In 1994 moeten vijf beklaagden zich verantwoorden voor de dodelijke aanval op Mark Bos. Niet voor het assisenhof, maar voor de correctionele rechtbank. Want de vijf wordt – tot grote verontwaardiging van velen – geen moord of doodslag ten laste gelegd.

Na de dodelijke aanval op Mark Bos worden tientallen fuifgangers door de politie verhoord als getuigen. Maar niemand kan de daders identificeren. Omdat ze het echt niet weten? Of omdat ze niet dúrven te spreken?

Na de dodelijke aanval op Mark Bos, lijken de honderden jongeren die in jeugdhuis Eltie aanwezig waren, aan geheugenverlies te lijden. Schijnbaar niemand kan de politie vertellen wat er zich die avond precies heeft afgespeeld. Op één iemand na: Kris maakte alles mee vanop de eerste rij, en de impact van wat hij gezien heeft, is 30 jaar na dato nog zéér aanwezig in zijn leven.

In de nacht van 8 op 9 oktober 1993 wordt in jeugdhuis Eltie in Houthalen de jonge militair Mark Bos gedood. De daders: vijf amokmakers uit Meulenberg, een mijnwerkerswijk die een kwalijke reputatie van geweld en criminaliteit met zich meezeult. Wat een uitgelaten jongerenfuif had moeten worden, mondt uit in pure gruwel wanneer Mark na een ruzie een mes in de hals geplant krijgt.

Het is 9 februari 2006, wanneer vier jongemannen reisagent Eddy Destexhe overvallen in zijn huis in Tongeren. Tijdens een nachtmerrie die ruim anderhalf uur duurt, wordt Eddy gegijzeld, gefolterd en uiteindelijk op beestachtige manier afgemaakt. De vier mannen worden aangehouden op verdenking van roofmoord. Maar ook daarmee stopt de lijdensweg voor de familie van Eddy niet, want het proces belooft nog een ware procedureslag te worden.

In het huis van Eddy Destexhe, in het Tongerse gehucht ’s Herenelderen, is in de nacht van donderdag 9 februari 2006 een bloedbad aangericht. De dan 51-jarige man, die een goed draaiend reisbureau uitbaat, is daarbij op beestachtige wijze om het leven wordt gebracht. Die akelige ontdekking wordt per toeval gedaan door de lokale politie, nadat vier mannen uit het Franstalige landsgedeelte domweg op een controle botsen, en de agenten in hun wagen de identiteitskaart van het slachtoffer vinden.

In de gevangenis van Hasselt zet Jonas de laatste stappen richting vrijheid. Eens de knop is omgedraaid, is er niets dat hem nog kan stoppen om zijn ultieme doel te bereiken: eindelijk gelukkig worden, samen met zijn twee zoontjes.

Nadat Jonas in 2014 veroordeeld wordt tot 5 jaar cel, verblijft hij in meerdere gevangenissen. Daar is volgens hem steeds één constante: “Het drugsprobleem in onze strafinstellingen is werkelijk enorm.”

Op z'n 18de drijft Jonas op drank en drugs. In plaats van spek en eieren staan er ’s morgens flessen wodka en coke op het menu. Zijn turbulente leven levert hem een zware alcoholverslaving op, en de drankduivel eist een gruwelijke tol: huiselijk geweld, slagen en verwondingen, diefstallen en valsheid in geschrifte zijn schering en inslag. De politie grijpt meermaals in, maar Jonas is niet te stoppen. Tot hij veroordeeld wordt tot ruim 5 jaar cel.

Vrijdag 6 maart 1959. Tien weken na de vreselijke Roosburgramp in Zichen-Zussen-Bolder wordt de zoektocht naar slachtoffers gestaakt. Van de 18 doden zijn er 7 geborgen. Elf andere werknemers van de champignonkwekerij liggen nog altijd begraven onder het puin. En dat blijft tot op vandaag voor hun nabestaanden enorm zwaar om dragen.

In 1958 wordt er in Riemst en omstreken geen Kerstmis gevierd: in plaats van engelengezang weerklinken de doodsklokken. Want op 23 december vallen in Zichen-Zussen-Bolder 18 slachtoffers bij de instorting van de Roosburg, waar ondergronds champignons worden geteeld. Dat de voormalige mergelgroeve niet eerder bezweek onder het gewicht van de berg, mag een wonder heten. Het was immers slechts een kwestie van tijd eer de jarenlange roofbouw in de groeve op een dag de berg zou doen barsten.

