir oğlan ipinceHayırsızın biriydi fikrimceNe vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardımFelaketim olurdu, ağlardımNe vakit Maçka'dan geçsem limanda hep gemiler olurduAğaçlar kuş gibi gülerdiBir rüzgar aklımı alırdıSessizce bir cigara yakardınParmaklarımın ucunu yakardınKirpiklerini eğerdin, bakardınÜşürdün içim ürperirdiFelaketim olurdu ağlardımAkşamlar bir roman gibi biterdiJezabel kan içinde yatardıLimandan bir gemi giderdiSen kalkıp ona giderdinBenzin mum gibi giderdinSabaha kadar kalırdınHayırsızın biriydi fikrimceGüldü mü cenazeye benzerdiHele seni kollarına aldı mıFelaketim olurdu, ağlardım

Biliyorum gideceksin. Bir eylül ayında ve günün herhangi bir vakti gideceksin. Ne eski bir şarkı engelleyebilecek gitmeni ne de yalnızca gözlerimde sakladığım aşkım. Usul usul ve ağır başlı adımlarla gideceksin. Her adımda gitmenin acısı yankılanacak sokakta. Bir törendeymişçesine göze batan bir yürüyüşle gideceksin ve ben çocuklar gibi bakacağım ardından. Sen geriye dönüp bakmayacaksın.

Bir adam bir kadın var içimde iyice anladımBana bunu sessizce anlatıyorlardıBir yerde onların yönlerindenalımlı bir zarf katlanmıştı uzaktakibulvarların geceye vurduklarıçağırmasız kır günlerini zararsız akrepleriuzunlamasına yaşayıp yatay bir çocukla kalkanbir sürü alışkanlıklar taşıyaninsanlığımızı gülüşü yalnızlar çarşısındaçağrılmış gümüş seslerini aynadaki yüzlerinbaşkası sevsin diye en seçkin yerinebir şal gezdirirdiİnsanlığımıza bir şey getirirdi yalnızlarla

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalımŞu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarındanBebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarındanDurmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtarŞu aranıp duran korkak ellerimi tutBu evleri atla bu evleri de bunları daGöğe bakalımFalanca durağa şimdi geliriz göğe bakalımİnecek var deriz otobüs durur inerizBu karanlık böyle iyi afferin TanrıyaHerkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorumHırsızlar polisler açlar toklar uyusunHerkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumamHerkes yokken biz oluruz biz uyumayalımNasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklardaBeni bırak göğe bakalım