In de gevangenis van Hasselt zet Jonas de laatste stappen richting vrijheid. Eens de knop is omgedraaid, is er niets dat hem nog kan stoppen om zijn ultieme doel te bereiken: eindelijk gelukkig worden, samen met zijn twee zoontjes.

Nadat Jonas in 2014 veroordeeld wordt tot 5 jaar cel, verblijft hij in meerdere gevangenissen. Daar is volgens hem steeds één constante: “Het drugsprobleem in onze strafinstellingen is werkelijk enorm.”

Op z'n 18de drijft Jonas op drank en drugs. In plaats van spek en eieren staan er ’s morgens flessen wodka en coke op het menu. Zijn turbulente leven levert hem een zware alcoholverslaving op, en de drankduivel eist een gruwelijke tol: huiselijk geweld, slagen en verwondingen, diefstallen en valsheid in geschrifte zijn schering en inslag. De politie grijpt meermaals in, maar Jonas is niet te stoppen. Tot hij veroordeeld wordt tot ruim 5 jaar cel.

3,5 jaar zit Taner opgesloten voor poging doodslag in zijn café in Meulenberg. Eerst in de gevangenis van Hasselt, daarna wegens een tuchtsanctie twee jaar in de hel van Turnhout, om te eindigen in ‘het paradijs van Beveren’, zoals de ex-cafébaas die laatste strafinrichting betitelt. Tijdens zijn detentie ontdekt Taner een kunstzinning talent van zichzelf dat hij sinds zijn vrijlating verder ontplooit. Het brengt hem zelfs tot bij enkele bekende Vlamingen, die zich intussen de trotse eigenaar kunnen noemen van één van Taners creaties.

Het is 8 maart 2015. Rond 3 uur 's nachts krijgt de 25-jarige cafébaas Taner ongewenst bezoek over de vloer, in zijn zaak in Meulenberg. Die caféganger, een Algerijn die illegaal in het land verblijft, heeft volgens Taner alleen maar slechte bedoelingen, en helaas zal zijn bezoek eindigen in een drama: die nacht zal  er veel bloed vloeien.

Wanneer hij 18 is, opent Taner samen met zijn vader een muziekcafé, café Saz, in Meulenberg. Hoe berucht de wijk Meulenberg is, zó berucht zal café Saz worden. Zoals in oktober 2013, wanneer een gewelddadige confrontatie plaatsvindt tussen jongeren uit de wijk en een klein leger aan politieagenten. Een agent raakt daarbij levensgevaarlijk gewond doordat hij een steen tegen het hoofd krijgt. Een steen die gegooid werd van aan café Saz.

Henk, wiens echte naam bekend is bij de redactie, is een 71-jarige gedetineerde in de gevangenis van Hasselt. De Nederlander wordt in 2020 gearresteerd op het Italiaanse eiland Sardinië. De man staat op dat moment geseind, nadat hij bij verstek veroordeeld werd tot 8 jaar cel voor betrokkenheid bij het opzetten van drugslabo’s in de grensregio. De zaak gaat in 2013 aan het rollen wanneer Henk, die in België woont, gevat wordt bij een politie-inval. Voor de correctionele rechtbank krijgt Henk een celstraf van 6 jaar, maar hij gaat in beroep omdat hij naar eigen zeggen met de hele zaak niets te maken heeft. Voor het hof in Antwerpen krijgt de man – die in 2004 al eens veroordeeld werd voor het maken van xtc-pillen – dus nog twee jaar extra, wat het totaal op 8 jaar cel brengt.

 Jean is als bijna-86-jarige de oudste gedetineerde in de gevangenis van Hasselt. De man is in 2018 veroordeeld tot 12 jaar cel én hij werd 10 jaar uit zijn burgerrechten ontzet voor het plegen van ernstige zedenfeiten. De tachtiger bezondigde zich aan zwaar misbruik binnen zijn familie. Uiteindelijk werd zijn celstraf gehalveerd naar 6 jaar wegens zijn gevorderde leeftijd. Jean is een recidivist: in de jaren 70 liep de man al een eerste veroordeling op, voor dezelfde feiten. Op zijn strafblad prijken daarnaast veroordelingen voor oplichting en zware diefstal.

Jos is een energieke man van 76. Zijn roots liggen niet in Limburg, maar intussen woont hij al jaar en dag in onze provincie. Jos is niet zijn echte naam, want in deze podcast getuigt hij liever anoniem. Die anonimiteit is ook wenselijk, want Jos zit nog volop in zijn strafuitvoering. Journalisten Phillip en Kato en fotograaf Sven ontmoeten hem in de gevangenis. De zeventiger is veroordeeld voor doodslag na een uit de hand gelopen ruzie, waarbij de buurman van Jos het leven liet. Zware feiten en de eerste keer dat Jos in aanraking kwam met Justitie.

In 2016 wordt Vincenzo, die dan nog geen tien maanden vrij is na een steekpartij, opnieuw aangehouden. De dan 20-jarige man had in enkele maanden tijd een grootschalige drugshandel uit de grond gestampt.

Vincenzo, een Limburger met Siciliaanse roots, zat van z’n 18de tot zijn 25ste quasi onafgebroken in de gevangenis wegens geweldsdelicten, afpersing en drugshandel. Vandaag bewandelt hij opnieuw het rechte pad, maar daarvoor heeft hij een lange weg moeten afleggen.

In deel 2 van ‘De Dadertape’ van Louisa spreekt de nu 50-jarige ex-heroïneverslaafde over hoe ze vanuit de gevangenis het contact met haar vijf kinderen, die opgroeien in pleeggezinnen, langzaamaan herstelt. 

We spreken met Louisa, een 50-jarige huisvrouw die door omstandigheden zwaar verslaafd raakte aan heroïne. Na meerdere detenties is ze vastbesloten om haar leven weer op de rails te zetten.

Jacob zit in de gevangenis op verdenking van diefstal met geweld en bendevorming. Hoe hij zijn tijd daar doorbrengt, hoe hij tot inkeer komt, en waarom hij een bemiddeling opstart met zijn slachtoffers, hoor je in deze aflevering.

Jacob werd veroordeeld tot vijf jaar cel wegens het lokken van homo’s via een datingapp, waarna zijn bende hen aanviel en beroofde. Sinds kort is Jacob in bemiddeling met één van zijn slachtoffers.

Iedereen verdient een tweede kans. Het is een veelgehoorde uitdrukking, niet in het minst in de rechtbank, waar deze woorden zelfs betrekking kunnen hebben op mensen die misdaden van de ergste soort hebben begaan. Maar hoe wordt die tweede kans ingevuld? Op welke manier blikken ex-gedetineerden terug op hun misstap, en wat voelen ze bij het leed van hun slachtoffers? Maar vooral: hoe kijken ex-daders naar de toekomst?