Zichen-Zussen-Bolder, Riemst. Dinsdag 23 december 1958. In de ondergrondse champignonkwekerij van de Roosburg zijn ruim 100 plukkers en compostwerkers aan de slag. Dat de berg boven de voormalige mergelgroeve aan het ‘kraken’ is, wordt niet door iedereen als onheilspellend ervaren. Want kraken, dat doet de Roosburg wel vaker. Maar wat sommigen al lang vrezen, zal vandaag werkelijkheid worden. Het is 9 uur wanneer de broze steunpilaren van de groeve bezwijken onder de immense druk van de berg. De Roosburg stort in, en 18 mensen zijn op slag dood. Elf van hen liggen nog steeds begraven onder het puin.

3,5 jaar zit Taner opgesloten voor poging doodslag in zijn café in Meulenberg. Eerst in de gevangenis van Hasselt, daarna wegens een tuchtsanctie twee jaar in de hel van Turnhout, om te eindigen in ‘het paradijs van Beveren’, zoals de ex-cafébaas die laatste strafinrichting betitelt. Tijdens zijn detentie ontdekt Taner een kunstzinning talent van zichzelf dat hij sinds zijn vrijlating verder ontplooit. Het brengt hem zelfs tot bij enkele bekende Vlamingen, die zich intussen de trotse eigenaar kunnen noemen van één van Taners creaties.

Het is 8 maart 2015. Rond 3 uur 's nachts krijgt de 25-jarige cafébaas Taner ongewenst bezoek over de vloer, in zijn zaak in Meulenberg. Die caféganger, een Algerijn die illegaal in het land verblijft, heeft volgens Taner alleen maar slechte bedoelingen, en helaas zal zijn bezoek eindigen in een drama: die nacht zal er veel bloed vloeien.

Wanneer hij 18 is, opent Taner samen met zijn vader een muziekcafé, café Saz, in Meulenberg. Hoe berucht de wijk Meulenberg is, zó berucht zal café Saz worden. Zoals in oktober 2013, wanneer een gewelddadige confrontatie plaatsvindt tussen jongeren uit de wijk en een klein leger aan politieagenten. Een agent raakt daarbij levensgevaarlijk gewond doordat hij een steen tegen het hoofd krijgt. Een steen die gegooid werd van aan café Saz.

De 18-jarige Nederlandse studente Tanja Groen verdwijnt in de nacht van 31 augustus op 1 september 1993 in de buurt van Maastricht. Ze is nooit meer teruggevonden. Al in 1996 werd serieverkrachter en -moordenaar Marc Dutroux gelinkt aan de zaak, maar dat leverde nooit iets op. Nu komt Dutroux opnieuw in de aandacht van de Nederlandse speurders. Heeft hij iets te maken met de verdwijning van de studente?

Vlak na de dodelijke overval op René Trippaers en zijn vrouw Mia Paesen in hun villa in Meulenberg (Houthalen), wordt het politieonderzoek opgestart, maar dat belandt al snel op een dood spoor. Niemand in Meulenberg wil een verklikker zijn. Tot er uiteindelijk toch een jongeman de politie benadert met drie namen.

In de late avond van maandag 11 december 2000 wordt René Trippaers, op 66-jarige leeftijd vermoord tijdens een zogenaamde home-invasion in zijn woning in Houthalen. Zijn vrouw Maria ‘Mia’ Paesen, op dat moment 65, leeft nog en wordt in shocktoestand opgevangen in het Sint-Franciscus ziekenhuis in Heusden-Zolder. Waarom werden zij het slachtoffer van deze drieste overval?

Op vrijdag 13 februari worden de slachtoffers van de busramp van Warsage ten grave gedragen. Op het kerkhof van ’s-Gravenvoeren heeft de gemeente een hele rij ter beschikking gesteld voor de 11 slachtoffers van het dorp.

8 februari 1948: een lijnbus crasht nabij ’s-Gravenvoeren. In de brand die daarna woedt, komen 24 mensen om het leven. Hoewel dit één van de zwartste dagen is in de geschiedenis van Voeren, raakt de ramp in de vergetelheid.

