Arlette, de mama van Evi, weet dat ze binnenkort zal sterven. "De beestjes zijn terug. Deze keer ga ik er niet meer van genezen", zei ze anderhalf jaar geleden tegen haar kleinkinderen, en de hele familie. Sindsdien wordt ze steeds zieker, ook al merkt de buitenwereld daar niet veel van. "Ik ben nog altijd iedereen aan het bedriegen. Ik doe me vaak veel beter voor dan ik ben." Dit is een productie van Nieuwsblad Podcasts en Billie, het lifestylemagazine van Nieuwsblad, Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg. De muziek is van Arno, de bewerking en montage gebeurde door Elisabeth Verstraete van House of Media. De eindredactie was in handen van Kaatje De Coninck, Eva Moeraert en Bert Heyvaert.

<p>Je school. Je vrienden. Je boekentas. Je stem. Als je twaalf bent en je ruilt de lagere school voor het middelbaar, verandert alles: Evi Hanssen praat met haar zoon Scout over de grote sprong. “Als jij straks nog groter bent, hou jij mijn hand dan nog vast?<br></p>

Ze werd als kind in een donkere kamer opgesloten, tot ze de juiste uitkomst van die onmogelijke rekensom naar het luisterende oor aan de andere kant van de deur kon schreeuwen. Ja, het is waar: Evi Hanssen leert van haar moeder Arlette hoe ongenadig háár vader vroeger voor haar kon zijn. Streng zoals je je het nu niet meer kan voorstellen. Maar ook, hoe graag hij zijn kinderen zag. Hoe hij na de oorlog knokte voor hun bestaan, hoe vindingrijk en veelzijdig hij was om werk te vinden. Hoe hij zijn kroost altijd verraste op ‘buitensluit-dag’. Ja, dat woord hoor je goed, maar het is niet wat je misschien op het eerste zou denken. Hoe hij fysiek en mentaal veranderde na dat zware ongeluk… En hoe ze, allemaal samen, tien jaar later ‘verlost’ werden. Zo was vaderliefde vroeger en nu: Evi en haar mama kijken achterom. En zijn dankbaar voor die éne onschatbare (groot)vader Pip.

"Iedereen heeft zin in het nieuwe normaal, ik eigenlijk niet. Maar waarom voel ik me daar zo schuldig over?" Evi worstelt bijna dagelijks met dat ambetante stemmetje achterin haar hoofd. Dat van het schuldgevoel. Van waar komt dat toch? Waarom geeft ons dat zo'n slecht gevoel? En waarom heeft de ene er constant last van, terwijl een ander zorgeloos door het leven fladdert? Evi praat erover met Saar, haar vriendin en psychologe. Samen gaan ze op zoek naar de bron van het schuldgevoel: "Een mens voelt zich liever schuldig dan dat het pure willekeur is. Dankuwel, katholieke moraal."   

Ze kreeg onlangs een filmpje onder ogen van een vrouw, iets in de veertig, die in een wel erg strak pakje met volle overgave uitdagende moves stond te maken op de dansvloer. Geweldig, dacht Evi Hanssen. Tot er werd ingezoomd op het gezicht en ze zichzelf herkende. We moeten er vaak een grens voor overwinnen, achteraf zijn we beschaamd en toch snakken we er zo naar: het dansbeest loslaten. Johan Terryn verlangt mee - ja, zelfs naar zijn musical-glitterpakje.

"In goede en kwade dagen, tot de dood ons scheidt." Dat was ooit het grote ideaal van de liefde. Maar anno 2021 halen veel koppels hun neus op voor een huwelijk, en is scheiden heel normaal. Verandert dat iets aan het liefdesideaal van onze jongeren? Evi praat erover met haar nichtje Maurane, 18 lentes jong. "Ik denk dat er later héél veel single vrouwen zullen zijn." 

Na het slechte nieuws over haar mama Arlette - bij wie opnieuw kanker is vastgesteld - zoekt Evi troost bij haar vriendin en psychologe Saar. Ze hebben het over alle gevoelens die opborrelen bij dat verschrikkelijke nieuws. En over de vreemde, positieve gedachten die tussen het verdriet komen fietsen. "We hebben al zoveel geweend. En toch gaan we die laatste maanden en jaren vieren."  

Herinner je je nog het vorige gesprek met Arlette, mijn moeder? Toen vertelde ze me een familiegeheim: mijn betovergrootvader zou ooit vermoord zijn door zijn eigen vrouw. Veel wisten we er eigenlijk niet van, alleen maar wat vage roddels. Wat was er echt gebeurd? Dat zochten de reporters van De Stemmen van Assisen, de crimipodcast van het Nieuwsblad, voor ons uit. Ze vonden een heel dossier terug, met ijzingwekkende details. En dát verhaal vertel ik vandaag aan mijn moeder.  