Henk, wiens echte naam bekend is bij de redactie, is een 71-jarige gedetineerde in de gevangenis van Hasselt. De Nederlander wordt in 2020 gearresteerd op het Italiaanse eiland Sardinië. De man staat op dat moment geseind, nadat hij bij verstek veroordeeld werd tot 8 jaar cel voor betrokkenheid bij het opzetten van drugslabo’s in de grensregio. De zaak gaat in 2013 aan het rollen wanneer Henk, die in België woont, gevat wordt bij een politie-inval. Voor de correctionele rechtbank krijgt Henk een celstraf van 6 jaar, maar hij gaat in beroep omdat hij naar eigen zeggen met de hele zaak niets te maken heeft. Voor het hof in Antwerpen krijgt de man – die in 2004 al eens veroordeeld werd voor het maken van xtc-pillen – dus nog twee jaar extra, wat het totaal op 8 jaar cel brengt.

Jean is als bijna-86-jarige de oudste gedetineerde in de gevangenis van Hasselt. De man is in 2018 veroordeeld tot 12 jaar cel én hij werd 10 jaar uit zijn burgerrechten ontzet voor het plegen van ernstige zedenfeiten. De tachtiger bezondigde zich aan zwaar misbruik binnen zijn familie. Uiteindelijk werd zijn celstraf gehalveerd naar 6 jaar wegens zijn gevorderde leeftijd. Jean is een recidivist: in de jaren 70 liep de man al een eerste veroordeling op, voor dezelfde feiten. Op zijn strafblad prijken daarnaast veroordelingen voor oplichting en zware diefstal.

Jos is een energieke man van 76. Zijn roots liggen niet in Limburg, maar intussen woont hij al jaar en dag in onze provincie. Jos is niet zijn echte naam, want in deze podcast getuigt hij liever anoniem. Die anonimiteit is ook wenselijk, want Jos zit nog volop in zijn strafuitvoering. Journalisten Phillip en Kato en fotograaf Sven ontmoeten hem in de gevangenis. De zeventiger is veroordeeld voor doodslag na een uit de hand gelopen ruzie, waarbij de buurman van Jos het leven liet. Zware feiten en de eerste keer dat Jos in aanraking kwam met Justitie.

Na het Pukkelpopdrama van 2011 zijn mensen meer op hun hoede als ze naar een festival gaan. Maar, zo vertellen traumapsycholoog Erik De Soir en oud-burgemeester Hilde Claes, “men doet er alles aan om de risico’s zo klein mogelijk te houden.”

Op de eerste avond van Pukkelpop 2011 raast een uiterst krachtige storm over de weide in Kiewit. Naast vijf dodelijke slachtoffers zijn er ook tientallen zwaargewonden. Zoals David Boel (nu 41), die verlamd raakte.

Donderdag 18 augustus 2011, iets na zes uur ‘s avonds. Op dag 1 van Pukkelpop breekt de hel los op de festivalweide in Kiewit. Een gigantische storm, met rukwinden tot liefst 160 kilometer per uur, trekt een spoor van vernieling over het terrein. Vijf jongeren laten het leven, honderden bezoekers raken gewond, en tienduizenden andere festivalgangers worden gebrandmerkt door deze vreselijke gebeurtenis, die Pukkelpop voorgoed zal veranderen.

In 2016 wordt Vincenzo, die dan nog geen tien maanden vrij is na een steekpartij, opnieuw aangehouden. De dan 20-jarige man had in enkele maanden tijd een grootschalige drugshandel uit de grond gestampt.

Vincenzo, een Limburger met Siciliaanse roots, zat van z’n 18de tot zijn 25ste quasi onafgebroken in de gevangenis wegens geweldsdelicten, afpersing en drugshandel. Vandaag bewandelt hij opnieuw het rechte pad, maar daarvoor heeft hij een lange weg moeten afleggen.

Op 27 augustus 2015, nu bijna 7 jaar geleden, werd Maasmechelaar Silvio Aquino met vijf kogels in het hoofd geliquideerd. Volgende week vrijdag, op 6 mei, gaat het proces over die moord van start in het Tongerse hof van assisen. Waarom Silvio Aquino dood moest zal hét onderwerp van het proces worden en ook van deze podcast. En wat heeft Dragisa Hamidovic, de man door wie het assisenproces al een eerste keer werd uitgesteld, eigenlijk allemaal aan de speurders verteld?

Het is intussen bijna zeven jaar geleden dat Silvio Aquino met vijf kogels in het hoofd werd geliquideerd. Het proces stond gepland voor september vorig jaar, maar werd door een onverwachte arrestatie uitgesteld. Met zeven maanden vertraging zal volgende week vrijdag, op 6 mei, het proces eindelijk van start gaan. Martino Trotta en nog vier leden van de Bosnische Hamidovic-clan zullen plaatsnemen op de beschuldigdenbank. Maar wie was wie ook alweer? En wat is er 7 jaar geleden precies gebeurd? Alles wat je moet weten voor de start van het proces, hoor je in deze podcast.

Vandaag start het proces rond de dood van Sanda Dia, die in 2018 tijdens een doop van studentenclub Reuzegom om het leven kwam. Het zoutgehalte in zijn bloed was veel te hoog. Zijn lijf zat vol visolie. Vier jaar later roept de dood van Sanda nog altijd veel vragen op. Wie was verantwoordelijk? Waarom werd alles in de doofpot gestoken? Hoe kwam Sanda bij een elitaire club als Reuzegom terecht? Journalist Pieter Huyberechts van onze zusterkrant Het Nieuwsblad beet zich vast in het dossier, schreef er een boek over en interviewde tal van betrokkenen. De familie en vrienden van Sanda, maar ook enkele Reuzegommers die de omerta doorbreken. Zij doen allemaal hun verhaal in een vierdelige special van de Nieuwsblad-reeks 'De Stemmen van Assisen'. Aflevering 1 zoomt in op Sanda Dia zelf. Wat voor een jongeman was hij? Hoe zag zijn leven eruit vóór hij bij Reuzegom terechtkwam? De komende afleveringen gaan over Reuzegom, de doop zelf en de doofpotoperatie. Je kan de afleveringen beluisteren in het podcastkanaal 'De Stemmen van Assisen'. Productie Het Nieuwsblad | Stemmen Pieter Huyberechts & Cedric Lagast | Audiomontage Pieter Schrevens & House of Media | Eindredactie Bert Heyvaert

Bij de ontploffing van een berg ammoniumnitraat in het nog jonge Tessenderlo Chemie, bijna dag op dag 80 jaar geleden, vinden 189 mensen de dood. Vooral de plaatselijke vakschool is zwaar getroffen: 45 kinderen sterven onder het puin.

Woensdag 29 april 1942. Ons land is in oorlog, en wordt gecontroleerd door de Duitse bezetter. In Tessenderlo zitten de meeste kinderen op school, vlakbij de nog jonge chemische fabriek, wanneer om iets voor half twaalf ’s middags een enorme explosie weerklinkt die het hele dorpscentrum in puin legt. De knal is zo hevig dat hij zelfs in Antwerpen-stad voelbaar is. 189 mensen laten het leven, 1.000 anderen raken gewond. Ooggetuigen van toen blikken terug op die vergeten ramp.

In deel 2 van ‘De Dadertape’ van Louisa spreekt de nu 50-jarige ex-heroïneverslaafde over hoe ze vanuit de gevangenis het contact met haar vijf kinderen, die opgroeien in pleeggezinnen, langzaamaan herstelt.

We spreken met Louisa, een 50-jarige huisvrouw die door omstandigheden zwaar verslaafd raakte aan heroïne. Na meerdere detenties is ze vastbesloten om haar leven weer op de rails te zetten.

Terwijl de ouders van de overleden en gewonde kinderen in Zwitserland een antwoord hopen te vinden op de vraag hoe de busramp van Sierre is kunnen gebeuren, valt in Lommel-Kolonie en bij uitbreiding in heel België het leven stil. Om slechts zeer moeizaam weer op gang te komen, na een indrukwekkend afscheid in De Soeverein. Maar de trauma’s die hun oorsprong kennen in de dagen na de busramp, blijven tien jaar na dato nog altijd bestaan.

België is in rouw nadat op dinsdagavond 13 maart 2012 28 kinderen en leraars van twee scholen uit Lommel en Heverlee om het leven komen bij een buscrash in de Zwitserse Sierretunnel. Basisschool ’t Stekske in Lommel-Kolonie draagt de zwaarste tol: 15 kinderen en 2 begeleiders sterven tijdens de klap, heel wat anderen zijn zwaargewond. Terwijl de ware omvang van de ramp stilaan doorsijpelt in de hechte gemeenschap van Lommel-Kolonie, rijzen er grote vragen bij hoe dit vreemde ongeval is kunnen gebeuren.

Op dinsdag 13 maart 2012, om 12 minuten over negen ’s avonds, crasht een touringbus vol schoolkinderen uit Lommel en Heverlee op weg naar huis na een skivakantie. De chauffeur was in de Zwitserse Sierretunnel om onverklaarbare redenen afgeweken van zijn rijstrook, waarna de bus met volle snelheid tegen een haakse muur knalde. De klap eist het leven van 28 passagiers, van wie liefst 22 kinderen. 15 van hen, en twee begeleiders, komen uit basisschool ’t Stekske in Lommel.