Keuzes, keuzes, keuzes. We hebben er zoveel, en we krijgen er stress van. Van een praline in een doos tot veranderen van job: telkens weer blijkt kiezen enorm moeilijk. Waarom is dat eigenlijk? Evi praat erover met haar soulmate Johan Terryn, die leidinggevenden coacht. "Kiezen lijkt eng, maar eigenlijk is het dat niet. Want eens we een keuze gemaakt hebben, doet ons brein iets wonderlijks..."   

Vandaag wandel ik met Maurane, mijn nichtje. Ik weet dat ze heel geëngangeerd is, en ze noemt zichzelf ook een feministe. Heerlijk toch, dat pure idealisme. Dat speel je toch wat kwijt als je volwassen wordt. Maar tegelijk vraag ik me af: hoe kijken de jonge vrouwen van vandaag naar zichzelf in de spiegel? Met even veel twijfels als wij destijds? Kom, laat ons iets leren van de jeugd!

Evi gaat op stap met haar moeder Arlette, die haar na al die jaren een vreselijk familiegeheim vertelt. Haar betovergrootmoeder blijkt ooit veroordeeld voor moord... op haar echtgenoot. Maar wat was het ware verhaal achter die moord? En waarom weet niemand wat er in de gevangenis is gebeurd? 

Evi gaat op stap met haar beste vriendin en seksuoloog Saar. Een ontwapenende babbel over hoe je fantaseert over je ongeboren kinderen, de pandemie, opnieuw trouwen en of het leven "dit nu is". 

Eén jaar geleden stond Evi met een bos bloemen aan de deur van haar goede vriend Johan Terryn. Hij was zijn vader verloren, in de eerste lockdown. En het leven viel stil. Dat terwijl Evi en Johan in die periode normaal samen op de planken hadden gestaan, voor de musical Mamma Mia. "Ik weet niet of het beter was geweest, had het leven zijn gewone gangetje gegaan."  

Evi gaat op stap met haar favoriete nichtje Maurane. Een ontwapenende babbel over opdringerige jongens, de regels van volgen en ontvolgen, en de hoeveelheid uren die jongeren tegenwoordig bij elkaar swipen en scrollen.  

Heeft u het wel eens gehad, met al dat gewandel? Of heeft u net de smaak te pakken, en smaakt het naar meer? In beide gevallen: Evi Hanssen komt te hulp. In Walkie Talkies, haar nieuwe podcast voor ons lifestylemagazine Billie, wordt er fiks gewandeld, maar tegelijk ook lekker bijgepraat.“Ik was eigenlijk nooit in kinderen geïnteresseerd. Alleen in die van mezelf … Ik moet wel een slechte tante geweest zijn!” Evi Hanssen heeft het hart op de tong. Niet alleen in haar eerste column voor ons nieuwe lifestylemagazine Billie, waarin ze op zoek gaat naar een beter humeur: lees de column hier. Ook in de bijhorende podcastreeks Walkie Talkies met Evi Hanssen wordt er geen blad voor de mond genomen.Zoals de titel doet vermoeden: wandelen is de nieuwe missie van Evi. “Toen ik er in november nogal door zat,” zegt ze daarover, “heb ik me op dat wandelen gestort. En ik sleur iedereen mee. Ik moest toen een doel hebben, iets dat mijn leven aangenamer kon maken. Het zijn die 10.000 stappen per dag geworden. Alles gaat nu veel trager, maar die stappen leveren me ook ontzettend veel op.”Met Walkie Talkies nodigt Evi iedereen uit om twintig minuten lang een frisse neus te halen en zo’n 2.500 keer de ene voet voor de andere te zetten. Dat doet ze niet alleen in het gezelschap van haar luisteraars, ze haalt er ook vier mensen bij uit haar eigen dichtste kring. Om te beginnen, wie anders, haar mama Arlette Jacobs. “Ze is lief, ze is mooi, ze is 74 lentes jong en vooral – ze heeft altijd gelijk.” Ook Morane, haar nichtje van 17 is erbij: als klein kind keek Morane erg op naar die bekende tante van haar. En dan zijn er haar goede vrienden Saar Van Pottelberge, die psycholoog-seksuoloog is, en Johan Terryn, de radiomaker die er niet bang van is om Evi indien nodig eens goed op haar nummer te zetten. “Vergeet niet Evi: jouw vriend Kurt, die is letterlijk even oud als ik!”

Hallo! Ik ben Evi Hanssen en in deze podcast zet ik elke aflevering tienduizend stappen. En ik vind het tof om wat gezelschap te hebben. Wandel je mee? Luister dan hier naar mijn Walkie Talkies. Een podcastreeks van Billie, het weekendmagazine van Het Nieuwsblad, Gazet Van Antwerpen en Het Belang van Limburg.