Na de zware schietpartij in Turnhout op 4 april 1987, wordt de Zweedse topgangster Jussi Ondin gearresteerd en opgesloten in de gevangenis van Leuven Centraal. Intussen staat de man bekend als een uiterst gevaarlijke figuur en een ware ontsnappingskoning. Het zal dan ook niet zijn laatste wapenfeit zijn.

De dodelijke schietpartij in Lanaken, waarbij rijkswachter Luc (29) het leven laat, is niet de eerste criminele daad van de Zweedse topgangsters Jussi Ondin en Istvan Hegedus. Ook in hun thuisland hebben ze al heel wat op hun kerfstok staan, van het overvallen van een wapenopslagplaats tot het opblazen van een gevangenismuur. En ook na het geweld in Lanaken en de arrestatie van Ondin is de Zweed nog niet klaar voor een leven achter de tralies.

Rijkswachters Luc Verstappen en Paul Aengeveld zijn in de nacht van 15 op 16 januari 1987 aan het patrouilleren in Veldwezelt bij Lanaken. Wanneer ze een auto met een vreemde nummerplaat opmerken en die willen controleren, worden ze neergeschoten. De daders zijn spoorloos, maar al snel mondt de zoektocht uit in een klopjacht.

Het Heusdense Heilig-Hartcollege is in shock nadat op 23 januari 1974 23 jongens de dood vinden in een verzengende brand. Al snel doen er geruchten de ronde over hoe die brand is kunnen ontstaan, én klinkt er kritiek omdat de slaapzalen niet in orde waren met de brandveiligheid. Slachtofferhulp voor de nabestaanden en de jongens die de ramp overleefden, is onbestaande. Erger nog: terwijl de brand wordt doodgezwegen, gaat het schoolleven gewoon weer verder. Alsof er niets is gebeurd.Dit is deel twee van de tweede aflevering van onze nieuwe podcastreeks 'Het Rampenplan'. Abonneer je op deze nieuwe reeks om niks te moeten missen.

Woensdag 23 januari 1974: omstreeks half elf ’s avonds breekt er brand uit in een slaapzaal van het Heilig-Hartcollege in Berkenbos, Heusden-Zolder. Daar liggen op dat moment 63 jongens tussen de 12 en 15 jaar te slapen. Liefst 23 van hen zullen het daglicht nooit meer zien: de verzengende hitte en de verstikkende rook worden hen fataal. Het is een drama dat de overlevenden van toen bijna 50 jaar later nog steeds niet hebben verwerkt. Dit is de tweede aflevering van onze nieuwe podcastreeks 'Het Rampenplan'. Abonneer je op deze nieuwe reeks om niks te moeten missen.

Jacob zit in de gevangenis op verdenking van diefstal met geweld en bendevorming. Hoe hij zijn tijd daar doorbrengt, hoe hij tot inkeer komt, en waarom hij een bemiddeling opstart met zijn slachtoffers, hoor je in deze aflevering. Volg ons via 'De Dadertapes' om niets te missen van deze nieuwe podcastreeks.

Jacob werd veroordeeld tot vijf jaar cel wegens het lokken van homo’s via een datingapp, waarna zijn bende hen aanviel en beroofde. Sinds kort is Jacob in bemiddeling met één van zijn slachtoffers. Volg ons via 'De Dadertapes' om niets te missen van deze nieuwe podcastreeks.

De nacht van 8 op 9 maart 1984: in de mijn van Eisden is een reddingsoperatie aan de gang na een vernietigende explosie in de ondergrond. Terwijl het reddersteam zeven lichamen bergt, is er middenin al die miserie ook goed nieuws. Dit is de eerste aflevering van onze nieuwe podcastreeks 'Het Rampenplan'. Abonneer je op deze nieuwe reeks om niks te moeten missen.

Op donderdag 8 maart 1984 breekt de hel los in de mijn van Eisden-Maasmechelen. Een grauwvuurexplosie eist een vreselijke tol: zeven kompels laten het leven in de ondergrond, op 700 meter diepte. Dit is het verhaal van een drama dat de geschiedenis zou ingaan als de laatste ramp in de Limburgse steenkoolmijnen.  Dit is de eerste aflevering van onze nieuwe podcastreeks 'Het Rampenplan'. Abonneer je op deze nieuwe reeks om niks te moeten missen.

Eind oktober 2010: het proces rond de parachutemoord zit er bijna op. Alleen de pleidooien staan nog op de agenda. Maar dan gebeurt er iets wat niemand, maar dan ook níemand had kunnen bedenken.

Terwijl het in de parachuteclub van Zwartberg begint door te dringen dat één van hun leden weleens verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de moord op Els Van Doren, heeft de omgeving van Els Clottemans daar een heel andere mening over.

De politie is er hoe langer hoe meer van overtuigd dat Els Clottemans op z’n minst meer weet over de moord op Els Van Doren. Wilde zij haar liefdesrivale uit de weg ruimen om minnaar Marcel voor zich alleen te hebben?

Maandag 20 november 2006. Twee dagen geleden stortte parachutiste Els Van Doren uit Ranst neer in een tuin in Opglabbeek, nadat haar valscherm gesaboteerd werd. Maar dan wordt de vermiste pilot chute plots teruggevonden.

18 november 2006, Lijsterstraat, Opglabbeek: in de achtertuin van de familie Selis stort een parachutiste neer. Els Van Doren (38), moeder van twee kinderen, overleeft de klap niet. Buurtbewoners Louis en Raf Selis, en centrumleider van de parachuteclub Jurgen Camps vertellen over de noodlottige dag.

Een voorbijganger ziet op zondag 2 juli 2006 een rookpluim opstijgen in een fruitplantage in Nieuwerkerken. Een natuurbrand, denkt hij. Maar al snel blijkt het véél meer dan dat. Een vlammenzee wist de sporen van een dubbele moord uit. Twee verkoolde lichamen en een gesmolten brij zijn de enige aanwijzingen naar de dader. Kan de politie een doorbraak forceren en de moorden oplossen?

Enkele maanden na de gruwelmoord op oud-kleuterjuf Josée Widdershoven uit Vucht (Maasmechelen), wordt haar ex-man Lei Beaumont een tweede keer gearresteerd: de speurders vinden tal van kruitsporen in zijn wagen.

Zondagavond 13 december 2009. In de garagebox achter haar woning wordt het lichaam van de gepensioneerde kleuterjuf Josée Widdershoven (64) aangetroffen. Meteen wijzen haar dochters naar iemand die ze wel zéér goed kennen.

In januari 1988 verlaat zestiger Leo Kasprzak het assisenhof in Tongeren als een vrij man. Hij stond er terecht voor dubbele moord, op 16 april 1986 toen hij zijn ex Fanny Dierckx en haar nieuwe vriend Jos De Jonghe doodschoot. Kasprzak kan zijn leven verderzetten, buiten de gevangenismuren. Maar slaagt ook zijn dochter Christie, die getuige was van de moord op haar moeder, erin om de draad van haar leven weer op te nemen?

De gepensioneerde militair Leo Kasprzak doodt op 16 april 1986 bij zijn thuis in Lommel de nieuwe vriend van zijn ex. Daarna rijdt hij naar het huis van die ex, Fanny, en doodt ook haar, voor de ogen van hun 11-jarige dochter Christel. Een zware straf lijkt de enige mogelijke uitspraak, maar Leo’s advocaat kiest tijdens het proces voor een opvallende strategie. Eentje die zowel in de rechtszaal als daarbuiten lang zal nazinderen.

‘Moordenaarsrit van Lommel naar Koersel: 2 doden’. Het is de kop van Het Belang van Limburg op 17 april 1986. Een vreselijk gezinsdrama schudt de lezers 's morgens wakker. Wat het nog erger maakt: de 11-jarige dochter van het gezin is getuige van een van de twee moorden. Vandaag is zij 46 en heeft ze een nieuw leven opgebouwd in de Verenigde Staten. Via een videoconferentie doet ze voor de allereerste keer haar verhaal.

De zoektocht naar de moordenaar van de succesvolle ondernemer Rita Vanderheyden uit Vliermaalroot lijkt terug bij af, nu blijkt dat de twee opgepakte verdachten niks met de zaak te maken hebben. Een schijnbaar belangrijke aanwijzing op de plaats delict is een werkmansschoen, maar ook die stille getuige van de moord leidt niet meteen tot een ontknoping. Tot begin februari 2003 speurder Nico Cilissen en zijn team van de federale gerechtelijke politie in Tongeren een gouden tip ontvangen.

De 57-jarige Rita Vanderheyden wordt op 8 november 2002 dood teruggevonden langs haar auto, op de oprit van haar villa in Vliermaalroot (Kortessem). Op de plaats delict zijn amper sporen terug te vinden. Behalve een werkmansschoen. Het moordwapen kan die schoen niet zijn, maar misschien geeft hij wel een aanwijzing naar de dader(s)?

Op vrijdag 23 oktober 2009, ruim twee jaar na de dood van Gabby Hessels, start in Tongeren het assisenproces van Erwin Lodders. Hij zal zich moeten verantwoorden voor verkrachting, foltering en moord. dit is een reconstructie van het bewogen proces.

Het is eind juni 2007. De 18-jarige Gabby Hessels uit Zichen-Zussen-Bolder, een deelgemeente van Riemst, is afgestudeerd en kijkt reikhalzend uit naar de zomervakantie. Het échte leven kan eindelijk beginnen en daar is Gabby hélemaal klaar voor. Alleen zal het nooit zo ver komen.

Vanaf 7 januari 2015 moet Hells Angel Ali Ipekci zich voor het Tongerse assisenhof verantwoorden voor drievoudige doodslag. Maar het proces ontaardt bijna in een klucht wanneer blijkt dat haast alle getuigen aan acuut geheugenverlies lijken te lijden.

In het onderzoek naar de drievoudige doodslag op Outlaws Freddy Put en Jef Banken, en hun vriend Michaël Gerekens, hebben de speurders de puzzel gelegd. Volgens het onderzoek is de Turks-Belgische garagist en Hells Angel Ali Ipekci de man die ze zoeken. Een kroongetuige praat hem aan de galg.

Op vrijdagavond 20 mei 2011 doet een nachtvisser een akelige ontdekking in de Zuid-Willemsvaart in Eisden-Dorp (Maasmechelen). Een witte bestelwagen bungelt over de betonnen kanaalrand, met de neus naar beneden. In het gedumpte wrak liggen drie lichamen, doorzeefd met kogels.

De 26-jarige Priscilla Leurs uit Dilsen-Stokkem wordt in 2006 op beestachtige wijze om het leven gebracht. Haar man Bruno staat tweeënhalf jaar na de feiten, in 2009, terecht voor de moord. Iedereen verwacht een levenslange straf, maar de volksjury verrast vriend en vijand.

Priscilla Leurs, een jonge moeder uit Dilsen-Stokkem, verdwijnt spoorloos tijdens de kerstperiode van 2006. De politie gaat nog niet meteen van het ergste uit, want misschien is ze wel weggelopen. Wanneer dan plots blijkt dat er met Priscilla's bankkaart geld is afgehaald in Wallonië, komt het onderzoek in een stroomversnelling. En al snel volgt er een trieste doorbraak.

Zondag 14 maart 2010, half negen in de ochtend. In de Wijerstraat in Bilzen wordt politieman Eddy Strijckers doodgeschoten door de 53-jarige Jean Houben. De schutter wordt zelf ook dodelijk geraakt. Maar daarmee kent deze tragedie nog geen einde. Ook in Vlijtingen, in de woning van Houben, heeft zich een drama voltrokken, nog voor hij aan zijn dodelijke raid in Bilzen begon.

Het is zondag 14 maart 2010. De lente is in zicht, maar er is nog meer om naar uit te kijken. Politie-inspecteur Eddy Strijckers is een kleine twee weken geleden 55 geworden, en als ex-rijkswachter staat hij op een jaar van zijn pensioen. Maar daar is de toegewijde agent nog niet mee bezig. Integendeel, hij denkt eraan om nog enkele jaren verder te doen. Maar Eddy zal zelfs geen dag meer werken, want nog deze zondagochtend zal het leven van de sociale en behulpzame Eddy Strijckers een tragisch einde kennen.

Jacky Roussard wordt op woensdagavond 12 juli 2006 kort voor middernacht in koelen bloede doodgeschoten op het koertje achter zijn frituur in Maaseik. Eén welgemikt schot in het achterhoofd wordt de man fataal. De schutter raakt er zelfs bijna mee weg, want de moord wordt slechts per toeval ontdekt. Maar waarom moest de geliefde frituuruitbater dood? En wie vuurde dat ene schot af?

Het is een warme zomeravond, die 12de juli 2006. Jacky Roussard en zijn echtgenote Manuela hebben er net een drukke dag op zitten in hun frituur in Maaseik. Er is geen vuiltje aan de lucht, tot er plots een luide slag weerklinkt vanop het koertje achter de frituur. Jacky ligt levenloos aan de afvalcontainer. Een hartaanval, gevolgd door een ongelukkige val, zo denkt iedereen. Tot een oplettende verpleger in het ziekenhuis een schokkende ontdekking doet.

Op vrijdag 14 februari 1941 kwamen 37 mensen, van wie 35 kinderen, om het leven tijdens de vlotramp van Godsheide. Een drama dat het Hasseltse dorp 80 jaar na dato nog altijd aan het verwerken is.

Stephan Peigneux sprak nooit ook maar één negatief woord over zijn vrouw, Brigitte Bex. Toch sloeg diezelfde man zijn echtgenote koudweg dood met een halter, omdat hij gewrongen zat met zijn homoseksuele geaardheid. Dat haar dood daarnaast nog iets zou opbrengen, was mooi meegenomen. Wat heeft Peigneux daar zelf over te vertellen tijdens zijn assisenproces? Hoe legt hij zijn gruweldaden uit? En hoe reageert hij wanneer hij de doodstraf over hem hoort uitspreken, als laatste in België?

Tongeren is in shock nadat Brigitte Bex, de 33-jarige echtgenote van topjuwelier Stephan Peigneux, op woensdagavond 10 februari 1993 om het leven komt tijdens een ogenschijnlijke homejacking. Al snel twijfelen speurders echter aan het verhaal van Peigneux. Maar wat heeft een skivakantie in Alpe d’Huez met de dood van Brigitte te maken? En vooral: wie is de zwarte, Franse adonis aan de zijde van Peigneux, die plots alle aandacht van de speurders krijgt?

Woensdagavond 10 februari 1993. Iets na tien uur loopt er een stil alarm binnen bij de Tongerse gemeentepolitie vanuit de winkel van de 36-jarige Stephan Peigneux. De politie treft de gerenommeerde juwelier aan in zijn zaak, handen en benen gekneveld, zijn mond dichtgeplakt met tape. Peigneux’ vrouw Brigitte wordt thuis gegijzeld. Een overval met gijzeling, zoals er de weken daarvoor wel meer waren in die streek, maar is dat wel zo? Of is er meer aan de hand?

9 december 2020, dag op dag tien jaar geleden verdween Elke Wevers uit Neeroeteren. Intussen is er nog steeds geen enkel spoor naar de jonge vrouw. In deze zesde - en voorlopig laatste - aflevering blikken we terug op tien jaar onderzoek. Dat doen we samen met de speurders zélf: voor het eerst sinds de verdwijning van Elke zal het parket officieel en uitgebreid toelichting geven bij het gerechtelijk dossier.

De verdwijningszaak van Elke Wevers is letterlijk een thriller, met maar liefst drie verdachten die in hetzelfde appartementencomplex woonden als Elke. Met de derde verdachte maken we in deze aflevering kennis. Wat ging die man kort na de verdwijning van Elke doen in de bossen rond een kasteel in de buurt van Parijs? En waarom reed hij erheen in een sneeuwstorm, in het holst van de nacht en aan het stuur van een koelwagen?

Het onderzoek naar de verdwijning van Elke Wevers lijkt vast te lopen. Tót december 2015. Na jaren van stilte komt er plots een nieuwe verdachte in beeld: Maaseikenaar Ulrich K., die in Zweeds Lapland veroordeeld werd voor een gruwelijke bijlmoord.

Al tien jaar lang is er geen enkel spoor van Elke Wevers uit Neeroeteren. Zou het kunnen gaan om moord? Wie zit daar dan achter? En waaróm? De speurders denken het antwoord op die vragen te kennen, want op 12 december 2011, bijna dag op dag een jaar na de verdwijning van Elke, wordt haar vriend Tom aangehouden.

Elke Wevers (32) uit Neeroeteren is intussen al tien jaar vermist. Wat is er met haar gebeurd? Zijn er aanwijzingen die een wanhoopsdaad of een zelfverdwijning waarschijnlijk maken? Of is er misschien een ontvoering in het spel? We zoeken het uit in deze aflevering.

Elke Wevers (32) uit Neeroeteren verdween op 9 december 2010 zonder ook maar één spoor achter te laten. In rook opgegaan. Wat is er die dag gebeurd? En wat voor iemand was Elke? In deze aflevering spreken we met Elkes moeder en haar metekind. Ook de collega die als laatste een sms'je van Elke ontving, doet - voor het eerst - zijn verhaal.

Elke Wevers (32) uit Neeroeteren verdween op 9 december 2010 zonder ook maar één spoor achter te laten. Tien jaar later tasten de speurders volledig in het duister over wát er precies met haar is gebeurd.